Κυνηγώντας τον Ήλιο (Νορβηγικά Φιορδ, Nordkapp)

[Cpt. Haddock]

Πολυ αραιή κινηση




Απο τροχοφόρα τουλαχιστον

[Cpt. Haddock]

Altafjord

[Cpt. Haddock]

....

[Cpt. Haddock]

Προχειρο τσιμπούσι, βρασαμε ρυζι, σαλατα καλαμπόκι, σαλάμι ταράνδου, τυρι κρεμα...

Καφές...

Τσιγάρο...

"Για δες στο χάρτη, πόσο έχουμε ακόμα;"

[Cpt. Haddock]

Πρόχειροι υπολογισμοι, ο Γιάννης ρίχνει την ιδέα "παμε να το προλάβουμε τωρα που έχει ήλιο, να δουμε ηλιο μεσονυκτίου"

"...."

"Ε;"

"ΦΥΓΑΜΕ !"

Ίσως η στιγμή κατα την οποία γεννηθηκε ο τίτλος του ταξιδιωτικου, το "Κυνηγι του Ηλιου" απέκτησε κι άλλο νόημα πλην του να αποφεύγουμε τη συννεφια και τη βροχη.

Μαζεύουμε σα κυνηγημένοι, χώνουμε πραγματα, μπουφαν, κρανος. Δεν ειναι μακρια, αλλα ουτε και διπλα, ο χαρτης ξεγελαει, τωρα ξέρουμε. Εχει στροφες, θελουμε και βενζινη.

Δρομο λέμε

[Cpt. Haddock]

We take no prisoners και το μυαλό μας ειναι μονο εκει πανω. Εναλλαγές τοπιων, στροφές, ανεβα-κατεβα, ταρανδοι πεταγονται, τιποτα.

Οροπέδιο Skaidi, τουντρα, αερας και γυμνο τοπιο.

Συννεφα μαζεύονται πανω, αλλα εκει, περα, στα βόρεια ειναι γαλάζιο. Ειμαστε πιο γρηγοροι;
Θα κανουμε κοντρα με τον αίολο;

Αρχίζει μια βρόχα, "ριξε ρε πουστη", με ακουει και αδειαζει ο,τι εχει επάνω μου, ομως το βλέπω ο αέρας ειναι βοριας, εμεις παμε βόρεια θα βγουμε. Ανοιγω γκαζι κι αλλο, κανω νοημα στο Γιαννη να βιαστει, 130-140-150 και να ριχνει χοντρή βροχα. Δε με νοιαζει την ριχνεις αλλου μπασταρδε, σου ξεφύγαμε, εμεις παμε ΠΑΝΩ, το 'χασες μπαρμπα.

[Cpt. Haddock]

Η βροχή μένει πίσω, σταματάει, ο καιρός ανοιγει. Ανεβαίνουμε, τρέχουμε, αδρεναλινη, εφεδρινες στο φουλ, τραγουδάω οτι μου έρχεται.

Οι ντόπιοι μας κοιτανε περίεργα.

[Cpt. Haddock]

Κατεβαινουμε απο το οροπέδιο, το μυαλό μας να δουμε τη διασταύρωση με το μαγικο δρομο, με το μαγικο νουμερο - ερωτική χωρα ειπαμε - το δρομο που θα μας φέρει πάνω.

Πιο γρηγορο ανεφοδιασμο δεν πρεπει να εχουμε κανει. Πηδαμε στις σελες και τρέχουμε. Ουτε όρια, ουτε τιποτα, φλερτάρουμε με την κληση αλλα δε μας νοιαζει, ειναι σα να μας τραβαει ο μαγνητικος βορας πανω.

ΝΑΙ, η ταμπελα, θα βγαλω φωτο, η συμπτωση με την πινακίδα μου δε πρεπει να μεινει έτσι.

Τυχαιο;


Μπορει!

