Σημερα οδηγησα το πιο ξεχωριστο μηχανακι της (μικρης) μοτο-σταδιοδρομιας μου. Ενα Yamaha DT 50 του 1980(μπορει να κανω και λαθος για την ακριβη χρονια). Για καποιον που η πιο μικρη μηχανη που ειχε ποτε ειχε 35 αλογα, η εμπειρια ηταν πολυ ιδιαιτερη. Απο το συννεφο που εβγαινε απο την εξατμιση μεχρι την αισθηση του να οδηγας κατι τοσο μικροκαμωμενο, μπορω να πω πως ηταν κατι που θα το θυμαμαι για καιρο. Το μηχανακι αυτο αγοραστηκε απο εναν καλο φιλο πριν απο χρονια με σκοπο να γινει ανακατασκευη. Με υπομονη μαζευτηκαν ολα τα απαραιτητα κομματια και προσφατα εγινε και ανακατασκευη της μηχανης. Ειναι ενα πραγματικο μπιμπελο (κυριολεκτικα θα μπορουσε να το εχει κανεις και μεσα στο σαλονι του εδω που τα λεμε). Οι φωτογραφιες το αδικουν καθως ειναι καιρο που δεν κυκλοφορει, οποτε αν και ειναι παντα σκεπασμενο, ηταν λιγο σκονισμενο.
Δυστυχως ο ιδιοκτητης βρισκεται στο εξωτερικο για επαγγελματικους λογους τα τελευταια χρονια, οποτε το καημενο δεν κανει τη ζωη που θα επρεπε, να τρεχει δλδ και να γεμιζει τους δρομους με τον χαριτωμενο θορυβο του διχρονου και το αντιστοιχο συννεφο...Ευτυχως η γυναικα του μου εκανε τη χαρη να μου το δωσει για μια μικρη βολτα.
Φανταζομαι πως ενα τετοιο μηχανακι θα ξυπνα πολλες αναμνησεις σε καποιους παλιοτερους απο εδω μεσα και ισως να ηταν και ενα εφηβικο ονειρο.
Και λιγες φωτογραφιες.