Χωματινη διαδρομη Άθηνα-Ψαράδες.

[crs-k]

Απο 'κει και μετα "ανοιγει" και παλι καπου στον "Κοκκινόβραχο" γινεται πολυ πλατυς και χαλικοστρωτος, φτιαγμενος προφανως απο την εταιρεια που εχει "σακατεψει" (μεταλλεια) το βουνο σε εκεινη την μερια.
Οι διασταυρωσεις μας με αμετρητα τεραστια φορτηγα μας εκανε την ζωη δυσκολη και τα ρουχα κατασπρα!

Οταν βλεπουμε το Δροσοχώρι στα δεξια μας αρχιζει και το κατεβασμα (μεσα απο τα μεταλλεια) που γινεται πιο αποτομο οσο πλησιαζουμε προς το χωριο που κτισμενο στα 900μ δικαιολογει απολυτα το ονομα του!

Αραζουμε λοιπον στην βρυση κατω απ' το πλατανι ...

(Σημειο φωτο σε Χαρτη 03_02)

[crs-k]

... και καθομαστε για ενα καφεδακι. Το δικο μου (μαρκας ΑΜΣΤΕΛ) συνοδευτικε με ενα μεγαλο πιατο με γεμιστες κολοκυθοκορφαδες, που τιμησε δεοντος ΟΛΗ η παρεα!

Φευγοντας παιρνουμε τον χωματινο και ψιλοεγκαταλελειμμενο που αφου ανεβει καμια 200αρια μετρα πανω απ' το χωριο κινειται με Δυτικη κατευθυνση κι αρχιζει να κατεβαινει προς τον κεντρικο δρομο (Παλια Εθνικη) που ερχεται απο την Άμφισσα και παει προς Γραβιά και Μπράλο.

Φτανοντας τον στριβουμε δεξια προς τα πανω και σε 3 χλμ σταματαμε για την τελευταια βενζινα πριν απο ενα μεγαλο κομματι χωρις ανεφοδιασμο.

[crs-k]

03_03

[crs-k]

Προχωραμε λιγο πιο πανω στην ασφαλτο μεχρι το "51" (ετσι λεγεται το σημειο-χιλιομετρο) στις "Σουλούμες", οπου υπαρχει διασταυρωση (με χωματινο) που παει για Βίνιανη και βρισκονται και τα γραφεια (σ' ενα μεγαλο κτιριο) γνωστης μεταλλευτικης εταιρειας που κατατρωει Παρνασσό και Γκιώνα.
Πιανουμε τον δρομο που ανεβαινει προς την καρδια της Γκιώνας, στην οποια ηδη παταμε.

Ο δρομος ειναι "πατημενος" απο τα φορτηγα των λατομειων και βρεγμενος απο υδροφορα, αλλα η κινηση αρκετων φορτηγων πανω του μας κανει πολυ προσεκτικους.

Ανεβαινει συνεχεια μεσα απο ομορφο ελατοδασος, μεχρι που βγαινει στο πανεμορφο αλπικο τοπιο της Γκιώνας στα 1600μ οπου και σταματαμε για μια να τραβηξουμε το απο που ηρθαμε ...

(Σημειο φωτο σε Χαρτη 03_03)

[crs-k]

... και το προς τα που παμε!

(Σημειο φωτο σε Χαρτη 03_03)

[crs-k]

Συνεχιζουμε να ανεβαινουμε αλλα μετα την "Τρύπη" το τοπιο ειναι κυριολεκτικα κατεστραμενο απο παλια μεταλλεια, καταστροφη η οποια συνεχιζεται και στο "Παλιοβούνι" οπου κι εχουμε πιασει τα 1920μ.

[crs-k]

03_04

[crs-k]

Το κατεβασμα μεχρι τα 1250μ στα "Μνήματα" ηταν κοπιαστικο, μιας και ο δρομος ειναι εγκαταλελειμμενος σχεδον και γεματος με πολυ πετρα απο τις βροχες, αλλα μεσα σε ομορφο ελατοδασος.

Ενας μεγαλος λαγος που περασε μπροστα απο μενα και τον Αντωνη, που ημασταν λιγο πιο μπροστα απο τους υπολοιπους, ηταν μια επιπλεον ομορφη πινελια.

Στα "Μνήματα" σταματησαμε για λιγη ξεκουραση κι ενα τσιγαρακι, ενω τα βασανα του Θοδωρα δεν λεγαν να τελειωσουν!

