Χωματινη διαδρομη Άθηνα-Ψαράδες.

[crs-k]

Απο την ομορφοτερη διαδρομη που ειχαμε περασει μεχρι τοτε, τραβερσαρουμε στην Βορεια κι ελατοσκεπαστη πλευρα του Ελικώνα (του βουνου εννοω), ανεβαινοντας συνεχεια, πριν περασουμε στο εσωτερικο του κι αρχισουμε το κατεβασμα.
Αφου περναμε πρωτα απο τις παιδικες κατασκηνωσεις στην περιοχη "Παλιομηλιά" (1050μ) με τα πιτσιρικια να μαζευονται στα καγκελα και να χαιρεταν, κατεβαινουμε μεχρι τα 850μ του Ελικώνα (του χωριου τωρα που παλια λεγοταν Ζερίκι, οπως ειπα και πιο πανω), οπου σταματαμε για λιγη δροσια, ξεκουραση, τσιπουρακι, τσιγαρο και τσιμπημα (κυριως αυτο)!

[crs-k]

02_07

[crs-k]

Εχουμε ξεκουραστει αρκετα κι ενα απο τα πιο δυσκολα κομματια ειναι μπροστα μας.

Πιανουμε το χωμα αμεσως μετα το Νεκροταφειο του χωριου και βγαινουμε στην ασφαλτο που ερχεται απο την Λιβαδιά και παει για το Κυριάκι.

Η αρχικα σχεδιασμενη πορεια ΔΕΝ ειναι δυνατον να ακολουθηθει (διαγραμμενη με μπλε "Χ" στον Χαρτη 02_07) πραγμα που το ξεραμε απο προηγουμενη αναγνωριστικη βολτα μου.

Ακολουθουμε λοιπον την ασφαλτο μεχρι την εισοδο των λατομειων και μπαινουμε στους "Κολλιέδες".
Η σπασμενη πετρα σε μεγεθος τουλαχιστον μπαλας του μπεϊζμπολ, υπολοιμα των εξορυξεων, καθιστουσε αχρηστα και τα πιο χωματινα λαστιχα!!!

Με μικροπτωσεις και βοηθειες τελικα το περασαμε, μουσκεμα στον ιδρωτα και με το που παταμε στον παλιο δασικο (πανω απο τα λατομεια) σταματαμε για νερο και ξεκουραση!

(Σημειο φωτο σε Χαρτη 02_07)

[crs-k]

02_08

[crs-k]

Τον δρομο μετα τους "Κολλιέδες" που περναει απο την "Λάκκα", σε αλλη περιπτωση θα τον ελεγα μετριας ως κακης βατοτητας, αλλα μετα απο την προηγουμενη δοκιμασια, μας φανηκε σαν ασφαλτος.

Η θεα φυσικα απο τα 1080μ προς τον Κορινθιακο (Κολπο Αντίκυρας) και το Στείρι απο κατω ...

(Σημειο φωτο "Α" σε Χαρτη 02_08)

[crs-k]

... καθως και προς το Διασελο της "Λούτσας" μπροστα μας, ...

(Σημειο φωτο "Α" σε Χαρτη 02_08)

[crs-k]

... μας αποζημειωνει!

Στο διασελο της "Λούτσας" ξανασταματαμε ...

(Σημειο φωτο "Β" σε Χαρτη 02_08)

[crs-k]

... κοντα στις στανες ...

(Σημειο φωτο "Β" σε Χαρτη 02_08)

[crs-k]

... με σκοπο να μελετησουμε την υπολοιπη πορεια ωστε να αποφυγουμε τον δαιδαλο αλλων παλιοτερων λατομειων και να βγουμε στην Βορεια πλευρα του βουνου.

Ο δρομος μεχρι το "Λιθάρι" (οπου ειναι κι η διασταυρωση για να κατεβεις αριστερα προς το Στείρι) και τις "Σκοπιές", παρ' ολο που δεν ειναι σε καλη κατασταση, δεν μας δυσκολεψε ιδιαιτερα.

[crs-k]

02_09

[crs-k]

Κι ο "Λίνοβας" περαστηκε σχετικα ευκολα και μολις πιασαμε την Βορεινη πλευρα η θεα του καμπου απο κατω μας ...

(Σημειο φωτο σε Χαρτη 02_09)

[crs-k]

... και της Λιβαδιάς στο βαθος, σου εκοβε την ανασα!

(Σημειο φωτο σε Χαρτη 02_09)

[crs-k]

02_10

[crs-k]

Ο δρομος προς τα κατω φαινοταν οτι ειναι αποτομος. Ομως μετρο με το μετρο χειροτερευε συνεχεια, με σαθρο πετρωμα και πονηρα νεροφαγωματα, και με δεδομενο τον κατηφορο (χειρισμο με το φρενο) μας εβγαλε την πιστη μεχρι να κατεβουμε στην ασφαλτο.

Εκει στριβουμε αριστερα και περνοντας το πρατηριο βενζινας στα 300μ περιπου ξαναπιανουμε το χωμα δεξια προς το εκκλησακι του Αγ. Νικολαου.

Εδω καταταλαιπωρηθηκαμε κανα μισαωρο σε "εξαφανισμενους" δρομους κι αδιεξοδα (μπλε διαδρομη στον Χαρτη 02_09) που με δυσκολια καναμε αναστροφες.

Κουρασμενοι κι απ' το προηγουμενο "σπαστηρι" βαραμε υποχωρηση και παμε απο την ασφαλτο μεχρι το Ζεμενό (890μ), οπου κι αραζουμε.

(Σημειο φωτο σε Χαρτη 02_10)

[crs-k]

Εκει μιλαμε με τον Θοδωρα που ηταν καπου στον Ορχομενο, οποτε τον περιμενουμε πινοντας καφεδακι.

(Σημειο φωτο σε Χαρτη 02_10)