ενω εσυ δεν ε?!Δημοσιεύθηκε αρχικά από spyrakos35
ενω εσυ δεν ε?!
ναι αμέ.... αμα πετύχει η :a31: τύφλα να χει το άλλο..... αλλά δεν τα βγάζουμε φόρα παρτίδα.....ενω εσυ δεν ε?!
ΠoutaΝ@ το κάνατε το φόρουμ
ωραια περιγραφη man εχω μια παρομοια ιστορια καποια στιγμη θα την γραψω,γραφε πιο συχνα
Οι μοτοσυκλέτες δεν εχουν πια ψυχή γιατί οι άνθρωποι δεν εχουν πια ψυχή
Είτε έχεις είτε δεν έχεις αν δεν σε τρέχουνε μην τρέχεις...
Αν δεν ξερεις που πας γυρνα πισω!!!
Ένα ένα τα θυμάμαι ρε πστ μου…
Στο σχολείο γενικά εγώ γκόμενα στην ηλικία μου – συμμαθήτρια, ΔΕΝ είχα! Δεν ήμουν και κανένας όμορφος (όχι ότι τώρα είμαι) αλλά ξέρετε πως είναι αυτά…
Οι συμμαθητές μου, μερικοί τουλάχιστον, στην Α΄ - Β΄ Λυκείου –γιατί για εκείνη την εποχή μιλάμε- είχαν γκομενίτσες συμμαθήτριες, βέβαια… ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που μαμούσαν ασχέτως του τί λέγανε κρυφά από τα κορίτσια. Επίσης ξέρετε πως είναι αυτά!
Εγώ πάλι στα μπουζούκια που ήμουνα όλο και κάτι «σκυλο-κατάφερνα» αλλά στα σχολικά πάρτι και στις εκδρομές … «κράταγα φανάρια»
«Σκάει» που λέτε μύτη στο νησί η… (ας την πούμε) Μάνια!
Η «Μάνια» λοιπόν ήταν από την Αθήνα, καθηγήτρια μουσικής που είχε έρθει να δουλέψει σε ένα ωδείο για λίγο καιρό κάτι σαν πρακτική για μια εργασία που ετοίμαζε.
27 ετών, 1,75 μπόι, γκρίζα ματάκια, κορμί παναγιά μου βόηθα ειδικά για τα δεδομένα του νησιού και ασφαλώς τον αέρα της Αθηναίας!
Εγώ τότε ήμουν δεν ήμουν 17 και είχα κανα χρόνο το παπί.
Τη γνωρίζω στο ωδείο και με το μπλα μπλα της λέω ότι δουλεύω σε ένα μπουζουξίδικο τα Παρασκευο-Σάββατα.
«Θέλω να έρθω» μου λέει.
«Οκ, μια χαρά! Ξέρεις που είναι?»
«Όχι, πού να ξέρω?»
«Καλα, θα περάσω να σε πάρω εγώ αλλα…να… δεν εχω αμαξι, οδηγάω μηχανή»
Ξετρελάθηκε η κούκλα λέμε!
ΟΥΑΟΥ! Μηχανή!!! Τι μηχανή? Και μ αρεσουν οι μηχανές, και θέλω και βόλτα κλπ κλπ…
(ουπς! Εγω το παπί εννοουσα, αυτή άλλο καταλαβε! τι της λενε τωρα?)
«Θα δείς, θα δείς! Λοιπόν, την Παρασκευή θα περάσω να σε πάρω εγώ να πάμε παρέα! Ως τότε… θες να βγούμε κανα βράδι? Φαγητό, ποτό, ότι θέλεις… μόνο που έχω τη μηχανή συνεργείο, θα πάμε με την παπια…»
Βγαίνουμε που λέτε και πάμε παραλία με το 90αρι. Άνοιξη ήταν. Με τη φουστίτσα της, το λευκό πουκάμισο μισοκουμπωμένο, γόβα κλπ κλπ…
Όπου υπήρχε περίπτωση να δω γνωστό, την πήγα! ΠΑΝΤΟΥ όμως! Καμάρωνα όπως καταλαβαίνετε και ο επόμενος στόχος ήταν… εχμ… να βρω μηχανή βρε κουτά! Που πήγε το μυαλό σας?
