Τυνησία, Αλγερία. Good for the eyes!

[PanVas]

Τα εισιτήρια εκδόθηκαν χωρίς να μας έχουν όλους παρέα στην ίδια καμπίνα.
Φοβούμενοι τρομερές ιστορίες σαν και αυτή του Ούρια από το ταξιδιωτικό του στην Τυνησία, Τσάι στη Σαχάρα...και τινες ακόμη μοναχικές περιπλανήσεις, κάναμε τα κονέ μας με τους καμαρότους.
Όλοι είχαν κάνει μπάρκο σε Ελληνικό καράβι.
Κάποιοι εκτός από τα βασικά, Μαλάκας, τι κάνεις και άλλες χρήσιμες ατάκες, μίλαγαν Ελληνικά φλούεντλι… Με χαρτζιλίκωμα 5 ευρά κάναμε την δουλειά μας…

946 χιλιόμετρα για την πρώτη μέρα του ταξιδιού μας… Τι καλύτερος τρόπος για στρώσιμο και εξοικείωση των χωματερών ελαστικών σου…

Το τρελό καρέλι που έγινε καθαρό, έτοιμο να δαμάσει την Σαχάρα…

[PanVas]

Ξυπνήσαμε, αλλά ήμασταν σαν να μην είχαμε κοιμηθεί ούτε μία ώρα. Καλή η καμπίνα αλλά μέσα στην μπίχλα και οι καπότες όπως τις αποκαλούμε ξεκίνησαν το θεάρεστο έργο τους. Ίσως το πιο βασικό ταξιδιωτικό αξεσουάρ.
Η καλύτερη αγορά που μπορεί να κάνετε και το καλύτερο δώρο για κάποιον φίλο σας. Πάρτε μία ιδέα http://www.ferrino.it/upload.2009//p...ESSOIRES_1.pdf

Το φέρυ έφυγε με τουλάχιστον 4 ώρες καθυστέρηση εχτές το βράδυ, οπότε είχαμε χρόνο να χαζέψουμε και να κουλάρουμε. Ντουζάκι και πρωινό.
Κάπου εκεί πετύχαμε και έναν Έλληνα, τεχνικό σε τηλεπικοινωνίες. Εγκαθιστούσε σύστημα για ιντερνέτ και κινητή τηλεφωνία στο καράβι, μέσω του δορυφορικού συστήματος του καραβιού. Μας βοήθησε λίγο με την χαρτούρα που έπρεπε να ετοιμάσουμε. Γράψε ότι να 'ναι μας έλεγε. Απλά να υπάρχει κάτι...


Είχαμε ήδη αγχωθεί με όλες αυτές τις ιστορίες που είχαμε ακούσει για το τελωνείο της Τυνησίας. Κρύψε το τζιπιες, ετοίμασε το λάδωμα και άλλες τέτοιες ιστορίες που εμφανίζουν την Τυνησία σαν εξωτικό, απόμακρο και δύσκολο προορισμό…

Το καράβι ήταν γεμάτο μηχανόβιους…
Κυρίως Ιταλούς και κάποιοι Γάλλοι. Όλοι με τον εξοπλισμό τους. Άλλοι με χωματερά, άλλοι με ασφάλτινα… Κυρίως μεγάλες ηλικίες.

Συναντήσαμε και τον Αυστριακό από χτες το βράδυ. Κουβεντιάσαμε λίγο, ενώ βλέπαμε την ώρα να περνάει επικίνδυνα…

[PanVas]

