Όταν πρωτοξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μοτοσυκλέτα, ξεκοκάλιζα οποιοδήποτε περιοδικό, βιβλίο κλπ που έγραφε κάτι σχετικό με την τεχνική της οδήγησης.
Αργότερα με το διαδίκτυο, η πρόσβαση στην πληροφορία έγινε πολύ πιο εύκολη και οι πληροφορίες ερχόντουσαν με ρυθμούς καταιγιστικούς.
Διάβαζα με τις ώρες. Ο υπολογιστής ήταν μόνιμα συνδεδεμένος στο internet, κι εγώ έψαχνα στην
altavista με όρους όπως "τεχνικές οδήγησης μοτό", "γυροσκοπικό", "ξύσιμο γόνατο", "αναρτήσεις για σούπερ γρήγορα γυρολόγια"... Καταλαβαίνετε νομίζω.
Με τόσες ημέρες, μήνες, χρόνια μελέτης, έγινα ο πλέον ειδικός. Στα πάντα όμως! (Δεν εννοώ τα αρκουδάκια).
Όχι μόνο μπορούσα να σου ρυθμίσω τηλεφωνικώς τις αναρτήσεις σου, αλλά και τη γεωμετρία του μπροστινού συστήματος. Αν μάλιστα το μηχανάκι σου είχε ρυθμιζόμενες πλάκες, σου έφτιαχνα την καστερ και το οφσετ, τύφλα νά 'χει ο
Jeremy Burgess!
Να μην αναφερθώ στο απύθμενο βάθος των γνώσεών μου σχετικά με την οδήγηση... Ήξερα πώς να στρίψω αποτελεσματικά. Να φρενάρω. Να ξύσω γόνατο. Να επιλέγω γραμμές. Να σηκώσω το μηχανάκι στην έξοδο. Πού να κοιτάω. Πού να ΜΗΝ κοιτάω. Ήξερα τα πάντα σου λέω. (Είπαμε. Όχι τα αρκουδάκια)
Ήμουν ο ήρωας της παρέας. Στην καφετέρια μόνο εγώ μιλούσα. Μπορώ να πω... ότι... από τη ζήλεια τους... μερικές φορές με λέγανε σπασίκλα!
Μόνο που...
Τις αναρτήσεις δεν κατάφερα ποτέ να τις φέρω σε μια ισορροπία. Ή θα ήταν σώβρακο ή κούτσουρο. Τα έβαλα τελικά εκεί που λέει το manual. Καλά, για κάστερ και οφσετ ούτε κουβέντα. Ανέβασα τα καλάμια 15 πόντους. Στην πρώτη στροφή τούμπα! Τα ξανάφερα πρόσωπο με την πλάκα.
Το πιο αστείο; Ακόμα και το "γυροσκοπικό", ομολογώ πως δεν το πολυκαταφέρνω. Πού στο διάολο είπαμε ότι σπρώχνουμε;
Στην καφετέρια δεν είμαι εκείνος που μιλάει πολύ πλέον. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι εκείνος που
ακούνε πλέον. Οι φίλοι μου, πάνε βόλτες, κάνουν track-days, ταξίδια, και με κάθε ευκαιρία δοκιμάζουν κι εφαρμόζουν στην πράξη αυτά που εγώ ξέρω μόνο στην θεωρία.
Δε με πειράζει που έχω χάσει την ...αίγλη μου. Δε με πειράζει που κατάλαβα ότι στην πραγματικότητα ξέρω ελάχιστα.
Με πειράζει που δεν γνωρίζω τη μηχανή μου. Με πειράζει που δε μπορώ να την οδηγήσω όπως της αρμόζει. Με πειράζει που τελικά δεν είμαι και τόσο ασφαλής.
Σας θυμίζουν κάτι τα παραπάνω; Σας θυμίζω εγώ κάποιον;
Τουλάχιστον σε ότι αφορά την αγαπημένη μας ασχολία (στη μοτοσυκλέτα αναφέρομαι),
αν δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτά που γνωρίζουμε, τότε πολύ απλά και κυνικά, δεν τα γνωρίζουμε.
Ρωτήστε το εαυτό σας:
Πώς στρίβει η μοτοσυκλέτα;
Ψάξτε για την απάντηση. Φιλτράρεται τις διαφορετικές πηγές.
Βγείτε έξω και στρίψτε.
Κατανοήστε!
Πώς φρενάρει;
Ρωτήστε. Διαβάστε.
Βγείτε έξω και φρενάρετε.
Κατανοήστε!
Προσπαθείτε να εφαρμόσετε αυτά που μαθαίνετε. Εφόσον το πετύχετε, και μόνον τότε, προχωρήστε παρακάτω.