Ο κόσμος όλος εκεί έξω, μας περιμένει....

[Vagelis Gar]

.

[Vagelis Gar]

..

[Vagelis Gar]

...

[Vagelis Gar]

.....

[Vagelis Gar]

Αυτά προς το παρόν παίδες. Τα υπόλοιπα από βραδάκι. Κάποιες πραγματάκια που μου έκαναν εντύπωση ή που διαπίστωσα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα τα ανεβάζω στο άσχετο όπως :

- H Visa αποτελεί πολύ χρήσιμο εργαλείο σε όλες τις χώρες. Δεν μένεις ποτέ απο βενζίνη βάζοντας στους αυτόματους πωλητές. Δεν κουβαλάς πολλά χρήματα μαζί σου. Μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις σε ΟΛΕΣ τις χώρες.

[SpineshankD]

ωραιος ο φιλος!!!αναμενουμε φρεσκο πραμα

Αρχικά δημιουργήθηκε από Roufianos
Η ώρα του φαγητού είχε πλησιάσει και η επιλογή μας αποδείχθηκε από τις καλύτερες. Πολύ όμορφο εστιατόριο (το οποίο μας είχε συστήσει η receptionist) με πολύ ωραίο κόσμο (πάρα πολλές γυναίκες) και αυτά που παραγγείλαμε απλά ήταν τέλεια.

Τελικός λογαριασμός για 2 κοτόπουλα ala crem,1 πίτσα μεσαίου μεγέθους, 2 σαλάτες ceasars, 1 σαλάτα Babariba (έτσι λεγόταν και το μαγαζί),2 coca cola, 1 μεταλλικό νερό 3.495 δηνάρια, δηλαδή περίπου 33?. Μετά το φαγητό λίγο περπάτημα στο όμορφο Novi Sad και επιστροφή στο ξενοδοχείο.

σε νιωθω απολυτα η γυναικα μου ειναι απο εκει οποτε καταλαβαινεις....
ασε που τρωω τον απακο καθε φορα που παω

[Vagelis Gar]

4η ημέρα


Για σήμερα ο προορισμός μας ήταν η Πολωνία. Δεν υπήρχε μια συγκεκριμένη πόλη σαν προορισμός αλλά θα αποφασίζαμε μόλις περνάγαμε τα σύνορα καθώς μεσολαβούσε και το πέρασμά μας από την Σλοβακία. Γρήγορη έξοδος από την Βουδαπέστη χάρη στο GPS το οποίο με μια μικρή παράκαμψη μας πήγε από την Βούδα πάνω από την γέφυρα των αλυσίδων και στη συνέχεια από το τούνελ που περνά κάτω από τις καινούριες συνοικίες της πόλης.

Ουγγαρία και Σλοβακία έχουν καταργήσει τα σύνορά τους και το μόνο που μαρτυρά πως κάποτε γινόταν έλεγχοι σε αυτό το σημείο κάποια παλιά κτίρια στα οποία δεν υπήρχε ψυχή.

[Vagelis Gar]

Εντυπωσιασμένοι από το φυσικό κάλλος της Σλοβακίας ξεκούραστα χιλιόμετρα μέσα από επαρχιακούς δρόμους (δεν υπήρχαν αυτοκινητόδρομοι από το σημείο που επιλέξαμε να πάμε) και φυσικά δεν υπήρχαν και διόδια.

Στάση για ξεκούραση σε κάποιο χωριουδάκι στη Σλοβακία και λίγο πριν παραγγείλουμε κοπέλα που μας άκουσε να μιλάμε Ελληνικά ήρθε για να μας βοηθήσει να με την παραγγελία μιλώντας άπταιστα Ελληνικά. Όχι Ελληνίδα αλλά νομίζω κάποια σχέση με τις σπουδές της είχε με την Ελλάδα. Την ευχαριστήσαμε για την βοήθειά της και αφού προσφέρθηκε να μας φωτογραφίσει απολαύσαμε το καφεδάκι και τα λοιπά εδέσματα.

[Vagelis Gar]

.

[Vagelis Gar]

Συνεχίζοντας τον δρόμο μας προς τα σύνορα με την Πολωνία το τοπίο μαγικό με τον δρόμο να περνά πάνω από απίθανα βουνά με λίμνες και ποτάμια να συμπληρώνουν το όλο σκηνικό.

Άφιξη στα Σλοβακικό – Πολωνικά σύνορα και η εικόνα που αντικρίζεις είναι η ίδια με αυτή στα σύνορα Ουγγαρίας – Σλοβακίας. Κανένας έλεγχος και μπαίνεις στην Πολωνία.

Επιθυμία και των τριών η επίσκεψή μας στο Άουσβιτς και έτσι μετά από λίγα χιλιόμετρα βγαίνουμε από την εθνική και στρίβουμε αριστερά όπου μέσα από επαρχιακούς δρόμους θα οδηγούμασταν στο Άουσβιτς.

Ότι και να γράψω για την επαρχία της Πολωνίας θα είναι λίγο. Πανέμορφα χωριά με παραδοσιακά σπίτια το ένα δίπλα στο άλλο κατά μήκος του δρόμου. Δρόμος όχι πολύ καλός με αρκετά μπαλώματα αλλά και έργα οδοποιίας στα οποία κινητά φανάρια σταμάταγαν την κυκλοφορία στο ένα ρεύμα για να περάσουν τα οχήματα από την αντίθετη κατεύθυνση. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να έχεις αρκετή υπομονή μιας και διαρκούν πολύ ώρα.

Εντύπωση προκαλεί και εδώ η καθαριότητα που επικρατεί παντού καθώς επίσης και πόσο περιποιημένα έχουν τα σπίτια τους και τις αυλές τους οι Πολωνοί.

