Την Τεταρτη το απογευμα μετα το μινι σεμιναριο του Γιωργου, πηγαμε μια κοντινη βολτουλα με το Λαμπρο, μεχρι το Riba's.
Στο γυρισμο ανταλλαξαμε μηχανακια για λιγο, μιας και ημουνα περιεργος, αφ'ενος για την αισθηση και τις αλλαγες στο Κ3, και αφέτερου για τις παραπλησιες επιδοσεις, κατι που δεν εστεκε, μιας και ο Λαμπρος εχει βαλει Yoshimyra TRS και BMC στο SV του.
Με το που εκατσα αντιληφθηκα αμεσως ενα σωρο αλλαγες στη θεση οδηγησης.
Το μηχανακι κατ'αρχας φαινεται πιο ογκωδες λογω του σχεδιασμου του ρεζερβουαρ και των νεων φερινγκ που ειναι καπως πιο ογκωδη και πιο γωνιωδη.
Η σελα ειναι λιγο πιο σκληρη, αλλα σαφως ΠΟΛΥ πιο ανατομικη και ισια απο το δικο μου, με αποτελεσμα να μην φορτιζονται τα κλιπον τοσο πολυ.
Επισης διαπιστωσα οτι επιτρεπει στον οδηγο να επιλεξει αν θα κατσει μεσα, η πανω στη μηχανη, κατι που ειναι πιο δυσκολο στην δικη μου, η οποια εχει αρκετα μεγαλη κλιση και ριχνει το βαρος του σωματος στα κλιπον.
Επισης το ρεζερβουαρ τοποθετει τα ποδια ελαχιστα πιο ανοιχτα.
Ξεκινωντας μου εκανε εντυπωση, το ποσο μεγαλη διαφορα τελικα κανει το μαμισιο γραναζωμα του φερινγκατου, σε σχεση με αυτο του γυμνου.
Η διαφορα ειναι μονο ενα δοντι πισω, αλλα αποδειχτηκε καθοριστικης σημασιας τελικα για τις επιδοσεις, καθως και για το ακουσμα του γκαζιου.
Δυστυχως οι μετατροπες που εγραψα παραπανω στην εισαγωγη και εξαγωγη, δεν αποδιδουν χωρις power commander.
Παντως η αποδοση ειναι πολυ πιο ομαλη και χωρις τρυπες, ακομα και ετσι.
Οσο για το πολυοργανο για το οποιο εχουν ακουστει ελαχιστα αρνητικα σχολια, για την ευκρινεια του, μπορω να πω οτι εμενα προσωπικα με βολεψε πολυ περισσοτερο, ασε που μου φανηκε και πιο καλαισθητο.
Τα φρενα του ειναι πολυ πιο προοδευτικα, αλλα υστερουν ελαχιστα σε δυναμη, απορροια της ελαχιστης μειωσης της διαμετρου των μπροστινων δισκων στο Κ3+.
Και παμε τωρα σε αυτο που πραγματικα με ξετρελανε.
Η καλυψη απο τον αερα στο νεο ειναι η μερα με τη νυχτα σε σχεση με το παλιο.
Με την εργοστασιακη ζελατινα, ορθιος, ενιωθα τον αερα να πηγαινει κατ'ευθειαν στους αεραγωγους του κρανους, ενω ακομα και με τη double-bubble στο δικο μου ο αερας με χτυπαγε κατευθειαν στο κουτελο.
Βεβαια ενιωσα το φαινομενο της υποπιεσης πιο εντονο στο Κ3, αλλα το προτιμω χιλιες φορες απο την επιμηκυνση των χεριων.
Σιγουρα με ελαχιστο σκυψιμο το μηχανακι ταξιδευει πολυ ανετα στα 180+.
Μιλαμε για ταχυτητες που ειναι οριακες για μενα.
Εν κατακλειδι, το μηχανακι ειναι σαφως πιο βελτιωμενο στα σημεια, που επασχε, σημαδι του οτι η Suzuki ολο αυτο τον καιρο αφουγκραστηκε την αγορα, και επραξε αναλογως.