Πασίγνωστη οροσειρά που ξεκινά απο τη λίμνη Τριχωνίδα, εκτείνεται βόρεια και οι βόρειες απολήξεις της σχεδόν ''ακουμπάνε'' τη Λίμνη Κρεμαστών. Αυτό το βουνό δεν απαιτεί μόνο ένα αλλά πολλά ταξιδιωτικά για να καλυφθεί πλήρως, παρολαυτά κατάφερα να αφιερώσω κάποιες ώρες εκεί και να πάρω μια δυνατή γεύση!
Το Παναιτωλικό ήταν μια δυνατή περιπέτεια και μια συναρπαστική βιωματική εμπειρία έτσι όπως το προσέγγισα. Οδήγησα σε δύσκολες χωμάτινες διαδρομές, περπάτησα σε πανέμορφα αλπικά λιβάδια, είχα αναμενόμενες συναντήσεις με τσοπανόσκυλα, έμπλεξα σε δύσκολα τεραιν, είδα πανέμορφους καταρράκτες στη μέση του πουθενά, είδα κορυφές που μοιάζουν εκπληκτικά με κάποιες διάσημες του εξωτερικού, είδα χωριά χτισμένα σε κρυφές τοποθεσίες. Τα τοπία μου θύμισαν λίγο Άγραφα τόσο από άποψη ομορφιάς όσο και απο άποψη ''αυθεντικότητας''.
Η προσέγγιση έγινε απο τη λίμνη Τριχωνίδα, τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη της Ελλάδας.
Απο εκεί σύντομα έφτασα στο Λαμπίρι όπου θα έπρεπε να ψάξω να βρω τη χωμάτινη διαδρομή που έβλεπα μόνο στον δορυφόρο και σε κανέναν χάρτη.
Ψάχνοντας στις ανατολικές πλαγιές του Παναιτωλικού.