Ο κόσμος όλος εκεί έξω, μας περιμένει....

[Vagelis Gar]

Στο πέρασμά μας από την Βαρσοβία αυτό που θα θυμόμαστε είναι πως αναγκαστικά πρέπει να οδηγήσεις επιθετικά μιας και ναι μεν οι οδηγοί των αυτοκινήτων σέβονται τις μοτοσυκλέτες αφήνοντάς σου χώρο να περάσεις ανάμεσα ή από τα πλάγια αλλά αλλάζουν κατεύθυνση στο άψε-σβήσε οπότε τα μάτια μας 14 μέχρι να βγούμε από τον περιφερειακό που θα μας οδηγούσε στον τελικό μας για εκείνη την ημέρα προορισμό.

Στάση για κάποιες ανάσες με το που βγήκαμε στο δρόμο για Bialystok και αναχώρηση για τα τελευταία χιλιόμετρα.

[Vagelis Gar]

Φτάνοντας στην πόλη ανακαλύψαμε πως η επιλογή αλλαγής προορισμού δεν ήταν καθόλου κακή ιδέα.

Πόλη ήσυχη, μικρή, βρήκαμε αμέσως ξενοδοχείο κάπου στο κέντρο σε πολύ προσιτή τιμή και με πρωινό(70?). Βγαίνοντας για την βόλτα μας στο κέντρο γινόταν κάποια εκδήλωση (κάτι σαν φεστιβάλ ταινιών) όπου υπήρχε συγκεντρωμένος πολύς κόσμος.

Καθόμαστε και εμείς για λίγο αλλά δεν αντέχεται το παραδοσιακό Πολωνικό τραγούδι και έτσι καταλήξαμε να τρώμε Lody (φανταστικό παγωτό) στο (επίσης φανταστικό) πάρκο της πόλης. Το βράδυ μας βρήκε σε έναν πολυσύχναστο πεζόδρομο της πόλης να τρώμε και να πίνουμε τις μπύρες μας.

Το δικό μου φαγητό mexican pizza (τι το θελα, πήρα φωτιά) και ο Δημήτρης να μας λέει πως θα κλείσει το μαγαζί στην Κέρκυρα να έρθει να ζήσει εδώ. Χωρίς υπερβολή υπέροχη πόλη με χαλαρούς ρυθμούς ζωής.

[Vagelis Gar]

.

[Vagelis Gar]

..

[Vagelis Gar]

...

[Vagelis Gar]

6η ημέρα


Αναχώρηση το πρωί της επόμενης από Bialystok με τα σύνορα προς Λιθουανία πλέον κοντά και ήμασταν έτοιμοι για Kaunas. Ή μήπως όχι?

Ανύπαρκτος και ο συνοριακός σταθμός Πολωνίας – Λιθουανίας και κάνουμε στάση σε ανταλλακτήριο συναλλάγματος όπου στον Γιάννη και τον Δημήτρη αλλάζουν μεν τα Πολωνικά χρήματα (Zloty) σε νόμισμα Λιθουανίας (Litas) αλλά στην συναλλαγή και μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ο Δημήτρης ανακαλύπτει πως είναι 20? μείον.

Εσκεμμένα ή μη η μικρή ζημιά είχε γίνει, αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι του Δημήτρη πρέπει να του άρεσε η κοπέλα με το ομολογουμένως βαθύ ντεκολτέ και θεώρησε υποχρέωσή του να αφήσει ένα μικρό φιλοδώρημα.

[Vagelis Gar]

Το GPS συνέχιζε την εξερεύνηση νέων περιοχών και μετά από αρκετά χιλιόμετρα χανόμαστε ξανά σε επαρχιακούς δρόμους της Λιθουανίας πλέον. Κάποια στιγμή βγαίνουμε σε χωριό (Sakie) και στάση για καφέ και φαγητό. Όμορφο χωριουδάκι, ήσυχο και η πινακίδα να δείχνει Kaunas 62 χλμ.

[Vagelis Gar]

.

[Vagelis Gar]

..

[Vagelis Gar]

Μετά από συζήτηση αλλαγή κατεύθυνσης και αποφασίζουμε να προσπεράσουμε την πρωτεύουσα της Λιθουανίας και να ανέβουμε βορειότερα. Μια στάση έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε στον Λόφο των σταυρών (Hill of crosses) ο οποίος χωρίς να είμαι 100% σίγουρος βρίσκεται κοντά στην πόλη Siauliai.

