Σ' ένα χωριό στον κεντρικό δρόμο, αμέσως μετά τη στροφή, υπήρχε μια μεγάλη λακκούβα. Σχεδόν καθημερινά συνέβαιναν τραγικά τροχαία δυστυχήματα στη λακκούβα αυτή, συχνά με νεκρούς και τραυματίες. Η μεταφορά των τραυματιών απαιτούσε κάθε φορά μία τεράστια και οδυνηρή επιχείρηση που αναστάτωνε όλο το χωριό. Έτσι ο Δήμαρχος συγκάλεσε έκτακτο συμβούλιο κορυφής για να συζητήσουν το θέμα και να πάρουν κάποια απόφαση για το σοβαρό αυτό πρόβλημα.
Ήρθαν οι Σύμβουλοι, ο Δάσκαλος, ο παπάς, ο αγροφύλακας, ο Πρόεδρος του Συνεταιρισμού, ο καφετζής, ο μπακάλης...
- Το νοσοκομείο της πόλης είναι πολύ μακριά, εισηγήθηκε ο Δήμαρχος. Μπορούμε λοιπόν να ζητήσουμε να χτιστεί ένα Νοσοκομείο στο χωριό μας, δίπλα στη λακκούβα.
- Θα μπλέξουμε στη γραφειοκρατία του Υπουργείου Υγείας, απάντησε άλλος. Μέχρι να αποφασιστεί, να γίνει η μελέτη, να βρεθούν τα κονδύλια, να κατασκευαστεί, να εξοπλιστεί, να διοριστεί προσωπικό... θα περάσουν πολλά
χρόνια...
- Να ζητήσουμε ένα δικό μας ασθενοφόρο από τη Νομαρχία, πρότεινε κάποιος τρίτος, για να μεταφέρουμε γρηγορότερα τους τραυματίες στην πόλη.
- Ο Νομάρχης είναι της αντιπολίτευσης και δεν θα μας δώσει, ήρθε αμέσως μια κατηγορηματική απάντηση που δεν σήκωνε αντίρρηση, αφού όλοι γνώριζαν την κατάσταση.
- Αν λέγαμε στους Γιατρούς του Κόσμου να μας δωρίσουν ένα ασθενοφόρο; Είναι καλοί άνθρωποι και θα ανταποκριθούν...
- Ναι αλλά τα λεφτά τα μαζεύουν δεκάρα-δεκάρα. Μέχρι να μαζευτούν τα λεφτά...
- Λοιπόν κύριοι, το βρήκα, υπάρχει μια πολύ πιο γρήγορη και οικονομική λύση, πετάχτηκε ο Αντιδήμαρχος: Μια που δεν μπορούμε να φτιάξουμε εδώ Νοσοκομείο, και αφού είναι δύσκολο να μας Ασθενοφόρο, να κλείσουμε την τρύπα εδώ που βρίσκεται, που μας ταλαιπωρεί τόσο πολύ εδώ και τόσα χρόνια, και να πάμε να την ανοίξουμε μπροστά στο Νοσοκομείο της πόλης!
Απάντηση με παράθεση
