Η πιο τρομακτική εμπειρία ως τώρα...
Ξεκινάω από τη δουλειά να γυρίσω σπίτι και μέσα στη στοά που παρκάρω, φρέναρω πριν βγω στο πεζοδρόμιο και το φρένο δεν ανταποκρίνεται! Οκ φρέναρε τελικά. Αλλά την κρυάδα την πήρα. Η στοά λέω γλιστράει, και μου το είχαν πει να προσέχω.
Βγαίνω σταδίου, κίνηση, με 15 χλμ ανάμεσα στα αυτοκίνητα πάω να φρέναρω, το φρένο πάλι δεν πιάνει!!!! Έχασα δέκα χρονάκια από τη ζωή μου.
Σταματάω δεξιά. Τσεκάρω σωληνάκια, δίσκους, όλα καθαρά και στεγνά. Υγρά φρενών άλλαξα πριν 2.500 χλμ. Το μηχανάκι σύνολο έχει 8500. Ολοκαίνουργιο.
Κάνω δοκιμουλες το φρένο δουλεύει.
Ξεκινάω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΦΟΒΙΣΜΕΝΗ. Πολύ αργά και πολύ προσεκτικά.
Στον παράδρομο της Συγγρου μου το κάνει για τρίτη φορά!
Ολες τις φορές τελικά φρέναρε. Δεν έπεσα. Όλα καλά. Έφτασα σπίτι. Δέκα χρόνια μεγαλύτερη. Και με όση αυτοπεποίθηση είχα χτίσει, ως αρχαρια, χαμένη......
Παίρνω τη SUZUKI, περιγράφω στον πωλητή περίπου τη συνθήκη (το service κλειστό εκείνη την ώρα) και μου λέει το ABS!!!!
Καλά αν είναι έτσι το ABS, προτιμώ να πέσω από κλείδωμα του τροχού παρά να νιώθω πως δεν έχω φρένα.
Που ως τώρα δεν το έχω ξανανιώσει. Ούτε με πολλα ούτε με λίγα. Ούτε σε απότομο φρενάρισμα. Το μηχανάκι απλά φρέναρε όπως πρέπει ώστε να νιωθεις πως είναι άξιο-οδηγητο.
Τελοσπαντων. Αύριο το πρωί, φόρτωμα και συνεργείο......
Τα έχω δει όλα