Φάγαμε, πληρώσαμε και ετοιμαστήκαμε για αναχώρηση. Η ώρα ήταν 4 το απόγευμα και είχαμε ακόμα 300κμ. Στα μισά της διαδρομής περίπου.
Στην στάση που είχαμε κάνει για να βρούμε το εστιατόριο , πρέπει να έπεσε το μαντήλι της Ειρήνης που φόραγε μέσα από το κράνος. Της είπα οκ, θα πάμε πίσω για να το βρούμε..
Φεύγοντας λοιπόν και καθώς ήμουν σταματημένος σε ένα φανάρι, πέρασε ένα περιπολικό από μπροστά μου, έκανε ανάστροφη και ήρθε διπλά μου. Κατέβασε το παράθυρο και άρχισε να μου δείχνει κάτι από πίσω μου. Μα τι θελει αυτός τώρα και έχω βράσει μέσα στο καταμεσήμερο? Κάνω μια πίσω και βλέπω το πλάσμα χωρίς κράνος..Τι έγινε τις λέω? Εεεε λέει περιμένω να βρούμε το μαντήλι.. Ρεεε Ειιιρηηηνηηηη βαλτοο. Βάζει το κράνος. Συνεχίζει αυτός να δείχνει κάτι από το περιπολικό. Τι είναι του λέω? Μου κάνει νόημα ότι δεν έχει δέσει το κράνος!!! Ρεεε Ειιιρηηηνηηη δεεεεσε το κρανοοςς. Νομίζω ότι καταλάβατε γιατί σας είπα την ιστορία(το μαντήλι βρέθηκε τελικά)