το 2007 ήταν μια χρονιά που θέλω να ξεχάσω, για πολλούς λόγους. Οικογενιακά, προσωπικά, επαγγελματικά και κερασάκι στη τούρτα το σπασμένο πόδι...
Στα @@ σας θα πείτε και καλά θα κάνετε
εδω ειναι μοτο-φόρουμ,
και η μοτο ειναι που με βοήθησε να ξεφύγω και να αφήσω πίσω μου σκοτούρες...
Ρίχνω μια ματιά στις βόλτες που έκανα το 2007,
το ... μισό 2007 έστω, ένεκα ποδιού.
Παρόλο που αυτό με άφησε πίσω πολύ, το υπόλοιπο μισό του έτος, απο μοτοσυκλετιστικής απόψεως ήταν γεμάτο,
όπως ήθελα, όπως το κυνήγησα, γιατι φαινόταν να είναι ο μόνος τρόπος να έρχομαι στα ίσια μου...
μια προσωπική μου μοτο-ανασκόπηση ... μοτο-ανασκόπηση και μόνο, τα υπόλοιπα τα κρατάω για μένα ...
1η φεβρουαρίου... πτώση... το πεγκασο ξαπλώνει όλο του το βάρος πάνω στην αριστερή μου κνήμη...
κρακ, πόνος, μούδιασμα, ασθενοφόρο
ακριβώς 4 μήνες μετά, 30 Μαίου, ο γύψος βγαίνει... φυσιοθεραπείες. Ένας φίλος απο εδω, με βοηθά σημαντικά. Έχει την εκτίμηση μου και το ξέρει θαρρώ...
περνούν ακόμα λίγες μέρες,... με αυτοκίνητο δανεικό, και ψιλοκουτσαίνοντας, το πρώτο μου δέλεαρ... ειστε τρελλοί, μα ωραίοι τρελλοί
έκτοτε, οι δευτέρες έγιναν στάνταρ, "θα κολλήσεις" μου είχε πει ο γιώργος, εε... κόλλησα... μπήκα σε παρέα που γούσταρα...
1 ιουλίου... 5 μηνές μετά το σπάσιμο... πρώτη βόλτα ... δεν περιγράφεται...οχι μονο η χαρά, ήταν ανάμεικτα τα συναισθήματα...