Αφού μετά από 9.500 km το πίσω ελαστικό της μοτό έπιασε σημείο φθοράς αποφάσισα να αλλάξω το μαμίσιο σετ (ΒΤ014) και ως Bridgestone-άκιας είπα να περάσω στα BT016 για τα οποία έχω ψάξει αρκετά και ακούσει αρκετά καλά πράγματα και επειδή ήδη από το δεύτερο μηχανάκι (Bandit 400) αλλάζω λάστιχα σε γνωστό μαγαζί επί της Λ. Αλεξάνδρας πέρασα από εκεί για τα περαιτέρω.
Ακολούθησε λοιπόν ο εξής διάλογος:
-Έχω την τάδε μοτοσικλέτα και ενδιαφέρομαι για το BT016, τιμή?
-Α ξέρετε η Bridgestone κάνει ειδική προσφορά για τα συγκεκριμένα, τιμή 300 ευρώ.
-Από ημερομηνίες πως πάμε?
-Όλα είναι τελευταίων εβδομάδων του 2008.
-Ok, θα ξαναπεράσω.
Σημειωτέων σε πολύ γνωστά και με πολλά χρόνια παρουσίας στο χώρο αγγλικά sites η τιμή τους έπαιζε σε περίπου 270 ευρώ μαζί με τα μεταφορικά. Στην Ελλάδα η τιμή τους έπαιζε σε 350-390 ευρώ οπότε λέω γιατί να τα φέρω από αγγλία ας τα βάλω εδώ να μην πάνε και τα λεφτά σε ξένα χέρια.
Το Σάββατο λοιπόν πάω με το μωρό στο λαστιχάδικο και λέω γεια σας ήρθα να περάσουμε τα BT016 (ο μλκας δεν του είπα τίποτα εκείνη την ώρα για τη συμφωνηθείσα τιμή).
-Πολύ ωραία, καθίστε, καφεδάκι?
-Ναι θα πάρω.
Πίνω λοιπόν το καφεδάκι μου, τελειώνει η δουλειά (δεν μπορώ να πω το μωρό μου έπεσε σε καλά χέρια) και πάω να πληρώσω.
-Σε τι τιμή είχαμε συμφωνήσει?
-Στα 300 ευρώ λέω.
-Αποκλείεται, 300 ευρώ έχουν τα ΒΤ014, τα ΒΤ016 έχουν 365 ευρώ, να δες και την προσφορά που έχω βάλει το ΜΟΤΟ.
Ανοίγουμε λοιπόν το ΜΟΤΟ και όντως είχε προσφορά για τα ΒΤ016 στα 365 ευρώ και για τα ΒΤ014 στα 270 ευρώ.
-Εντάξει σου είπα 300 ευρώ στρογγυλά και εννοούσα τα ΒΤ014 όχι τα ΒΤ016.
-Εγώ ποτέ δεν σου μίλησα για τα ΒΤ014, άλλωστε δεν έμεινα ευχαριστημένος από αυτά, από την πρώτη στιγμή ζήτησα τα ΒΤ016, λέω εγώ.
Εκείνη λοιπόν την ώρα κοιτάζω το μωρό και ήμουν έτοιμος να του πω να τα βγάλει και να πάει να γμθ αλλά πέρασε μλκωδώς από το μυαλό μου μη γίνει καμιά ζημιά στο μωρό από το δεύτερο βγάλε βάλε.
Πληρώνω λοιπόν τα 365 ευρά και βρίζω ενδόμυχα τον εαυτό μου που δεν τα παρήγγειλα από αγγλία (Μ&Ρ) και φεύγω.
Στην επιστροφή και αφού παρκάρω το μωρό στο γκαράζ κοιτάζω ημερομηνίες στα παπά.
Τζίφος..., 28η εβδομάδα 2008 το εμπρός και 26η εβδομάδα 2008 το πίσω...Πιάστηκα λοιπόν διπλά μλκας αλλά για 150-200 ευρώ κέρδος που έβγαλε ο μλκας ο λαστιχάς δεν θα με ξαναδεί ούτε για αέρα.
Τεσπά, τουλάχιστον είναι made in Japan σκέφτηκα για να κοροϊδέψω τον εαυτό μου (
Άντε να πάω μία Σουνιάδα (ωραίος όρος, τον άκουσα εδώ στο forum και μου άρεσε πολύ) να πετάξω το κερί του κατασκευαστή, να καλμάρουμε και λίγο.
Φτάνω λοιπόν Σούνιο και σταματάω για τσιγάρο σε σημείο που μου αρέσει πολύ λόγω θέας και άπλας.
