Ο κόσμος όλος εκεί έξω, μας περιμένει....

[Vagelis Gar]

Απίθανα παιδιά και ειλικρινά ενθουσιασμένος και χαρούμενος που τους γνώρισα.

[Vagelis Gar]

Επιστροφή στο σπίτι και μετά από λίγη συζήτηση στο σαλόνι είχε έρθει η ώρα για ύπνο.

Τον Γιάννη τον ενοχλούσε το ροχαλητό του Δημήτρη (τα παιδιά φίλοι από παλιά και έχουν ζήσει και άλλες τέτοιες στιγμές). Δεν γνώριζε όμως για τον δικό μου ύπνο. Αποτέλεσμα? Πρωϊνό ξύπνημα με τον Γιάννη να μην μπορεί να πιστέψει ότι βρέθηκε άλλος χειρότερος στα ντεσιμπέλ του ροχαλητού.

[Vagelis Gar]

2η ημέρα


Καφεδάκι made by Panagiotis για εμένα, ετοιμασία των πραγμάτων και κατέβασμα στο υπόγειο γκαράζ για να πάρουμε τις μοτοσυκλέτες. Ο Γιώργος την ώρα που βγήκαμε από το διαμέρισμα κοιμόταν ακόμα.

Αφού ευχαριστήσαμε τον Παναγιώτη και του υποσχεθήκαμε για ανταπόδοση της φιλοξενίας, φωτογραφία των τριών και να σου και ο Γιώργος που είχε ξυπνήσει και κατέβηκε να μας χαιρετίσει. (Παναγιώτη και Γιώργο χάρηκα ειλικρινά που σας γνώρισα και εύχομαι ότι έχετε ονειρευτεί να το ζήσετε με όλη την ένταση της ψυχής σας.)

[Vagelis Gar]

Ξεκίνημα λοιπόν για τον επόμενο προορισμό μας που ήταν η Σερβία. Το αρχικό μας πλάνο είχε αλλάξει λίγο μιας και στης αρχή λέγαμε να πάμε στο Βελιγράδι για την διανυκτέρευσή μας αλλά ο Παναγιώτης μας πρότεινε ως προορισμό το Novi Sad. Δεν είχαμε λόγο να μην ακούσουμε τη συμβουλή του μιας και τα επιχειρήματά του ήταν αρκετά πειστικά (ωραία και ήσυχη πόλη, φθηνή ζωή, με ωραίους ανθρώπους) και φυσικά αφού δεν είχαμε κλείσει κάποιο ξενοδοχείο στο Βελιγράδι στόχος το Novi Sad.

Αφού είχαμε διανύσει κάποια αρκετά χιλιόμετρα στάση σε εστιατόριο για το πρωινό μας καφεδάκι και τις περιποιημένες ομελέτες των παιδιών.

Εντύπωση στα χωριά που περνάγαμε μου έκανε το γεγονός πως σε κάθε σπίτι υπήρχε μεγάλος κήπος όπου μπορούσες να δεις μια παλέτα χρωμάτων που δημιουργούταν από τα διάφορα προϊόντα που καλλιεργούσαν οι άνθρωποι που κατοικούσαν εκεί. Υποθέτω όχι για εμπορική εκμετάλλευση αλλά για να θρέψουν τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Γλυκιά νοσταλγία και αναμνήσεις στο μυαλό μου (είπαμε και πριν για τον περίπλοκο αυτό μηχανισμό) μιας και για αρκετά χρόνια περνούσα τα καλοκαίρια μου στο χωριό και οι ομοιότητες με αυτό που έβλεπα πολλές.

Δυστυχώς οι σημειώσεις που κράτησα για αυτό το κομμάτι της διαδρομής δεν είναι πολλές και έτσι θα αρκεστούμε στο ότι φθάσαμε στο Novi Sad και άρχισε η αναζήτηση ξενοδοχείου.

[Vagelis Gar]

.

[Vagelis Gar]

Συμβουλή από φίλο ήταν σε αυτές τις περιπτώσεις (αφού ήμασταν 3) να μένει κάποιος με τις μηχανές και οι υπόλοιποι να ψάχνουν με τα πόδια για ξενοδοχείο.

Αυτό και κάναμε αφήνοντας τον Δημήτρη με τις μοτοσυκλέτες σε κάποιο κεντρικό σημείο της πόλης (το πόδι του ακόμα δεν ήταν στα καλύτερά του). Μετά από κάποιες βόλτες βρεθήκαμε κάτω από το Panorama Hotel ξενοδοχείο το οποίο ανεβαίνεις (αν θυμάμαι καλά στον 4ο) και αφού μιλήσαμε με την receptionist (85? το τρίκλινο + πρωϊνό) αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή πλάκα στο Δημήτρη και να του πούμε πως το μόνο διαθέσιμο ξενοδοχείο που βρήκαμε κόστιζε 150?.