Μετά από αρκετές ερωτήσεις και ψάξιμο βρήκαμε τον Λόφο των σταυρών όπου από μακριά τίποτα δεν σε προϊδεάζει για αυτό που θα συναντήσεις. Πλησιάζοντας κοντά βλέπεις ένα απίστευτο θέαμα. Εκατοντάδες χιλιάδες σταυροί σε διάφορα μεγέθη, σχήματα, χρώματα, υλικό κατασκευής να είναι τοποθετημένοι διάσπαρτα σε όλο το λόφο.

Μπαίνοντας στην είσοδο και προχωρώντας στους ξύλινους διαδρόμους διαπίστωνες πως σε όλη την περιοχή υπήρχαν σταυροί με ονόματα και ημερομηνίες πάνω τους. Ξεχωριστό θέαμα το οποίο δεν νομίζω να υπάρχει σε άλλο σημείο του κόσμου.

Στην είσοδο του λόφου δεσπόζει τεράστιος μεταλλικός σταυρός με την επιγραφή από κάτω να λέει “Ευχαριστούμε λαέ της Λιθουανίας για αυτό το λόφο των σταυρών ο οποίος δείχνει στα υπόλοιπα έθνη της Ευρώπης αλλά και του κόσμου ολόκληρου την πίστη των Λιθουανών” με ημερομηνία κατασκευής 7.9.1993.

[Vagelis Gar]

.

[Vagelis Gar]

..

[Vagelis Gar]

...

[Vagelis Gar]

Φεύγοντας εντυπωσιασμένοι από το θέαμα (στο οποίο μας προέτρεψε να πάμε ο Παναγιώτης από παλιότερη επίσκεψή του εκεί) βγαίνουμε ξανά στο δρόμο με την ώρα πλέον να έχει περάσει και να σκεφτόμαστε πως ο’τι βρεθεί στο δρόμο για διαμονή να αποτελέσει πρώτη μας επιλογή. Δρόμος με τεράστιες ευθείες και αδιάφορη θέα.

Οι περισσότεροι παράδρομοι της Λιθουανίας χωματόδρομοι και εννοείται πως δεν αποχωριστήκαμε την άσφαλτο για αρκετά χιλιόμετρα μέχρι που περάσαμε μπροστά από κάτι σαν ξενοδοχείο. Σταμάτημα λίγα μέτρα πιο κάτω και αποφασίζουμε πως είναι μια καλή επιλογή για να περάσουμε τη βραδιά μας.

[Vagelis Gar]

Φτάνουμε στο προαύλιο χώρο ο οποίος ήταν μέρος ενός τεράστιου θεματικού πάρκου το οποίο φιλοξενούσε αγροτικά μηχανήματα περασμένων δεκαετιών αλλά και κάποια πολεμικά οχήματα του Α’ παγκοσμίου πολέμου.

Κατεβαίνω πρώτος και κοπέλα στην είσοδο με σπαστά Αγγλικά μου λέει πως υπάρχει δωμάτιο για να μείνουμε και ανεβαίνοντας από εξωτερική ξύλινη σκάλα με οδηγεί στο εσωτερικό του πάνω ορόφου ενός κτιρίου χτισμένου μόνο από ξύλο. Μπαίνοντας μέσα ένιωσα την ατμόσφαιρα τόσο αποπνικτική που είχα αποφασίσει ότι και να μέναμε εδώ εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω μέσα σε αυτό το δωμάτιο που ήταν κάτι σαν σάουνα σε πλήρη λειτουργία. Κατά τα άλλα συμπαθητικό το δωμάτιο με διάκοσμο που έδενε με το όλο περιβάλλον.

Ρωτάω για την τιμή και για το αν υπάρχει δυνατότητα να φάμε κάτι στο εστιατόριο που βρισκόταν ακριβώς από κάτω. 50? μου λέει και ναι προλαβαίνουμε να παραγγείλουμε κάτι μέχρι τις 21:30 που θα έκλεινε.

Κατεβαίνω στα παιδιά τους λέω την τιμή και συμφωνούμε να μείνουμε. Εγώ όπως είπα και πιο πριν δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω μέσα σε εκείνο το δωμάτιο και έτσι σε συνεννόηση με την receptionist αλλά και τον φύλακα του πάρκου αποφάσισα να στήσω τη σκηνή μου μέσα στο πάρκο το οποίο ήταν περιφραγμένο. Ο κίνδυνος όμως ήταν από την έξω ή από την μέσα πλευρά?