Αφήνω πίσω μου τον παραθεριστικό τους παράδεισο και συνεχίζω για Γιάλτα. Ο «Εφιάλτης της Περσεφόνης» μου έρχεται στα χείλη και πιάνω τον εαυτό μου να σιγοτραγουδά μέσα από το κράνος.
Σκέφτομαι ότι λίγο πιο κάτω από εδώ χωρίστηκε η μεταπολεμική πίτα και αναλογίζομαι εάν το συγκεκριμένο θέρετρο έχει ίσως μετατραπεί σε Καζίνο ή σε σουίτα όπου θα πίνουν βότκα & μπύρες οι τουρίστες μέχρι τελικής πτώσεως.
Αν ζούσε ο Γκάτσος αυτή την κατάσταση, ίσως η Ελευσίνα που τον ενέπνευσε να φάνταζε γραφικό ψαροχώρι…