Απο 'κει και μετα "ανοιγει" και παλι καπου στον "Κοκκινόβραχο" γινεται πολυ πλατυς και χαλικοστρωτος, φτιαγμενος προφανως απο την εταιρεια που εχει "σακατεψει" (μεταλλεια) το βουνο σε εκεινη την μερια.
Οι διασταυρωσεις μας με αμετρητα τεραστια φορτηγα μας εκανε την ζωη δυσκολη και τα ρουχα κατασπρα!
Οταν βλεπουμε το Δροσοχώρι στα δεξια μας αρχιζει και το κατεβασμα (μεσα απο τα μεταλλεια) που γινεται πιο αποτομο οσο πλησιαζουμε προς το χωριο που κτισμενο στα 900μ δικαιολογει απολυτα το ονομα του!
Αραζουμε λοιπον στην βρυση κατω απ' το πλατανι ...
(Σημειο φωτο σε Χαρτη 03_02)