Εννοείται πως μόλις το άκουσε ετοιμάστηκε για την επόμενη χώρα αλλά τον προλάβαμε λέγοντάς του την αλήθεια.

[Vagelis Gar]

Παρκάρισμα των μοτοσυκλετών στο υπόγειο parking του ξενοδοχείου και επ’ ώμου τα απαραίτητα.

Δωμάτιο καλό με όλες τις ανέσεις και με 3 κρεβάτια. Εννοείται πως σε δευτερόλεπτα το μέρος θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο. Ο λόγος, ο κάθε λογής μοτοσυκλετιστικός και μη εξοπλισμός που πετιόταν από δω και από κει. Στο παράθυρο κρεμόταν μπουφάν και παντελόνια ενώ και οι μπότες είχαν εξέχουσα θέση.

[Vagelis Gar]

.

[Vagelis Gar]

Ξεβρώμισμα στα γρήγορα και έξοδος για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη.

Ο Δημήτρης και εγώ αραχτοί σε καφέ όπου μια συμπαθέστατη κοπέλα μας εξυπηρέτησε (η οποία αργότερα έγινε η συμπάθεια του Γιάννη) και ο Γιάννης μια μικρή βόλτα στην πόλη. 3 καφέδες 3 μεταλλικά νερά και λογαριασμός 5?

[Vagelis Gar]

Η ώρα του φαγητού είχε πλησιάσει και η επιλογή μας αποδείχθηκε από τις καλύτερες. Πολύ όμορφο εστιατόριο (το οποίο μας είχε συστήσει η receptionist) με πολύ ωραίο κόσμο (πάρα πολλές γυναίκες) και αυτά που παραγγείλαμε απλά ήταν τέλεια.

Τελικός λογαριασμός για 2 κοτόπουλα ala crem,1 πίτσα μεσαίου μεγέθους, 2 σαλάτες ceasars, 1 σαλάτα Babariba (έτσι λεγόταν και το μαγαζί),2 coca cola, 1 μεταλλικό νερό 3.495 δηνάρια, δηλαδή περίπου 33?. Μετά το φαγητό λίγο περπάτημα στο όμορφο Novi Sad και επιστροφή στο ξενοδοχείο.

Στα πλην της σημερινής ημέρας ο τρομερός αέρας που συναντήσαμε στη διαδρομή σε αυτοκινητόδρομο με ατελείωτες ευθείες και το μόνο που έσπαγε κάπως τη μονοτονία της πεδιάδας ήταν τα τεχνητά αναχώματα που ήταν κατασκευασμένα για να δημιουργούνται οι κόμβοι. Βενζίνη και στη Σερβία αρκετά φθηνή 110-115 δηνάρια/λίτρο δηλαδή κάπου στο 1,10-1,15?.

[Vagelis Gar]

3η ημέρα


Με τον Γιάννη να έχει αρχίσει να συνηθίζει τους θορύβους κατά τη διάρκεια της νύχτας ξύπνημα το επόμενο πρωί και φεύγουμε από την πόλη με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Προορισμός για σήμερα η Βουδαπέστη.

Όσο ακόμα πατάγαμε σε Σερβικούς δρόμους παντού έβλεπες να γίνονται έργα ασφαλτόστρωσης και ο αέρας να συνεχίζει το μαστίγωμά του. Διαδρομή με πολλές διακοπές, μικρή ταχύτητα αλλά και αρκετά ακριβά διόδια.

Άξιο αναφοράς στο δρόμο προς τα σύνορα Σερβίας-Ουγγαρίας είναι οι τεράστιοι λαγοί που βλέπεις κατά διαστήματα στα χωράφια.

[Vagelis Gar]

Στα Ουγγρικά σύνορα έγινε ο πρώτος και τελευταίος έλεγχος στις μοτοσυκλέτες μας όπου και γυναίκα τελωνιακός ζήτησε και στους τρεις μας να ανοίξουμε από μία βαλίτσα και μας ρώτησε αν μεταφέρουμε ποτά ή τσιγάρα. Εμένα ευτυχώς μου είπε να ανοίξω το tag-bag γιατί αν μου έλεγε να ανοίξω πλαϊνή βαλίτσα με τους ιμάντες που τις είχα δεμένες θα ήμασταν ακόμα εκεί.

Έλεγχος λοιπόν στα γρήγορα επίδειξη διαβατηρίων και λίγο μετά τα σύνορα στάση για συνάλλαγμα αλλά και Viegnete, που πληρώνεις αντί διοδίων. Τα παιδιά πλήρωσαν 5? για Viegnete διάρκειας 4 ημερών και εγώ χωρίς να ξέρω πλήρωσα 2? αλλά η δικιά μου ήταν για μία ημέρα (έληγε στις 12 το βράδυ της ίδιας ημέρας). Το κατάλαβα αργότερα και ρίσκαρα σε περίπτωση ελέγχου από την αστυνομία.

