Το πρώτο δίκυκλο που καβάλησα στην ζωή μου 18 χρόνια πριν ήταν ένα γιαπωνέζικο παπί HONDA C50. Από τότε πολλές και διάφορες ήταν η μοτοσυκλέτες που καβάλησα πάντα όμως Ιαπωνικές και κυρίως HONDA. Ενδεικτικά αναφέρω, XR250, XL500, XT 600, DT200, WR 200, RM 125, Tenere, Africa.
Μετά από περίπου 13 χρόνια στην Africa, προσφάτως κατέληξα και πήρα την πρώτη Ευρωπαϊκή μοτοσυκλέτα μου. Ενα BMW R1200GS.
Σε καμμιά μηχανή μου δεν κοίταζα τα λάδια πριν ώρα αλλαγής τους. Σε καμμιά δεν άκουγα θορύβους από τον κινητήρα.
Τώρα τα ακούω. Τώρα τα τσεκάρω. Δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα.
Απλα με βάζει σε σκέψεις.
ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΚΑΜΜΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΙ ΜΙΑ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ ΣΑΝ ΤΙΣ ΙΑΠΩΝΙΚΕΣ.
Η πρώτη μου σκέψη είναι πως ο Ευρωπαίος θέλει αυτοκίνητο, και έτσι η έρευνα και οι επενδυσεις είναι κυριώς στον χώρο του αυτοκινήτου, και λιγότερο στην μοτοσυκλέτα. Σε αντίθεση με την Ιαπωνία που η μοτοσυκλέτα λόγω χώρου είναι σχεδόν απαραίτητη.
Από την άλλη όμως Ευρωπαϊκές εταιρείες επενδύουν τεράστια ποσά στα MOTOGP και διαθέτουν τρομερή τεχνολογία (βλέπε DUCATI). Παρόλα αυτά στις μοτοσυκλέτες παραγωγής χρησιμοποιούν ακόμη ΞΗΡΟΚΑΜΠΑΝΟ (δεν κατάλαβα ποτέ τι ακριβώς είναι αυτό, το μόνο που ξέρω είναι πως κάνει τρελό θόρυβο).
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ...
Απάντηση με παράθεση
όσο για την άτυχη στιγμή που είχες βάλε κάνα μάτι γιατί το καινούργιο αυτά έχει.καλορίζικο και καλοτάξιδος και εύχομαι να ήταν το τελευταίο που θα σου τύχει από στραβές
