Είχαν περάσει 4 χρόνια που είχα πουλήσει το vstrom,4 χρόνια αμηχανίας,4 χρόνια που μού φάνηκαν 54.Πάλι καλά που έγραψα μόνο 5 εδώ
Το περασμένο καλοκαίρι λοιπόν,κι ενώ στη ζωή μου είχε μπει πριν 3 χρόνια και αυτοκίνητο,κι ενώ σκεπτόμουν πως ήθελα να πυροβολώ κόσμο,
πότε εγκλωβισμένος στην κίνηση τής Αθήνας,πότε στην καλοκαιρινή χάβρα τού Πόρου.Συνέβη τον περασμένο Αύγουστο το εξής.
Παίρνω το αυτοκίνητο να πάω στην Αθήνα και,μερικά χιλιόμετρα έξω από το Γαλατά,υπάρχει ένας γνωστός που πουλάει μηχανάκια,παπιά συνήθως,αλλά και αυτοκίνητα τελευταίως.
Στάση και μπουκάρω."Ρε Παναγιώτη,ανταλλαγή αυτοκίνητο με μηχανή κάνεις;" "Ναι αλά!Κι έχω και δύο που θέλω να τα δώσω,γιατί εδώ δεν τα ζητάνε,προτιμούν τα παπάκια".
"Το οποίον;" "Το οποίον...ένα CB 1300..."
"Αυτό!!!" "...κι ένα ducati"....
Με θυμάμαι να ρίχνω μια ματιά σ' ένα κόκκινο ducati,που υπήρχε στο μαγαζί και ν' αποστρέφω αμέσως το βλέμμα,εστιάζοντας στο σεμπέ που όμως δεν ήταν εκεί
αλλά στο σπίτι τού κατόχου του,ο οποίος το είχε αγοράσει από τον φίλτατο Παναγιώτη και δεν το πλήρωνε(είχαν κάνει γραμμάτια μεταξύ τους,χωρίς τράπεζες)
Ο τύπος δεν το κυκλοφορούσε και το μηχανάκι έμενε σε αχρησία.Δεν το έδινε και πίσω όμως,με το πρόσχημα τής απουσίας-φορτηγατζής γαρ,κι έτσι ο Παναγιώτης
είχε πληρώσει ένα μηχανάκι που δεν το είχε και που τον συνέφερε η ανταλλαγή με αυτοκίνητο,το οποίο θα πωλείτο και πολύ πιο εύκολα,αρκεί να πετύχαινε τον φορτηγατζή.
Περνούσαν οι μέρες,πέφταν τα τηλέφωνα συνέχεια,τον είχα πρήξει τον Παναγιώτη,δεν τον έβρισκε τον άλλονα,μες στη φρίκη εγώ...Αύγουστος με το φιέστα στον Πόρο λέμε!!
Ώσπου μια μέρα περνάω απέναντι με το αυτοκίνητο,με σκοπό να επιστρέψω στο νησί με μηχανάκι,πώς!
Φτάνω,ακόμα ένα τηλέφωνο στον φορτηγατζή...πουθενά."Αυτό το ντουκάτι...πού είναι ρε φίλε;"...είπα όχι και τόσο σίγουρος
"Είναι στον ηλεκτρολόγο για να τού βγάλει(ο ιδιοκτήτης)το συναγερμό,να τον φορέσει στο παπί που αγόρασε.Άντε δες το κάν'το καμμιά βόλτα...μια χαρά είναι."
Μού'πε κι άλλα για το μηχανάκι.Μοντέλο τού 03,λίγα χιλιόμετρα,προσεγμένο και τα σχετικά.
Κααααλά,λέω,καμμιά κουρούτα θά'ναι που κάποιος κατάλαβε τη μαλακία που έκανε και θέλει να το ξεφορτωθεί.
Πάω στον ηλεκτρολόγο,νάτο σε μια γωνιά.Το κοιτάω από δω,το κοιτάω από κει...τα πίσω τακάκια λιωμένα,τα μπροστινά καινούργια,οι δίσκοι μπροστά ανέπαφοι,
τα λάστιχα τετράγωνα(μαμά)το μοτέρ πεντακάθαρο,όλα μοιάζαν απάνω του καινούργια.
Το κοντέρ έγραφε 9100,η πίσω ζάντα είχε κάτι λεκέδες από λαδομπογιά βεραμάν...
Από τη μία σκεπτόμουν ότι πράγματι είναι καινούργιο,από την άλλη 6 χρόνια αχρησίας και αφροντισιάς μού έφερναν θλίψη.Α! Φορούσε και τερμινιόνι τελικά.
Τηλέφωνο στον Κώστα."πάρε το φέρι κι έλα στο Γαλατά,να πάμε να δούμε ένα μηχανάκι." Είπαμε...αυτοκίνητο τέλος!!