Μόλις έχω ανάψει το δεύτερο και ακούω πολλά γκάζια από την πλευρά του δρόμου που κατεβαίνει από το ναό.
Σε λίγο βλέπω ένα κίτρινο τζίξερ απέναντί μου ο αναβάτης ελέγχει στη διασταύρωση και φεύγει με πολλά γκάζια.
Τελειώνω το τσιγάρο και λέω ν πάω για καφέ στο αδερφάκι μου που έχει και ωραία θέα στη θάλασσα.
Είμαι στην επιστροφή λοιπόν και μετά από 3-4 στροφές βλέπω κάποιον να μου κάνει νόημα, ωχ λέω από μέσα μου λες να έπεσε το παλικάρι που είδα προηγουμένως...?
Το παλικάρι ήταν στην άκρη του δρόμου, 4-5 άτομα ήταν από πάνω του, σταματάω λοιπόν και εγώ και πάω να δω παρακαλώντας να είναι καλά.
Αφού βεβαιώθηκα ότι είναι καλά (το δερμάτινο μπουφάν που φορούσε έκανε καλή δουλειά) πήγα στο σμπαραλιασμένο τζίξερ, καμιά δεκαριά μέτρα πιο πάνω, έκλεισα τον διακόπτη, πήρα τα κλειδιά και τα βάλαμε στην τσέπη του παιδιού. Μάζεψα και όσα κομμάτια βρήκα στην άκρη του δρόμου, αλλά το μόνο που φαίνεται να σώθηκε ήταν η εργαλειοθήκη που την έχωσα στην ουρά της μηχανής.
Το παλικάρι είχε πέσει σε αριστερή ξύνοντας , τα σημάδια από τους μαρσπιέδες μαρτυρούσαν καμπύλη πορεία, παράλληλη με αυτή της στροφής, ένα μέτρο περίπου από την άκρη του οδοστρώματος, αλλά στην έξοδο και περιέργως μάλλον έχασε τον έλεγχο, έπεσε και σύρθηκε μέχρι μια μικρή απλωσιά που κάνει ο δρόμος δεξιά, περνώντας σύρριζα από δύο μεγάλες πέτρες και σωρό από σπασμένα γυαλιά.
Φαίνεται πως το παλικάρι είχε άγιο, ένας γιατρός που σταμάτησε λίγο μετά και τον εξέτασε είπε πως δεν αιμορραγεί (εσωτερικά) και πως φαίνεται να είναι καλά.
Μία καλή κυρία, πρώην του Ερυθρού Σταυρού του κρατούσε το χέρι και τον ηρεμούσε γιατί το παιδί είχε πάθει σοκ από το πέσιμο και δεν θυμόταν τίποτα. Να μην τα πολυλογώ, είδα πολύ ενδιαφέρον από πολλούς συνανθρώπους, να καλέσουν τους αρμόδιους, να ειδοποιούν τους διερχόμενους οδηγούς να προσπαθούν γενικά να βοηθήσουν.
30-45 λεπτά από την ώρα που έφτασα εγώ ήρθαν διαδοχικά περιπολικό, ασθενοφόρο και ανακριτικό.
Αφού του έβγαλαν το κράνος (ο physician του ασθενοφόρου), τον εξέτασαν και είδαν πως είναι καλά, τον έβαλαν στο ασθενοφόρο.
Εγώ με έναν αστυνομικό μαζέψαμε τη μηχανή στην άκρη του δρόμου και αφού βεβαιώθηκα ότι κάλεσαν γερανό να την πάρει, έπεσε το πριονίδι παντού και πως ένα περίεργος, που έλεγε σε όλους πόσο ξαπλωμένο ήταν το παιδί στην στροφή πως τον προσπέρασε κ.λπ, δεν θα πει τα ίδια στους αστυνομικούς έφυγα και εγώ με μαύρη καρδιά.
Να πω όμως πως το πίσω ελαστικό του τζίξερ ήταν φαγωμένο. Σίγουρα είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση, ήταν πολύ γρήγορος (το πίσω ήταν εντελώς πατημένο και το εμπρός είχε 2-3 mm περιθώριο) και σκέφτηκα πως στη θέση του θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε και πρώτος εγώ που πηγαίνω πολύ συχνά Σούνιο και προσπαθώ να το στρίψω λιγουλάκι.
Τέλος καλό όλα καλά στην τελική, περαστικά σου φίλε και καλή ανάρρωση.
Απάντηση με παράθεση