Εκείνο το βράδυ πράγματι μας είδε πολύς κόσμος! Και την επόμενη στο σχολείο ήμουνα φίρμα και ο καλύτερος της παρέας μιας και όλοι είχανε κλ@σει τις δικές τους να μάθουν τί και πώς κι εγω να το παίζω βαρύ πεπόνι!
Στη συνέχεια άρχισαν τα πειράγματα να μου πάρουν καμιά κουβέντα και… κάποια στιγμή τους «σκάω» το παραμύθι της μηχανής! ΟΥΠΣ! Λ Α Θ Ο Σ!
Την «πήραν» πρέφα τη δουλειά ότι και καλά η γκόμενα ψάρωσε με το θέμα μηχανή και άρχισαν το δούλεμα ότι «γι αυτό σε θέλει» και «άσε να τη ρίξει κανενας άλλος ρε» και «σιγά μη σου κάτσει η γκόμενα» κτλ κτλ… τους τα είχα ζαλίσει κι εγώ αρκετά η αλήθεια είναι… παίρναν το αίμα τους πίσω τα τσογλάνια!
Όλη τη «μόστρα» της προηγούμενης βραδιάς την πλήρωνα τώρα με τον εγωισμό στα τάρταρα!
Εννοείται πως 1-2 που είχαν μηχανές από αυτούς ΔΕΝ υπηρχε περίπτωση να μου τις δανείσουν!
Και τώρα μάγκα μου? Άρχισα βεβαίως να μπαίνω βαθιά μέσα στην ψυχολογία του «με θέλει για τη μηχανή και αν της το πω σιγά μη μου ξαναμιλήσει» κλπ κλπ…
Περνάν οι μέρες, ξαναβγήκαμε με τη Μάνια ώσπου παίρνω το θάρρος να ζητήσω από έναν καθηγητή μου τον οποίο είχα θάρρος, μου είχε εμπιστοσύνη και του είχα κάνει και μερικές καλές, το 2 μηνών περίπου Super Tenere του! ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΟΧΙ ΑΣΤΕΙΑ, Ε!!!
750 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΚΥΒΙΚΑ!!!
Μάλιστα, είχα κανονίσει να το έχω μέχρι την Κυριακή το βράδυ! Θα έφευγα με το παπί απ το σπίτι, θα πήγαινα να αφήσω το παπί, να πάρω το Τενερέ, να πάω στη Μάνια, να πάμε στο μαγαζί, να φύγουμε από το μαγαζί, να την πάω σπίτι, να πάω το Τενερέ πίσω, να παρω το παπί, να παω σπιτι μου, να την πέσω 3-4 ωρες, να ξαναπάρω το παπί, να πάω να πάρω το Τενερέ, να πάω να πάρω τη Μανια, να πάμε βόλτες κλπ κλπ…
Ω ρε μάνα! Σουπερ Τενερε θα την περάσουμε!!! (…ναι, τραγουδα!)
Περιχαρής λοιπόν την Παρασκευή το πρωί λέω στα κ@λόπαιδα ότι βρήκα μηχανη και να πα να γ@μηθούν! Τίνος τη μηχανή ρε? Δε σας λέω, δε σας λέω! Ρε πες μας να χαρούμε κι εμείς… δε σας λέω δε σας λέω…
Ο κόπανος ο Κώστας έμενε δίπλα από το σπίτι του καθηγητή με το Τενερέ…. Και το βράδυ που εγώ πήγα να αφήσω το παπί, για να πάρω το Τενερέ, για πάω να πάρω τη Μάνια, για να παμε στο μαγαζί… με είδε! Εγώ δεν τον είδα…
Η διαδρομή για το μαγαζί ήταν απίστευτη! Ένα δικάβαλο όλο χαρά με τα στήθη της να ασφυκτιούν ανάμεσά μας και τα χέρια της να με σφίγγουν σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού! Ανοιξιάτικος αέρας έπερνε τα μαλλιά της πίσω (έλα σταμάτα θα ξεράσουμε με τόσα μέλια), εγώ συχνά οδηγούσα με το ένα χέρι ψάχνοντας την αφορμή και το απαραίτητο θάρρος να πιασω λίγο μπούτι… γενικώς όμως πώς να το κάνουμε? Γ@μουσα κι έδερνα που λέμε!
