Ο δρόμος προς το Cadaques ήταν μέχρι στιγμής ουδέτερος. Ευθεία ευθεία, κυκλικός κόμβος, ευθεία ευθεία, κυκλικός κόμβος…. Περίεργο πράγμα έλεγα, ο Gerard μας πηγαίνει από ευθείες? Αυτό ο κάφρος, μια ζωή πάει τάπα και μόνο από στροφιλίκια, εκεί στα κορφοβούνια που μένει …Μόλις που είχε τελειώσει ο συλλογισμός μου και πρόβαλαν τα βουνά μπροστά μου. Ο Gerard μου έκλεινε πονηρά το μάτι…
Οι ευθείες
Me gusta la moto, me gustas tu....
Στροφές απίστευτες, ποιότητα δρόμου τρομερή και η χαρά μου μεγάλη. Πρώτη φορά απολάμβανα τόσο πολύ γρήγορη οδήγηση, σε κάποια σημεία βρήκε ο πόδις μου και σοκαρίστηκα!! Ένιωθα όμως μια περίεργη ασφάλεια και οικειότητα… Φρένα, μούρη μέσα, γκάζι-έξοδο-σούζα … Δεν ξέρω αν ακούγονται σωστά, αλλά μου άρεσε…. Κάτι τέτοιες στιγμές επικοινωνείς με το μηχανάκι σου. Εμένα εκείνη την στιγμή μου μιλούσε(μου έλεγε:τι κουλάτζα είσαι ρε φίλε). Η αδρεναλίνη στο μάξιμουμ και τα κμ έφευγαν αέρα, τπτ άλλο δεν περνά από το μυαλό σου. Ενώ στην εθνική έχεις τον χρόνο να αναθεωρήσεις την κοσμοθεωρία σου… Εθνική, φτου κακά…
Me gusta la moto, me gustas tu....
Φάγαμε σε μια γνωστή ταβέρνα, η οποία βρίσκεται δεξιά στην Φώτο(Εκεί που είναι η κίτρινη πινακίδα)αλλά το όνομα μου διέφυγε. Το μενού είχε παέλια, η οποία εξαφανίστηκε με το που ήρθε στο τραπέζι. Τα στροφιλίκια ανοίγουν την όρεξη. Η συγκεκριμένη ταβέρνα είχε φωτός με τον Νταλί σε όλους τους τοίχους, αφού ο ίδιος ήταν θαμώνας. Σαν γνήσιοι Έλληνες, αφού τελειώσαμε το φαγητό μας, αποφασίσαμε να πάμε για μπανάκι . Ο Gerard μας πρότεινε μια άλλη παραλία(δεν θυμάμαι πως λεγόταν)στα 25κμ.
Έλα ρε Gerard, στροφιλίκια? Μα μην με πιέζεις δεν θέλω σου λέω…
Me gusta la moto, me gustas tu....