-Tι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.Δεν άκουσες; Σε ρώτησα,τι χρώμα έχει η λύπη;
- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της.Ένα βαθύ άγριο μπλε
-Τι χρώμα έχουν τα όνειρα ;
-Τα όνειρα ; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
-Τι χρώμα έχει η χαρά ;
Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.
-Και η μοναξιά ;
- η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
-Τι όμορφα που είναι !Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο,να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
-Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του κι ακούμπησε στο φράχτη.Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
-Και η αγάπη; ξέχασα να σε ρωτήσω ,τι χρώμα έχει η αγάπη ;
-...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,απάντησε το δέντρο.
-Τι χρώμα έχει ο έρωτας ;
-Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού,όταν είναι πανσέληνος.
-Έτσι ε ; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού,είπε το αστέρι...
Κοίταξε μακρυά στο κενό....Και δάκρυσε...