Έρχεται ο ο Κώστας,το βλέπει,το βρίσκει μια χαρά,φορτίζουμε την κατακαημένη τη μπαταρία και το παίρνω για βόλτα.
Από ντουκάτι δεν ήξερα τίποτα,εκτός από μια ωραία βόλτα στην Επίδαυρο που είχα κάνει με το 999 τού Νίκου-καλή του ώρα- και που πιο πολύ άγχος μού προξένησε παρά ευχαρίστηση.
Πολύ στενό,πολύ επιθετικό,πολύ...απόλυτο ρε παιδί μου!Και δεν είναι να χαλαρώνεις καβαλώντας ξένο μηχανάκι που κάνει μια περιουσία,με τα άφτερ μάρκετ που τού είχε ρίξει ο Νικόλας.τελος πάντων...
Άντε και το βάζουμε μπρος.Ώπα!Ήχος θαυμάσιος,το μοτέρ δούλευε άψογα...ρε λες;...Ανεβαίνω πάνω.Κλασσικό SS,πιο κάτω,πιο σκυφτό και πιο απόλυτο απ' το GSXR,
όμορφα όργανα και λιτά,γενικά όλο του το παρουσιαστικό μια ομορφιά...κουκλί.
Προφανώς η εμφάνισή του ήταν αυτή που έκανε τον προηγούμενο-και πρώτο-κάτοχο να το
αγοράσει και τίποτ' άλλο.Πρέπει να ήταν τού παπιού,εξ ού και τα τελικά,τα απάτητα στο πλάι λάστιχα,τα λιωμένα πίσω τακάκια κλπ.
Φαντάζομαι κάπου θα την άνοιξε,φρέναρε,τού δίπλωσε ο κώλος και λέει άσ'το δεν...ξέρω γω;
Ξεκινάω το λοιπό την αναγνωριστική βόλτα πλήρως παρασυρμένος από το αίσθημα να την πάρω.Ποιά αναγνωριστική τώρα...Ευχόμουν μην αισθανθώ τίποτα στραβό και ξανασαμαρωθώ το κάρο.
Τόσο πολύ το ευχόμουν που ούτε τα κατάξερα ρουλεμάν τού λαιμού κατάλαβα ούτε 20 psi που λείπαν απ' το κάθε λάστιχο.Μιλάμε για τρέλλα τώρα.
Τα λάστιχα βέβαια τα είδε ο Κώστας και τότε κατάλαβα γιατί ήθελε τόση δύναμη να στρίψει
Το πήρα κι έφυγα....κάρο τέλος!
Από τότε πέρασαν πάνω από τρεις μήνες,αλλάξαμε λάστιχα,λάδια,φίλτρα,ρουλεμάν,ιμάντες,αλυσίδα,γρανάζι α,Ο Δημήτρης ο Μπίνης,που φρόντισε γι' αυτά,ρύθμισε και τίς αναρτήσεις με ένα τηλεφώνημα τού Παπκαι το μηχανάκι έγινε...μηχανάκι!
Σιγά σιγά το μαθαίνω-είναι άλλωστε πολύ εύκολο και προβλέψιμο.
Φρενάρει και στρίβει κάτι παραπάνω από υποδειγματικά,στίς στροφές γατζώνεται με λύσσα στην άσφαλτο,ο ήχος του ψηλά γίνεται αιτία απανωτών οργασμών,εν ολίγοις δηλώνω κατενθουσιασμένος και δαγκωμένος με τίς λαμαρίνες του,μετά από 4.000 χλμ.
(Πώς με ανέχεται αυτή η γυναίκα δεν έχω καταλάβει ακόμα.)
Σα να μην έφταναν όλ' αυτά ήρθε και δουλειά στα Λουτρά Ελένης όπου αναγκάζομαι και περνάω την Επίδαυρο κάθε Σαββατοκύριακο.Ένα δράμα....
Ρε πώς τα φέρνει!Εγώ ήθελα ή νόμιζα πως ήθελα ένα μεγάλο και ξεκούραστο μηχανάκι για άνετα δικάβαλα ταξίδια,για χαλαρότητα,για άνεση...και μού ήρθε τούτο δω.Τώρα ξέρω ότι,αν δεν το έπαιρνα,κάτι θα μού΄λειπε.
Και να μην ξεχάσω....προς όλους τούς κακεντρεχείς,είναι αερόψυκτο και δεν έχει κάψει σταγόνα λάδι....Α!
...ακόμα!!:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Κουκλάρα μου να σε χαίρομαι όσο αντέχω.Αυτά!
Απάντηση με παράθεση
)
:rotflmao: 