[Cpt. Haddock]

125 χιλιομετρα ακομα, με στροφές, εχει και τουνελ, πιο πανω ο δρομος στενεύει. Αλλα τα συννεφα έφυγαν, τον ήλιο τον φτανουμε, πλησιάζουμε, τωρα δε γλυτώνεις ατιμε Φοιβο, τοσες μερες κρυφτούλι τώρα εισαι δικος μας.

Παραθαλάσσια διπλα στον Βορειο Αρκτικο Ωκεανο, στασεις αστραπή στην ταμπελα Nordkapp Commune, βαζουμε αυτοκόλλητο, "ημουν κι εγω εκει" ξανα στις σέλες, σπηρουνιασμα και μεσα.

Τουνελ στενο, κλειστοφοβικο, υποθαλάσσιο, 6 χλμ, με πετρες κατω, με υγρασία, με κρύο αλλα πλεον τα ΄χουμε μαθει. Τα χιλιομετρα λιγοστεύουν, τα μετράω ενα-ενα στο οδομετρο, τρέχα ρε, πιο γρήγορα, citius, altius, δε σταματάμε για τιποτα και για κανένα. Πιο κοντά, ταμπέλα Honningsvag, η τελευταία πολη, την προσπερναμε χωρις καν να κοιταξουμε, ο δρομος στενεύει κι αλλο, ανηφορίζει, φουρκέτες, κατηφορίζει, αριστερα και δεξια τιποτα, no mans land, βρυα και σκορπιοι ταρανδοι. Λιμνες και ρυάκια.

Διασταύρωση, ταμπελα 13 χιλιόμετρα, "ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΡΕΕΕΕ" το βλέπω μπροστά μου, ο δρομος ανοιγει, μια μεγάλη ευθεία, αριστερα/δεξια γκρέμια, δεν υπάρχουν δε με νοιαζουν, η ώρα περναει αλλα ο ηλιος ειναι ακόμα εκει, λες και σα να στάματησε πανω απο τη Γαβαών, ξανα, δε δύει. Μας περιμένει, ειναι δικός μας ο Φοιβος, παλιοσείρι απο τα χρονια του Μαντείου δε θα μας πουλησει τώρα.

Κι άλλες στροφές, αλλη ανηφορα, το τοπιο πανέμορφο αλλα δεν το βλεπω, target fixation ευθεια μπροστά, νιωθω σα μικρό παιδί, μια στροφή δεξια, μια αριστερη, ο θόλος του ραντάρ, περναμε, νοημα στο Γιαννη, χοροπηδάει πανω στη σέλα σα χαζός, στροφη δεξια, ευθεια....






Τελος δρόμου κύριοι, δεν έχει πιο βόρεια. Εδω κατεβαινετε.

Παρκαρισμα, ξεπεζεύουμε, εχουμε καταπιει τη γλώσσα μας, η κορυφή ενας γυμνος βραχος και το μνημειο μπροστα απο το κιόσκι να μας περιμένει. Κρυο και αέρας διαολεμένος αλλα ποιος νοιάζεται.

Δεν ονειρεύεσαι συντροφε, 71°1′8″N , 25°47′50″E ειναι οι συντεταγμένες και ειναι οι σωστές.

Η ωρα ειναι 10 το βραδυ, 4 Αυγουστου του 2010 και εχω βρει το holy grail.

Κουραση, πεινα, ταλαιπωρίες, βροχη, κρύο όλα ξεχνιουνται.







Εδώ ειναι το Βόρειο Ακρωτήριο.

[Cpt. Haddock]

[Cpt. Haddock]

Πρέπει να περασε αρκετή ώρα μεχρι να μιλήσουμε. Η ένταση του ταξιδιού, το κυνηγητό, ο προορισμός/στόχος, όλα μας είχαν συνεπάρει.

Ξεπέζεμα, περπατημα στον κρυο αέρα. Ναι, εκει ειναι ο βραχος, το τέρμα.

