Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Μουσική και οδήγηση, ειδικά με μηχανή ¨σκοτώνουν¨ αφού μειώνουν τον χρόνο των αντιδράσεων μας και μας απορροφήσουν έστω και για μια μικρή στιγμούλα με πιθανά καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Υπάρχουν και πάλι όμως κάποιες στιγμές πάνω της που ο ήχος της μηχανής κάπου εκεί στις ανοιχτές στροφές στα ταξιδάκια ή στις μακρινές βόλτες, είναι σαν να περνάει μέσα από τα χέρια, να φτάνει στο μυαλό ηλεκτρίζοντας το και να δημιουργεί την πιο ¨εκκωφαντική¨ μουσική, αφού πηγάζει από τα γούστα, τις εμπειρίες, την διάθεση και αυτή την απίστευτη αίσθηση της ελευθερίας που χαρίζει ο μεταλλικός Πήγασος του καθενός μας. Εκείνες τις στιγμές που πάνω της ζεις τις χαρές μιας ολόκληρης ζωής...
Manic Street Preachers - Motorcycle Emptiness [1992]
Είναι σαν εχτές όταν ήμουνα έφηβος και το άκουγα, κι όμως, μου πείρε 10 περίπου χρόνια για να καταλάβω ουσιαστικά γιατί μου άρεσε πάντα αυτό το κομμάτι...
Αλήθεια, εσείς τι μουσική ¨ακούτε¨όταν ¨ταξιδεύετε¨;