Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα μαγικό συναίσθημα που ένιωσα για άλλη μια φορά...Χτες το βράδυ κατα τις 11 αποφάσισα να γυρίσω στο χωριουδάκι μου, όπως πολλοί ξέρετε μοιράζομαι μεταξύ Αθήνας και επαρχιας. Μου είχε λείψει το μπαλκόνι μου με θόρυβο μόνο από τα κύματα και η γενικότερη ηρεμία.. Έβαλα τη στολή μου το κρανακι μου, έκανα και την αδυναμία μου , που ξέρω ότι πολύ κατακρίνετε και έβαλα και το mp3 μου στα αυτιά και βουρ... Ξεκινώντας αποφάσισα να κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ το ταξίδι, χωρίς τρελές ακρότητες αλλά γρήγορα. Το πόση ώρα έκανα δεν έχει σημασία, είμαι σίγουρος ότι και γίνετε πιο γρήγορα και ίσως κάποιοι από εδώ το έχετε κανει.. Απολαυσα μια πολύ γνώριμη για μένα λόγο συχνότητας γρήγορη νυχτερινή διαδρομή κάτω από τα άστρα. Το μόνο που σκεφτόμουν είναι πόσο τυχεροί είμαστε όλοι εμείς που απολαμβάνουμε τη μαγεία της μοτοσικλέτας. Αστείο της βραδιάς, το Varaderο άναψε λαμπάκι για βενζίνη στα 165 χιλιόμετρα από τα 200 με 260 που ανάβει συνήθως..
Να είστε όλοι καλά και να χαιρόμαστε πάντα τη μαγική εφεύρεση Μοτοσικλέτα