(Σημειο φωτο σε Χαρτη 03_04)

[crs-k]

Το κατεβασμα μεχρι τον Πανουργιά (1050μ) ειναι πολυ πιο ευκολο (ακουτε Πανουργιαδες? Ξερετε εσεις! ) κι αφου περασουμε μεσα απο το χωριο πιανουμε τον καλο χωματινο που περπαταει διπλα στο Δρεμισόρεμα (το ρεμα που δημιουργει τον γνωστο καταρρακτη της Στρόμης που σημειώνεται με ροζ στον Χαρτη 03_04) για να κατεβει μεχρι την ασφαλτο που ερχεται απο Παύλιανη και παει για Στρόμη.

Εκει στριβουμε αριστερα προς τα κατω (για Στρόμη) και κανα χιλιομετρο πιο κατω στριβουμε δεξια τον χωματινο για το Μαυρολιθάρι.

[crs-k]

03_05

[crs-k]

Ο δρομος ανηφοριζει απο το ρεμα (συμβολη Δρεμισορέματος με Ρινόρεμα) που ξεκιναει στα 800μ μεχρι τα 1150μ στο Μαυρολιθάρι στρωμενος με την μαυρη πετρα που κυριαρχει στην περιοχη και αιτιολογει απολυτα το ονομα του χωριου.

Η ρεματια ειναι το συνορο κι εχουμε αφησει πισω μας την Γκιώνα πατοντας πλεον στην Οίτη.
Ο δρομος βγαινει σχετικα γρηγορα και στην πλατεια σταματαμε (μιας κι ειναι περασμενες 3) για μια μπυριτσα κι ενα προχειρο τσιμπηματακι που η ομελετα με λουκανικα που μας προτειναν το μετετρεψαν σε γερο τσιμπουσι.

Αφηνουμε λιγο αργοτερα το Μαυρολιθάρι και πιανουμε την στενη (και προσφατη σχετικα) ασφαλτο μεχρι την Καστριώτισσα (1160μ). Απο εκει συνεχιζουμε τον καλο σχετικα σωματινο που παει προς Αθανάσιο Διάκο και Δάφνη.

Στην μεση περιπου της διαδρομης, στου "Γερακάρη", αφηνουμε στ' αριστερα μας την διασταυρωση που παει για Αθ. Διάκο και σε 300μ προσπερναμε (στα δεξια μας) την διασταυρωση με τον δρομο που ερχεται απο τον Πύργο.

Το κομματι Πύργος-Δάφνη ηταν ειδικη του Ραλλυ Ακροπολις που ειχε γινει πριν δεκα μερες, κι ο δρομος ειναι καλα πατημενος απο τα θηρια που περασαν απο 'κει.

Περνοντας το Δαφνόρεμα αφηνουμε την Οίτη και παταμε στα Βαρδούσια πλεον.

Φτανοντας στην Δάφνη (1130μ), ειτε στην πλατεια-μπαλκονι με την υπεροχη θεα, κατω απο καστανια και πλατανι, ...


(Σημειο φωτο σε Χαρτη 03_05)

[crs-k]

... ειτε κατω απο τον μεγαλο πλατανο στο προαυλιο της εκκλησιας με την βρυση πιο διπλα, ...


(Σημειο φωτο σε Χαρτη 03_05)

[crs-k]

... αραζουμε και απολαμβανουμε το καφεδακι που φιαχνουμε στην απογευματινη σκια του μεγαλου πλατανου, αραγμενοι στα παγκακια του προαυλιου της εκκλησιας.

[crs-k]

03_06

[crs-k]

Τελειωνουμε στα γρηγορα τον καφε γιατι ειναι περασμενες 6 και θελουμε να φτασουμε μεχρι τα Μάρμαρα (που ειναι μεγαλο χωριο) για να μεινουμε για βραδυ.

Ο δρομος μεχρι την Ανατολή (1200μ) ειναι μετριος και το χωριο πολυ γραφικο.

Απο 'κει κατηφοριζει προς τα Μάρμαρα (850μ) και γινεται ακομα καλυτερος, ετσι ωστε να κερδισουμε χρονο (σε σχεση μ' αυτον που υπολογιζαμε να κανουμε).

Κανουμε μια βολτα μεσα στο μεγαλο οντως χωριο, αλλα τελικα δεν καθομαστε κι αποφασιζουμε να συνεχισουμε προς τα Αργύρια που θα 'ταν πιο μικρο κι ησυχο.