Κυνηγώντας τον Ήλιο (Νορβηγικά Φιορδ, Nordkapp)

[road spirit]

κάμπινγκ στη Pajala και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ακόμα δεν έχει βρέξει

[road spirit]

7 Αυγούστου, Pajala – Lycksele, Χλμ ημέρας : ~ 540

Το μόνο ενδιαφέρον σε αυτούς τους δρόμους είναι οι τάρανδοι. Υπάρχουν παντού, πετάγονται ξαφνικά, κυκλοφορούν στο δρόμο, θέλουν προσοχή. Σύγκρουση με ένα ζώο 300 κιλών θα είναι μια πολύ οδυνηρή εμπειρία. Στη Σουηδία είναι η πρώτη αιτία τροχαίων (!)

[road spirit]

Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος - μετά τα όρια ταχύτητας και την αυστηρή επιβολή τους - που ενώ οι ατελείωτες ευθείες της Σουηδικής ενδοχώρας θα σου επέτρεπαν να πας τάπα, δεν το κάνεις. Οι συναντήσεις με το κατά τα άλλα συμπαθές ζώο ήταν τόσες πολλές και 1-2 φορές τόσο αιφνιδιαστικές που έκλεισα τα μάτια και είπα «πάει, καρφωθήκαμε». Δεν το ρισκάρεις να τρέξεις. Κοντέρ στα 100 άντε 110 και προσοχή.

Έτσι τα χλμ έβγαιναν δύσκολα. Η απόλυτη ανία. Πλήξη. Όμορφο το δάσος, αλλά όχι για 1400 χλμ που υπολογίζαμε να κάνουμε συνολικά. Καμία εναλλαγή τοπίου. Κάποιες φορές χτυπούσα το κράνος δυνατά για να ξυπνήσω. Η υπνηλία πιάνει κόκκινα... και δεν κυκλοφορεί και κόσμος εδώ πάνω.

[road spirit]

Φτάσαμε στο Lycksele έχοντας φάει λίγο ψιλόβροχο. Το κάμπινγκ ήταν μια πολιτεία ολόκληρη. Εκατοντάδες τροχόσπιτα. Ban them all λέμε. Βρήκαμε ένα ωραίο σημείο στην όχθη της λίμνης και στήσαμε τις σκηνές μας.

[road spirit]

Και ενώ λίγο αργότερα πίναμε τις μπύρες μας καθισμένοι λίγο πιο μακρυά, σε ένα τραπέζι πάνω απο την όχθη της λίμνης, εμφανίζεται περιπολικό της αστυνομίας να ρολάρει αργά και να σταματάει ακριβώς έξω από τις σκηνές μας. Δεν υπήρχε κανείς άλλος εκεί, δεν κατέβηκαν από το αυτοκίνητο. Απλά περίμεναν. Τι περίμεναν?

«Ηλία, προσπάθησε να θυμηθείς μλκ που υπερβήκαμε τα όρια ταχύτητας κατά πολύ». «Λες?» «Ε τι? Σκοτώσαμε κανένα τάρανδο? Τι θέλουν τώρα? Γιατί σταμάτησαν εκεί ακριβως? Έχε περάσει κάνα τέταρτο και δεν έχουν κουνήσει. Μλκ εμάς ψάχνουν...». «Νταξ, δεν πάμε στις σκηνές μας, θα μείνουμε εδώ όλο το βράδυ, θα μας βρούν το πρωί παγωμένους».

Τελικά τα στρουμφάκια έφυγαν και η επίσκεψη τους παρέμεινε μυστήριο, εκτός και αν μας σκάσει ραβασάκι από το ταχυδρομείο κάποια στιγμή... who knows.

[Cpt. Haddock]

5 Αυγούστου, Nordkapp – Inari (Finland), Χλμ ημέρας : ~ 380

To τρίτο νορβηγέζικο μαθημα ήταν γεγονός: "Εαν περνάτε απο μια διαδρομή την οποία θα ξανακάνετε την άλλη μέρα, ή απλά περνατε και έχει καλό καιρο, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙΤΕ το για φωτογραφίες και ότι άλλο θέλετε!"

Η έκφραση "tomorrow is another day" δεν επιβεβαιώνεται πιο καλά απ' οτι εκει πάνω, στην ακρη. Η χθεσινη λιακάδα και γαλήνη τελείωσε. Κατα τις - δε θυμαμαι τι ώρα - άρχισε να λυσομανάει ενας βοριάς, "ο βοριας που τ' αρνάκια παγώνει" μαζί με τους έλληνες κατασκηνωτές.