[Vagelis Gar]

.

[Vagelis Gar]

Γρήγορα χιλιόμετρα στους αυτοκινητόδρομους της Ουγγαρίας και άφιξη στη Βουδαπέστη όπου τι άλλο, αναζήτηση ξενοδοχείου (για σκηνή ακόμα δεν είχε γίνει συζήτηση).

Η αλήθεια είναι πως μας πήρε αρκετή ώρα να βρούμε ξενοδοχείο μιας και είναι πανάκριβα, τα περισσότερα χωρίς κάποιο parking το οποίο πρέπει να πληρώσεις ξεχωριστά σε κάποιο κτίριο πιο μακριά από το ξενοδοχείο.

Τελική μας επιλογή το Alta Moda Hotel από το οποίο είχαμε ξαναπεράσει στην αρχή, είχαμε ρωτήσει αλλά δεν μας είχε πολυαρέσει η τιμή του (105? τρίκλινο και 25? για μια θέση parking στο υπόγειο γκαράζ του ξενοδοχείου). Ο όλος χώρος του ξενοδοχείου στην υποδοχή σε προδιαθέτει ευχάριστα αλλά όλα τα υπόλοιπα μας χάλασαν.

Κράτησαν από την Visa του Γιάννη 300? σαν εγγύηση σε περίπτωση φθορών μάλλον, δεν είχε πρωινό, το δωμάτιο μικρό και στενό και γενικά η αντιμετώπιση από το προσωπικό του ξενοδοχείου όχι αυτή που θα έπρεπε.

[Vagelis Gar]

Ανεβαίνουμε στο δωμάτιο, τα γνωστά, πέταγμα των πραγμάτων, ντους και έξω για βόλτα στην υπέροχη Βουδαπέστη.

Υπέροχος ο Δούναβης αν και το νερό πολύ θολό. Τα κτίρια σε γυρίζουν πίσω και πολλά από αυτά τα κοιτάζεις με δέος από την μεγαλοπρέπεια και την αρχοντιά που αποπνέουν.

Στο φαγητό σταθήκαμε λίγο άτυχοι αφού εκεί που είχαμε καθίσει αρχικά εμένα δεν μου άρεσε και πήγαμε σε εστιατόριο απέναντι στο οποίο ο σερβιτόρος μας καλοδέχθηκε στην πόρτα. Φαγητό άνοστο, μερίδες πολύ μικρές και servis από τα χειρότερα που συναντήσαμε. Ατάκα του Γιάννη που συμφώνησα και εγώ με τον Δημήτρη είναι «Να μην πας ποτέ σε μαγαζί που ο σερβιτόρος είναι έξω και περιμένει ή ψαρεύει τον πελάτη».

Πληρώνουμε 55? για 3 μερίδες ψητό κοτόπουλο, μία σαλάτα και 3 coca cola και την κάνουμε με ελαφρά για βόλτα στην πόλη. Λίγα μέτρα πιο κάτω γωνιακό ψιλικατζίδικο το οποίο είχε τα ΠΑΝΤΑ και ο κόσμος έκανε ουρά μέχρι το πεζοδρόμιο. Επίσκεψη λοιπόν εκεί για το απαραίτητο συμπλήρωμα του βραδινού μας και σκέψη πως με τα 55? που είχαμε πληρώσει στο εστιατόριο αγοράζαμε ολόκληρο το ψιλικατζίδικο.

Ας είναι, τα παθήματα μαθήματα.

Όσο διήρκεσε η βόλτα μας στην πόλη της Βουδαπέστης εντύπωση μας έκανε ο πλήρης εξοπλισμός των ανθρώπων που οδηγούσαν ποδήλατα. Ανεξαιρέτως φορούσαν κράνος και πάρα πολλοί φορούσαν προστατευτικά για τα γόνατα και τους αγκώνες. Ανεπτυγμένη η ιδέα του ποδηλάτου αλλά φιλική και η πόλη προς το ποδήλατα αφού παντού υπήρχαν ποδηλατόδρομοι και φανάρια ειδικά για τα ποδήλατα. Αυτοκίνητα, ποδήλατα, τραμ, λεωφορεία, πεζοί χρησιμοποιούν τους δρόμους σε απόλυτη αρμονία. Η πόλη σχετικά ήσυχη και δεν αντιμετωπίζεις κανένα πρόβλημα ως αναβάτης μηχανής με τους οδηγούς των αυτοκινήτων να είναι πολύ προσεκτικοί.