[Vagelis Gar]

..

[Vagelis Gar]

Μετά από αρκετά χιλιόμετρα τα οποία ήταν κουραστικά άφιξη στο Άουσβιτς και στην κεντρική είσοδο. Λόγω του ότι είχαμε φτάσει σχετικά αργά έπρεπε να βιαστούμε γιατί ο χώρος έκλεινε για τους επισκέπτες στις 21:00. Παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες δίπλα από την είσοδο σε ειδικό χώρο και περπατάμε λίγα μέτρα ως την είσοδο κάποιου κτιρίου που αποτελεί κάτι σαν εντευκτήριο. Προσπαθούμε να δούμε που πληρώνουν ώστε να προχωρήσουμε πιο μέσα και διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχει αντίτιμο για να μπεις μέσα.

Ο χώρος έχει διατηρηθεί τόσο καλά από τους Πολωνούς ώστε νομίζεις πως με κάποιο μαγικό τρόπο μεταφέρεσαι σε εκείνη την εποχή. Δεν έχουν παρέμβει σχεδόν σε τίποτα και οι συνειρμοί του μυαλού αναπόφευκτα σε οδηγούν στην εποχή που σε αυτό το μέρος εκατοντάδες χιλιάδων ψυχών έζησαν έναν από τους χειρότερους εφιάλτες που γνώρισε ποτέ οι ανθρωπότητα.

Μίσος, οργή, αγανάκτηση αναβλύζουν από μέσα σου αυθόρμητα όσο μπαίνεις στα κτίρια στα οποία το καθένα ξεχωριστά αποτελεί ένα μουσείο μνήμης και θύμησης για το τι τα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου είναι ικανά να τον οδηγήσουν να κάνει. Φωτογραφίες θυμάτων, προσωπικά αντικείμενα, συνθήκες διαβίωσης, οι θάλαμοι αερίων……

(θα μου επιτρέψετε να μην ανεβάσω καμία φωτογραφία απο το συγκεκριμένο χώρο)

[Vagelis Gar]

Πίσω στο χώρο που είχαμε αφήσει τις μοτοσυκλέτες και αφού πληρώσαμε σχεδόν 2? ο καθένας για το πάρκινγκ απέναντι ακριβώς από την είσοδο υπάρχει ξενοδοχείο το οποίο για καλή μας τύχη είχε τρίκλινο δωμάτιο με πρωινό. Φαγητό σε εστιατόριο κοντά στο ξενοδοχείο και πίσω στο δωμάτιο χωρίς πολλά λόγια και με τον καθένα μας να έχει βυθιστεί στις δικές του σκέψεις.

Ήδη οι νύχτες είχαν αρχίσει να μικραίνουν και μετά από δικό μου ξύπνημα περίπου στις 04:00 ανοίγοντας τις χοντρές κουρτίνες του δωματίου είδα έξω πως η νύχτα απλά ήταν σούρουπο.

Μετά από 1 1,30 ώρα ξύπνησε και ο Δημήτρης και αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στο πάρκο έξω από το στρατόπεδο αλλά στην ουσία δίπλα ακριβώς μιας και πέρναγες κολλητά σε κάποια κτίρια. Απόλυτη ησυχία με υγρασία και κάπου κάπου κάποιο αυτοκίνητο να περνά από τον παρακείμενο δρόμο και να σου θυμίζει την εποχή στην οποία βρίσκεσαι.

Εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη…..

[Vagelis Gar]

5η ημέρα
Κατεβήκαμε σχετικά νωρίς για το πρωινό μας και αυτό που μου έμεινε ήταν ότι δοκίμασα 3 ειδών καφέδες και κανένας δεν μου άρεσε. Η μία κούπα δε περιείχε κάτι σαν τον δικό μας Ελληνικό τον οποίο φανταστείτε απλά να τον έχετε βάλει σε ζεστό νερό για να το πιείτε χωρίς να τον βράσετε.

Μεγάλη χώρα για να τη διασχίσεις η Πολωνία και επόμενος προορισμός μας η Βαρσοβία. Η διαδρομή στο GPS δεν άργησε για πολύ να μας βγάλει σε τελείως επαρχιακό δρόμο. Σε κάποιο σημείο χαθήκαμε μιας και δεν ακολουθούσαμε το GPS το οποίο μας έδειχνε κατεύθυνση σε δρόμους που μόνο τρακτέρ μπορούσαν να μπουν.

Απόφαση της στιγμής και τελικά δεν θα κατευθυνόμασταν στη Βαρσοβία αλλά στο Bialystok. Έξοδος από τους επαρχιακούς δρόμους της Πολωνίας και μπαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο. Άψογη ασφαλτόστρωση αλλά……ΠΟΥΘΕΝΑ ανισόπεδοι κόμβοι. Οι παράδρομοι τόσοι πολλοί που σχεδόν κάθε 200 μέτρα όλο και κάποιο αυτοκίνητο έμπαινε στον αυτοκινητόδρομο από το πουθενά. Διαβάσεις πεζών και φανάρια όπου με απλό πάτημα ενός κουμπιού ο πεζός που ήθελε να διασχίσει το δρόμο διέκοπτε την κυκλοφορία του αυτοκινητόδρομου. Πολύ επικίνδυνο και χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Επίσης ο δρόμος έχει πάρα μα πάρα πολλές κάμερες οι οποίες ευτυχώς για τις μοτοσυκλέτες φωτογραφίζουν από μπροστά. Μπλόκα επίσης της αστυνομίας πολλά.

[Vagelis Gar]

.