καλτσες, ισοθερμικά, μπλουζάκια, φουτερ, το μπουφαν ριχτό κι όλα αυτά με καλοκαιρινο υπνόσακο (μα γιατι αφου καλοκαίρι θα παμε - τί μυαλό...)

Ο θόρυβος εξαφανιζει το λιγοστό ύπνο, βγαινω απο τη σκηνή η οποία - ναι η σκηνη των 50 ευρω - κρατάει σα βραχος. Διπλα μου η καλυβα του Καραγκ... του roadspirit τρεμοπαιζει ετοιμοροπη και απομέσα ακουγονται κραυγές απελπισίας μαζι με χριστοπαναγίες, ενω δυο χερια σε εκταση διαγράφονται να κρατάνε το σαθρό οικοδόμημα.

Βγαινει κι αυτός, καθε υποψία ήλιου έχει εξαφανιστεί, ο αέρας δυναμώνει κι αρχίζει να ριχνει και ψιλές. Προσπαθούμε να μαζέψουμε το βιος μας, το οποίο έχει στηθεί σε συνθήκες ιδανικές και μάλλον προχειρα.

Διπλωμα σκηνής με μποφώρια, φλερτάρουμε με το κάιτ και την προοπτική να παρουμε το πρωινο μας μπάνιο στη λιμνη εκεί διπλα. Μαζεύουμε όσο γινεται καλύτερα και τρεχουμε στην καλυβα της κουζίνας. Ζεστός καφές και ψωμι με μερέντα. Ο καιρός χειροτερεύει.

Τα αυτοκόλλητα, τα μπλουζάκια, τα δώρα απέχουν 13 "μονο" χιλιόμετρα. Δε γίνεται να μην πάμε. Καβάλα και δρόμο....

[Cpt. Haddock]

Διαδρομή - εμπειρία. Να μη βλέπεις αριστερά-δεξια, να μη βλεπεις μπροστα, πισω, η ζελατινα να βρεχεται απ' εξω και να θολώνει απο μέσα, το μπουφαν να μουλιάζει.

Για ενα αυτοκόλλητο ρε γαμώτο. Για ένα σκουφο, ενα μπαφ, μια μπλουζα. 13 ατελείωτα χιλιομετρα, ανοιγω λιγο γκαζι κι ο Γιαννης εξαφανιζεται.

Στην εισοδο με βροχή και αέρα, πασχίζω να δώσω τα χθεσινα εισιτήρια στην κοπέλα, προσπαθωντας να έχω ήρεμο χαμόγελο "οχι δεν ειμαστε τρελλοι, ουτε άρρωστοι". Προχωράμε και παρκάρουμε, διπλα στη μηχανη προσγειώνεται κι ενας τεράστιος κόρακας με ενα δυνατό κρώξιμο.

Μπρρρ....

Όσοι ώρα είμαστε μέσα προσπαθώντας μάταια να στεγνώσουμε, να ζεσταθουμε και περιμενοντας να ανοιξει το μαγαζι, σκεφτόμαστε τα χθεσινοσημερινα.

Απίστευτη τύχη χθες, ενα λόττο με το Φοιβο και η μπιλια εκατσε στο 0. Μια μέρα να αργουσαμε, ή και μια μερα νωρίτερα, μπορει να ήταν ετσι. Ψωνιζουμε, καθόμαστε λιγο μπας και κοψει, αλλα χαμένος κοπος. Τα μαζεύουμε και φεύγουμε.

Βενζίνη δεν έχουμε, πρέπει να βάλουμε στο Honningsvag, 30 χλμ πιο κατω. Σταματάμε, στάζουμε ήδη και κρυώνουμε. Τα κλασσικά, καφές και χοτντογκ (έχει παει 12μιση κι όλας).

Φουλάρουμε και ξεκινάμε με τη βροχή να επιμενει.

Λιγο πιο κατω συνειδητοποιώ οτι δε βλεπω το Γιαννη ουτε μπροστά, αλλα ουτε πισω. Προσπαθω, αλλα δε θυμαμαι εαν εφυγε μπροστά μου. Ανοιγω το γκαζι και σε σημεία που φαινεται ο δρομος κοιτάω αλλα δε βλεπω. Αραζω στην ακρη να περιμενω. Του κανω τηλέφωνο, δεν απαντάει.

Αγχος...

Κι ομως ήταν τόσο ωραιος ο καιρός χθες

[Cpt. Haddock]

Περιμένω αρκετη ώρα κι ο Γιαννης δε φαινεται. Ριχνει νερό, οχι όσο πάνω, αλλα ρίχνει. Αποφασίζω να συνεχίσω, να επιταχύνω και να περιμένω στο πρωτο βενζιναδικο μετα τη διασταύρωση του 69 με το δρομο που παει Φιλανδία - Κιρκενες.