Ειχα μια αμφιβολία για το αν αυτο που θα δω, αυτό που θα νιωσω σαν ταξιδιώτης, θα με ανταμείψει. Αλλωστε, τι έχει σημασία, το ταξίδι ή ο προορισμός; Τι θα θυμάμαι, τα χιλιομετρα πανω κατω στα φιορδ ή τον ήλιο που χαθηκε για λιγο στις 11:25 για να ξαναβγει στις 01:20;

Δεν υπάρχει απάντηση, άλλωστε δεν εχω ξανακάνει ταξιδι με συγκεκριμένο στοχο, σαν "τερματισμο". Αλλα ναι, ο προορισμός εδώ μετράει. Εδω είμαστε καπου που για να έρθεις απο μια χώρα σαν την Ελλαδα δεν ειναι ευκολο. Δεν ειναι αλπικο πασο που σε μια βδομαδα εχεις γυρίσει καμια δεκαρια αν θες. Δε θα το κάνεις πολλές φορές στη ζωή σου, σχεδον σίγουρα όχι πανω απο μια. Για πολλους λόγους. Χρονος, χρήμα, συνθηκες, παρέα. Πολλά πρέπει να ταιριάξουν και φέτος όλα έκατσαν. Ακόμα κι ο καιρός, τόσες μέρες μας ταλαιπωρεί και σήμερα, σήμερα που ειμαστε στο όνειρο, μας λυπήθηκε.

Περπατάμε με τις φωτομηχανές στο χέρι, περναμε χιλιάδες σκέψεις απ' το μυαλό. Αξιζει; Μα δεν ειδες τα 40κατι ευρω που δώσαμε εισοδο; Δεν είδες το απέραντο παρκινγκ; Δεν ειδες τα πουλμαν με τις καραβιες τουριστών απο τα κρουαζιερόπλοια στο Ηonningsvag να περπατάνε σαν αγέλες; Δεν ειδες τα καμπερς; Δεν ειδες το τεράστιο κτήριο που έχει χτιστεί, το πανάκριβο εστιατόριο και καφετέρια, το σουβενιρομάγαζο;

Ναι, τα είδα και τα περίμενα. Ναι, χανει απο ρομαντισμο, απο μαγεία ανεξερεύνητου, απο παρθενια, απο κατάκτηση.

Ναι, αλλα δεν ειναι και λιγο. Το έβλεπα στα ματια όσων μοτοσυλεττιστων εβλεπαν το GR στις πινακίδες μας και μας έδιναν συγχαρητήρια. Ρε συναδελφε δίτροχε Γερμανε, μια ριξια είσαι, μια βδομάδα ταξιδι ειναι για σένα και έχεις και τα λεφτα να πας. Για ρωτα και μας...

Αξίζει. Ναι. "Πρέπει" σαν μοτοσυκλετιστης κανεις, να παει. Οπως πρεπει να παει στο Στέλβιο, στο Μπονέτ, στο δρομο του Ναπολέοντα, στο Μπιρ Σολταν και σε μερικά ακομα μερη.

Ήταν εικονα και ιστορία που ειχα διαβασει. Ήταν όνειρο. Εγινε πραγματικότητα

Γιαννη, τα καταφέραμε σύντροφε

[Cpt. Haddock]

Γουλιές απο το φλασκι με το ουίσκι να ζεσταθουμε. Περπάτημα ως την άκρη. Βλεπω το χαμηλό ακρωτηριο στα δυτικα, ξέρω οτι - γεωγραφικά - αυτό ειναι το πραγματικό Νορντκαπ, ειναι μερικα λεπτά της μοιρας βορειότερα.

Δεν έχει σημασία, τα πάντα ειναι θεμα οπτικής γωνιας, το Νορντκαπ ανακαλυφθηκε απο τη θαλασσα και απο εκει κατω ο βραχος ειναι που σε καθηλώνει και όχι ο ταπεινος καβος

Το πραγματικα βορειοτερο σημειο της Ευρωπης:

[Cpt. Haddock]

Βόρειος Αρκτικος Ωκεανός

Εδω και για 1000 μιλια ακόμα δεν υπαρχει τιποτα.

[Cpt. Haddock]

:smilea:

[Cpt. Haddock]

........