Η ώρα είχε έρθει.
Μετά από αυτό ήδη έκανα σχέδια για το επόμενο, αλλά ξέρετε τη γνωστή ρύση... Τα τελευταία 2 χρόνια όμως ήμουν έτοιμος. Πέρυσι δεν έγινε γιατί το ψήσιμο του κοριτσιού δεν είχε ολοκληρωθεί, φέτος όμως... Κράνος, μίζα, φύγαμε..
Η επιλογή της ευρύτερης περιοχής προς εξερεύνηση έγινε σχετικά εύκολα.. Οικονομικά, ελπίζοντας χωρίς πολλή ζέστη, με ωραία χρώματα που είχαμε δει από ταινίες και άλλα ταξιδιωτικά, με δρόμους άστα να παν (το στοιχείο μου), με ζωή που δεν είναι πιστό αντίγραφο του δυτικού πολιτισμού για τις περισσότερες χώρες. Βαλκάνια λοιπόν, πάντοτε αγαπημένα, θυμίζουν πως ήταν η ζωή στην Ελλάδα κάποια χρόνια παλιότερα & κάποιος παίρνει καλές τζούρες εικόνων που βοηθάνε να ξεφύγουμε από το work-earn money-spent.
Ξέρω, έχετε διαβάσει πολλά Ταξιδιωτικά για εκεί πάνω, έχετε δει πολλές photos, κάποιοι έχετε πάει κιόλας. Δε θα είμαι κουραστικός λοιπόν. Εξάλλου δε θα σας αναλύσω τι έκανα κάθε μέρα, ούτε θα σας μιλήσω σα να γράφω ημερολόγιο. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω κάποια συναισθήματα, να μείνουν κάποια tips και ινφος.
Ρυθμίστε αναρτήσεις (αλλάξτε καλού κακού λάδια στο μπροστινό), μπείτε σε χαλαρούς ρυθμούς οδήγησης, ανοίξτε καλά τη μύτη σας και let's roll..