Το καράβι υποτίθεται ότι θα έφτανε στις 09.30 αλλά μέχρι τις 11.45 η πόρτα δεν είχε ανοίξει… Είχαμε μπει τελευταίοι στο καράβι, οπότε βγαίναμε πρώτοι. Τέλεια για να γλυτώσουμε την ουρά του τελωνείου.
Ετοιμαστήκαμε με πεντάευρα, κρύψαμε τα τζιπιές λες και κουβαλάγαμε φούντα από τον Ταΰγετο…
Ακολουθώντας τα σήματα των αστυνομικών παρκάραμε στο υπόστεγο. Περάσαμε από τον πρώτο γκισέ. Τα χαρτιά μας τα συμπλήρωσε ένας από τους υπαλλήλους εκεί απέξω που υπάρχουν για να σε βοηθήσουν. Αφιλοκερδώς.
Μετά ήρθε ένας τελωνειακός.
Όλα καλά;
Ναι.
Τζιπιές έχετε;
Ε… Ναι. Έχουμε ένα για όλους του λέω.
Που είναι μου λέει;
Ανοίγω την τσάντα και του το δείχνω.
Γυρνάει ένα από τα χαρτιά που είχαμε συμπληρώσει από την ανάποδη και γράφει κάτι αραβικά.
Ωχ λέω… Τώρα θα μας βάλει να τρέχουμε και να πληρώνουμε.
Εντάξει μου λέει.
Περάστε στον επόμενο γκισέ. Μέσα σε 40 λεπτά μάξιμουμ είχαμε τελειώσει από όλη την διαδικασία.
Ούτε λαδώματα, ούτε διεκπεραιωτές ούτε καμία από όλες αυτές τις τρομερές ιστορίες που έχουμε ακούσει…

[PanVas]

Φεύγουμε από το τελωνείο μην μπορώντας να πιστέψουμε ότι τα καταφέραμε επιτέλους να πατήσουμε στην Αφρική…

Στόχος σήμερα να περάσουμε τα σύνορα με την Αλγερία και να κοιμηθούμε στην Κονσταντίν.
Είμαστε τουλάχιστον 4 ώρες πίσω στο πρόγραμμα και δεν έχουμε ιδέα πόση ώρα θα χρειαστούμε στα σύνορα της Αλγερίας, αλλά και την κατάσταση των δρόμων….

Σταματάμε στο κέντρο της Τύνιδας, σε μία τυχαία τράπεζα να κάνουμε συνάλλαγμα.

Έχουμε στεγνώσει από βενζίνα και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για τα σύνορα της Αλγερίας.

Όσο ο Βασίλης έχει μπει στην τράπεζα, μας την πέφτουν διάφοροι για φωτογραφίες και κουβεντούλα. Έρχεται και ένα τύπος με κελεμπία, μου δίνει τον πιτσιρικά και αρχίζει τις φωτογραφίες…

[PanVas]

Βγάζω ένα τσούπα τσουπς για τον μπόμπιρα…

Πολύ όμορφο γουέλκαμ…

[PanVas]

Έχουμε αρχίσει να ιδρώνουμε και η ζέστη να γίνεται ενοχλητική.
Μόλις αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε την διαφορά στο κλίμα και την θερμοκρασία.

Το κέντρο της Τύνιδας πολύ ζωντανό και αρκετά μπίζι…

[PanVas]

Το τζιπιές μας οδηγεί μέσα από κάποια παζάρια, μια παλιά γειτονιά και ειλικρινά απορούμε κατά πόσο ήταν ο ποιος εύκολος τρόπος για να πάρουμε τον δρόμο για την Δύση.

[PanVas]

Το πλάνο μας έλεγε ότι την τελευταία μέρα στην Αφρική, θα την περνάγαμε στην πρωτεύουσα, με στόχο να περιπλανηθούμε, να περπατήσουμε, να φωτογραφίσουμε και να χαθούμε στο παζάρι και τα σοκάκια της πόλης…

Θεωρητικά όλα αυτά…

Τέτοιες φωτογραφίες είχαμε στο μυαλό μας, όταν ακούγαμε Τύνιδα.

