Δυστυχώς 14 χρόνια από την αγορά της πρώτης cb400, και με τελευταίο σταθμό το εξαιρετικό street triple r, μοιάζει να έφτασε το τέλος της μοτοσυκλετικης μου διαδρομής. Αφορμή τι άλλο, ένα ατύχημα, μια "κακιά στιγμή". Ένας παππούς που βιάστηκε να βγει από το στοπ, και ήθελε να κόψει δρόμο στρίβοντας παράνομα. Είμαι από αυτούς που νομιζαν ότι όταν προσέχεις και για τους άλλους δύσκολα την "πατάς", όμως διαψεύστηκα πανηγυρικά. Ένα σπασμένο ισχίο, ένα χειρουργείο, πόνοι και ταλαιπωρία μου έμειναν ενθύμιο. 1 περιστατικό σε 14 χρόνια, που θα μπορούσε να είναι και το μοναδικο - ή τελευταίο. Λυπάμαι για το μηχανάκι, λυπάμαι ακόμα περισσότερο για την ταλαιπωρία των οικείων μου να με νταντευουν, και λυπάμαι επίσης για τον εγωισμό και την ψυχολογία μου που έχουν πιάσει πάτο. Εύχομαι σε όλους σας καλούς δρόμους και μακριά από αναποδιές, να θυμάστε ότι η "κακιά στιγμή" μπορεί να κρύβεται οπουδήποτε, οποιαδήποτε στιγμή.