Και η βραδιά ηταν σούπερ εντός του μπουζουκοκαταστήματος! Γιατί όταν τελείωσα και βγηκαμε να φύγουμε… μηχανή δεν υπήρχε!
ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ! ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΧΤΥΠΙΕΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΙΖΩ!!!
- «Τι κανατε ρε μ00νια? Που είναι η μηχανη ρε τσογλανοι??? Τι θα πω ρε στον άνθρωπο ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!?»
- «Ποιόν άνθρωπο λες?»
- «Χέσε μας ρε κοπελιά κι εσύ!»
Η Μάνια με αγριοκοίταξε και μπήκε μέσα να ζητησει να φωνάξουν ταξί… εγώ χτυπιόμουνα και μίλαγα με το μαλακα στην είσοδο μήπως είδε κάτι…
Πέρασε κανα 5λεπτο και την είδα να βγαίνει με το μέτρ ο οποίος καμάρωνε σα γύφτικο σκεπάρνι ο αλήτης! Θα την πήγαινε εκείνος σπίτι!
Ήμουν έτοιμος να ξεσπάσω πάνω του και να τους πάρει ο διάολος και τους δύο όταν…
- «ΨΙΤ, “ΓΑΜΠΡΕ”, ΨΑΧΝΕΙΣ ΚΑΤΙ?»
Γυρναω και βλεπω τον Κωστα, το Βασίλη, τον Κοσμά, τη Δήμητρα, την Ελένη και το ΤΕΝΕΡΕ!
Τρέχω προς το μέρος τους και δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να τους κοπανήσω! Να ντραπώ και να βάλω τα κλάματα για το ρεζιλίκι μου ή να τους αρχίσω στα καντήλια!
Πίσω μου έρχεται η Μάνια η οποία προσπαθεί να καταλάβει τί έχει γίνει και όταν με σκυμμένο κεφάλι της εξηγώ -ως άλλος Γιάννης Βόγγλης στον φτωχό επαρχιώτη που ήθελε να εντυπωσιάσει τη πρωτευουσιάνα- και ενώ οι άλλοι έχουν λυθεί στα γέλια… μου σκάει ένα «πάμε να φύγουμε μωρό μου! Ξημέρωσε και θέλω θάλασσα!»
Με τη Μάνια δεν έγινε τίποτα παραπάνω! Οι υπόλοιποι όμως νόμιζαν διάφορα…
Εμείς όμως περάσαμε πολύ καλά όσο έμεινε στο νησί!
Αραιά και πού, μιλάμε ακόμα! Ζει στην Αθήνα, παραμένει μια πολύ όμορφη γυναίκα, είναι παντρεμένη και έχει και δυο παιδιά…
Χιε μπηκες σε σειρα και σου σκανε πολλα ε;;;
ΔΩΣΕ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟ ΛΑΩ!
πρεπει να αναψουμε μια λαμπαδα στο μποι απο cbf στον npat που ξεκινησε με τις ιστοριες και ξεκινησατε ολοι
You start with a bag full of luck and an empty bag of experience. The trick is to fill the bag of experience before you empty the bag of luck.
re malaka Τσιο? μηπως καταπιες τον Οριζοντα?
Accipere quam facere praestat injuriam
μλκ μου....
σε βλέπω να πετάγεσαι το βράδυ στον ύπνο σου και να μπαίνεις να γράφεις ιστορίες που σου ρχονται.....
απορία.... τους έχεις ακόμα να πιστευουν διάφορα για εκείνο το βράδυ???? θα ήταν η απόλυτη εκδίκηση.....
nice (που λενε και στο χωριο μου)
Για ποιους μας περασες ;
Για τους συμμαθητες σου ;
Λεγε τι εγινε παρακατω....
α,ρε αλανι Τσιου...
Ρε Μήτσε κατάρα λέμε, από τότε ψάχνεις μηχανάκι ρε φίλε....................
Υ.Γ.
Η γυναίκα έχει ακόμα λογαριασμό στο μοτο?????
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
