Η ιστορία δεν έχει μοτοσικλέτες δυστυχώς αλλά είναι δρομίσια...
Σήμερα λοιπόν πάω να πάρω τα μελισσάκια από την τελευταία για φέτος βοσκή. Τα φορτώνω στο αμάξι και γυρνάω στο χωρίο να τα αφήσω στο κτήμα. Πάντα μα πάντα οι μεταφορές δεν κυλούν απροβλημάτιστα, μου έχει τύχει λάστιχό στο τρείλερ 2 η ώρα τα χαράματα με 40 μελίσσια φορτωμένα, να μείνω από βενζίνη στη μέση του πουθενά , να χαθώ σε δασικό σύμπλεγμα και να γυρνάω σαν μαλάκας, να ψάχνω καπάκι από κυψέλη που ταξίδευε ποιος ξέρει για πόση ώρα κάμπριο και τέτοια... σήμερα όμως ήταν διαφορετικά (έτσι νόμιζα). Πάω, φορτώνω, τα ακουμπάω στο κτήμα και παίρνω τον δρόμο της επιστροφής (3 χιλιόμετρα) για το σπίτι... ολα είχαν κυλήσει τέλεια, δεν είχε συμβεί απολύτως τίποτα... σκέφτομαι να πω επιτέλους ότι όλα καλά, άσε λέω να φτάσω κοντα στο σπίτι πρώτα... και κανα χιλιόμετρο πριν φτάσω βλέπω φορτηγάκι να έρχεται με χίλια κατά πάνω μου από το αντίθετο ρεύμα! Σταματάω τέρμα δεξιά το αμάξι και ο τύπος ερχεται και σταματάει διαγώνια μπροστά μου κλεινοντας όλο το δρόμο! Να τα μας λέω απο μέσα μου και κατεβάζοντας το τζάμι σκέφτομαι ένα ποτ πουρί από εξέχουσες προσωπικότητες της ορθοδοξίας που θα του παραθέσω με το πρόθεμα Γαμώ τον και Γαμώ την..
.
Πριν αρθρώσω λοιπόν "Γ...", ο τύπος με αιφνιδάζει και με ρωτάει ξελαρυγγιασμένος "ΤΙ ΈΧΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΡΕΪΛΕΡ ΡΕ;;;!!!"... κάνω reboot αφού περίμενα κάτι προσβλητικό που να άπτεται των επιδόσεων μου στην οδήγηση, ή το ότι τα φώτα τον στράβωσαν και τέτοια. ΕΣΥ ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟ ΦΟΡΤΗΓΟ ΡΕ;;;!!! του απαντώ στο ίδιο ύφος και ταυτόχρονα βλέπω πίσω από το φορτηγό κομβοί με αγροτικά να σταματάνε φρενάροντας στο τσακ και να κατεβαίνουν από τις καρότσες τύποι με καραμπίνες οι οποίοι ερχόντουσαν τρέχοντας προς εμένα! ΡΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ; ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ; λέω στον τύπο στο φορτηγό ο οποίος έχει τσεκάρει εν τω μεταξύ ότι στο τρειλερ δεν έχω τίποτα απολύτως και αρχίζει να φωνάζει στους άλλους ΩΠΑ! ΩΠΑ! ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ, ΩΠΑ! Μέχρι που να ΩΠΑ οι άλλοι βέβαια, με είχαν περικυκλώσει με τις καραμπίνες, ενώ και άλλα αυτοκίνητα με εξίσου αγριεμένους τύπους είχαν πλέον κλείσει τον δρομο πίσω μου... ο οδηγός του φορτηγου "ΩΠΑς" έχει κατέβει από την καμπίνα και με τα χέρια ψηλά στέλλνει κατευναστικά vibes ΩΠΑ σε όλους αυτούς που ήταν ολούθε γύρω μου και με πέρναγαν για λαγό την ημέρα έναρξης της κυνηγετικής περιόδου.
Ευτυχώς το ΩΠΑ, υπερίσχυσε του μπαμ ... οκ, είμαστε σε φάση ΩΠΑ λοιπον, ενώ εγώ μέσα στο αμάξι είμαι σαν κασάτο παγωτό, μόνο που αντι για ταμπελάκι "Βανίλια με κάσιους και λεμονανθό" έχω ένα που γράφει "Χεσμένος απορημένος μαλάκας".
Ο ΩΠΑς αρχίζει να μου εξιστορεί ότι έπεσε σύρμα πως γύφτοι κλέβουν σίδερα και περίφραξη (για σκραπ) από γραμμική καλλιέργεια σταφυλιών σε κτήμα πολύ κοντά στο δικό μου και πίστεψαν ότι εγώ είμαι ο αθίγγανός που ήταν τόσο μαλάκας να κατεβάσει τα κλοπιμαία μέσα από τον πιο κεντρικό δρόμο στο χωρίο εκτεθειμένα σε κοινή θέα... οι καρμπινοκρατούχοι έχουν κάνει σειρά και κοιτάνε το τρείλερ ένας - ένας σαν λες και κάποιος απο αυτούς -με κληρονομικό χάρισμα- θα ανακάλυπτε κάτι περισσότερο από το απόλυτο κενό...
Το κλασσικό ποιανού είσαι; δεν άργησε να ερωτηθεί και όταν απαντήθει άρχισαν να μου λένε τα επίσης κλασσικά ααααα ο μπατζανάκης της θειας του ξαδέρφου του ψυχογιού του κουμπαρου, ήταν βαφτιστήρι της αδερφής της γιαγίας σου... στην καραπο*τσκαλαρα μου ήθελα να απαντήσω, αλλά εκεί που είχε κρυφτεί το πουλί μου απο την τρομάρα σαν σμέρνα που έχει θαλαμώσει, δεν ήταν "καρά" σε καμία περίπτωση...
Εν τέλει μου είπαν ένα συγνώμη ρε αδερφέ και δώσε χαιρετίσματα στο σοί... αυτοί επανεπιβιβάστηκαν στα αμάξια και πήγαν για κυνήγι γύφτου σιδεράτου.... εγώ γύρισα και γράφω...