Καμια 90αρα χιλιομετρα, φτάνω εκει στάζοντας και τρεμοντας απο το κρύο. Τα συνήθη σημεία, χερια και "family jewels" κολυμπάνε. Παιρνω το κινητο απο το τανκμπαγκ, το βαζω προχειρα σε μια τσεπη του μπουφαν.

Σε μια εξωτερική τσέπη με χαλασμενο φερμουαρ...

Καθομαι μεσα στο βενζιναδικο/μινιμαρκετ/καφε/προπατζιδικο και ανασύρω ενα κινητό να στάζει. Ωραια. Αποπειρα μηνυματος στο Γιαννη, η συσκευή τα παίζει, γραφει οτι να 'ναι, την κλεινω, την ανοιγω αρχιζει τα τρελά, μπλοκαρει το πιν.

Ομορφα.

Ο Γιαννης δεν ξερω πού ειναι, απλα ελπίζω οτι εαν ειναι μπροστα και δει να αργω θα γυρισει, εαν ειναι πισω θα εχει το νου του στο βενζιναδικο. Οντως μετα απο λιγο έρχεται κι αυτός αφηνοντας μερικα καντάρια νερο στο πατωμα του μαγαζιου.

Τα λέμε, πινουμε ενα καφε και συνεχίζουμε. Λιγο πιο κατω μπαινουμε στη Φιλανδία, η βροχη σταματάει και τα συννεφα σιγα-σιγα αραιώνουν. Δρομος στενος επαρχιακος με ατελείωτες ευθείες που διακόπτονται απο μικρά ανηφοροκατηφορικά S, σε καθε ενα βγαινοντας προσδοκας μια ποικιλια εδαφους, αντι αυτου εισπράτεις μια γραμμη. Σε καποιο απο τα S που βλέπουμε αλλη μια ευθεια ο Γιαννης βαράει το κεφάλι του απο απελπισία.

Ο δρομος μας κανει το μυαλό πολτό, τουλαχιστον ο καιρός εχει γλυκάνει. Φτάνουμε στο Ιναρι, αυτοκόλλητα (όχι δε θα παιρναμε), καμπινγκ και αραγμα. Λυνω το κινητο, το αφηνω σε ενα καλοριφερ να στεγνώσει και επιστρατεύω το εφεδρικο. Τζίφος, δεν εχω φέρει φορτιστή.

Είμαι στην ηλίθια θεση να βρίσκομαι με ενα Nokia και ενα Ericsson, στις χώρες που φτιαχνονται αυτά τα δύο και κανενα να μη δουλεύει...

Ομορφα. Τουλαχιστον τα ρουχα θα στεγνώσουν

[Cpt. Haddock]

6 Αυγούστου, Inari – Pajala (Sweden), Χλμ ημέρας : ~ 360

Ηλιος, ζεστη, απνοια. Μα ακόμα βόρεια είμαστε, 68 μοιρες ειναι το γεωγραφικο πλατος, τι γινεται;

Αλλη χώρα, άλλος κόσμος. Οχι απλά Φιλανδία, Λαπωνία. Πετυχαινουμε παραδοσιακές στολές στην εκκλησία...

Η διαδρομή μονότονη, απιστευτα μονοτονη. Ευθείες και κωνωφόρα όσο φτάνει το βλέμμα. Στις καθετες διασταυρώσεις προειδοποιητικά σήματα για snowmobil...

[Cpt. Haddock]

H ωρα του δεκατιανου και βγαινουμε απο το δρομο διπλα σε ποταμάκι για να τσιμπήσουμε. Τοπίο ομορφο, κινηση μηδέν, κόσμος πουθενα.

Πού είμαστε;

[Cpt. Haddock]

....

[Cpt. Haddock]

..

[Cpt. Haddock]

:wacko:

[Cpt. Haddock]

Ο χωματόδρομος που συναντήσαμε, αν εξαιρέσει κανεις το αγχος με το γαρμπιλι (που να 'ξερα...) ήταν δώρο. Εδωσε ενα ενδιαφέρον στη διαδρομή που ήταν για μεγάλους ύπνους.

[Cpt. Haddock]

Δεν επρόκειτο για έργα αλλα για κανονικό δρομο, με σήμανση, όρια, ταμπέλες για χωρια. Απλα δεν ειχε άσφαλτο. Λογικο. Μηδαμινή κίνηση και το χειμώνα χιονι. Στην ασφαλτο παγώνει, στο χώμα όχι.

Οι ταχύτητες ανέβηκαν, το ίδιο και η διασκέδαση