[PanVas]

Ο δρόμος κλασικός επαρχιακός. Οι οδηγοί της Τυνησίας, είναι αρκετά επικίνδυνοι. Χειρότεροι από της Τουρκίας, ίσως λίγο καλύτεροι από της νότιας Ιταλίας…

Είχαμε ήδη αρχίσει να αγχωνόμαστε.
Τι ώρα θα φτάσουμε στα σύνορα;
Θα μας αφήσουν να περάσουμε;
Θα είναι φιλόξενοι;
Θα μας πάνε συνοδεία μέχρι το Αλγέρι;

Στο πρόγραμμα που τους δώσαμε, αναφέραμε πρώτη διανυκτέρευση στο Αλγέρι.
Δεν αναφέραμε πουθενά διανυκτέρευση στην Κονσταντίν.
Την Άναμπα που σκεφτόμασταν να επισκεφτούμε, ούτε που το συζητάμε.. Ήμασταν πολύ πίσω στο πρόγραμμα και πάλι μέσα στο άγχος…

Πολύ στρες αυτό το ταξίδι ρε παιδί μου…


Κάναμε μία στάση. Για αναπλήρωση υγρών και γρήγορο γεύμα.


Στο βάθος οι γυναίκες καλλιεργούν τα χωράφια…

[PanVas]

Οι καλύτεροι συνταξιδιώτες του κόσμου.

Μπάμπης και Βασίλης, στο λαντς μπρέικ με τραπέζι το αντβέντσουρ…

[PanVas]

Ο αέρας που φυσούσε μας ταλαιπώρησε αρκετά.
Με τα χωμάτινα ελαστικά και με τόσο φορτίο είχαμε κάποιες δυσκολίες…

Η βόρεια Τυνησία είναι καταπράσινη.

Εκτός από την ζέστη δεν σου θυμίζει τίποτα ότι βρίσκεσαι στην Αφρική…
Τα τοπία μας έφερναν λίγο από Ηλεία, όπως παρατήρησε εύστοχα και ο Μπάμπης.

Συνεχίσαμε.
Tunis-Mejez El-Bab-Beja-Bou Salem-Jenouba-Borders Ghardimaou
Φουλάραμε πριν περάσουμε τα σύνορα. Η ώρα είχε περάσει και ο στόχος μας ήταν διανυκτέρευση στην Κοσταντίν, οπότε θα έπρεπε να φτάσουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

0.60 του Ευρώ περίπου το λίτρο η βενζίνα στην Τυνησία.

[PanVas]

Φτάσαμε στα σύνορα Γκαρντινάου.
Πολύ αραλίκι τα φαντάρια εκεί.
Ήρεμα σύνορα.

Οδηγώντας προς τα εκεί υπήρχε ένα μπλόκο της Αστυνομίας, ρωτώντας μας αν ξέρουμε που πηγαίνουμε. Θέλησαν να δουν και την βίζα μας…

Το κτήριο που στεγάζει το τελωνείο και τα φυλάκια των συνόρων, είναι το παλιότερο κτήριο συνόρων της Τυνησίας, όπως μας ενημέρωσε ο γλυκύτατος τελωνειακός.

[PanVas]

Μετά πάλι μπόλικο γράψιμο και κάποια μαθήματα γαλλικών, πληρώσαμε κάποιον φόρο, κάπου στο ένα ευρώ έκαστος.
Το γέλιο που ρίξαμε στα συγκεκριμένα σύνορα, είναι ίσως το περισσότερο που έχω κάνει στην ζωή μου περνώντας σύνορα…
Βοήθησε πάρα πολύ είναι η αλήθεια. Είχα αγχωθεί απίστευτα.

[PanVas]

Περάσαμε την συνοριογραμμή της Τυνησίας και βρισκόμασταν στην πράσινη ζώνη.

Τόσους μήνες τηλεφωνημάτων, μέιλς, αγωνίας και άγχους φαίνεται ότι φτάνανε στο τέλος τους και όλη αυτή η επίπονη διαδικασία έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα.

[PanVas]

Στην μέση της πράσινης ζώνης, υπήρχε ένα ακόμα φυλάκιο.
Μας κράτησαν 10 λεπτά και μας ευχήθηκαν καλό ταξίδι, ενώ η νύχτα ερχόταν.