Για εσένα το λέω, δίποδο εξανδραποδισμένο όνειδος της Κρήτης, που κινούμενος από Χανιά προς Μουρνιές στον κόμβο της Αγιάς Μαρίνας συνέχισες στο αντίθετο ρεύμα μέσα από το προστατευτικό τσιμεντένιο τοιχείο και παρόλο που σου κόρναρα και φώναζα με κοίταζες και δεν κατάλαβες τίποτε. Πιωμένος είσουνα; Μήπως είχες κάνει τα τσιγάρα σου; Γιατί έπρεπε σήμερα να αφήσεις κάποια παιδιά ορφανά ρε παραγεμισμένο με λίπος πετσί;
Θα έπρεπε να ντρέπεσαι για τον αέρα ελευθερίας που αναπνέεις καθότι θα μπορούσες να στερήσεις τον αέρα που αναπνέει κάποιος άλλος, γουρουνόμορφο βόδι. Οικτίρω τον εαυτό μου που δεν συγκράτησα τις πινακίδες σου!