Καλησπέρα στο φορουμ
Πρίν δύο ημέρες (Παρασκευή και 13 γαρ...) είχα μία πτώση με το παπί μου, ένα γηρασμένο 125 κ.εκ.. Ευτυχώς η πτώση έγινε με χαμηλή ταχύτητα και κράνος οπότε την έβγαλα μεένα τράυμα τριβής στο γόνατο και μια μερική εξάρθρωση ώμου, καθώς και κάτι ψιλογρατζουνιές.
Το μυστήριο της υπόθεσης είναι ότι ακριβώς την προηγούμενη ημέρα (ή μήπως και την ίδια; χάζευα σε διαφορα φόρα μοτοσυκλέτας, συμπεριλαμβανομένου και του μοτο, για τον κατάλληλο κυβισμό της πρώτης μοτοσυκλέτας. Έχοντας οδηγήσει για 15+ χρόνια παπί, αλλά 7-8 φορές μοτοσυκλέτες έως 650 κ.εκ. , νομίζω ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Είχα καταλήξει λοιπόν ότι ίσως θα έπρεπε να κοιτάξω σε μοτοσυκλετες χαμηλότερου κυβισμου, έως 400 κεκ, και να αφήσω τις 600αρες και τις 500αρες.
Επίσης τις προηγούμενες ημέρες ξεκαθάρισαν λίγο τα οικονομικά μου και είπα στον εαυτό μου ότι το θέμα "αγορά μηχανής" πρέπει να προχωρήσει άμεσα.
Και τσουπ
Παρτον κάτω...
Η πρώτη αντίδραση ήταν "θες και μηχανή.....ουτε ποδήλατο..."
Όμως μετά το αρχικό σοκ, και έπειτα από 5 ακτινογραφίες, μου καρφώθηκε η ιδέα ότι ίσως με μια μηχανή το συγκεκριμένο ατύχημα να μην ειχε συμβεί. Πώς συνέβη; Δεν ξερω πραγματικά. Αυτό που ξέρω είναι ότι έχοντας μόλις ξεκινήσει από στάθμευση, ακόμη με 1η σχέση στο κιβώτιο, έφαγα φέτα δίπλα σε μια λακούβα. Γλίστρησε η ρόδα από το όριο της λακούβας προς τα μέσα; Πάτησα πετραδάκι; Ποιος ξέρει. Ίσως όμως με μεγαλύτερης διαμέτρου ρόδες να μην είχε συμβεί αυτό. Και έτσι άρχισα να σκέφτομαι το θέμα της ενεργητικής ασφάλειας...Και μου καρφώθηκε η ιδέα ότι πρέπει να προχωρήσω με την αγορά νέας μηχανής το συντομότερο.
Εσείς τί λέτε; Ποια ερμηνεία θα δίνατε; Της αποφυγής ή της επίσπευσης;