Απο την ομορφοτερη διαδρομη που ειχαμε περασει μεχρι τοτε, τραβερσαρουμε στην Βορεια κι ελατοσκεπαστη πλευρα του Ελικώνα (του βουνου εννοω), ανεβαινοντας συνεχεια, πριν περασουμε στο εσωτερικο του κι αρχισουμε το κατεβασμα.
Αφου περναμε πρωτα απο τις παιδικες κατασκηνωσεις στην περιοχη "Παλιομηλιά" (1050μ) με τα πιτσιρικια να μαζευονται στα καγκελα και να χαιρεταν, κατεβαινουμε μεχρι τα 850μ του Ελικώνα (του χωριου τωρα που παλια λεγοταν Ζερίκι, οπως ειπα και πιο πανω), οπου σταματαμε για λιγη δροσια, ξεκουραση, τσιπουρακι, τσιγαρο και τσιμπημα (κυριως αυτο)!