χα... ξεχάστηκα και δεν το έγραψα σήμερα..
Λοιπόν.. ξεκινώντας το πρωί για να έρθω δουλειά με την μηχανή , αφού έβγαλα κουκούλες και αφού κοιτώντας πρώτα το θερμόμετρο στο Ι.Χ. (έβαλα την κουκούλα της μοτό μέσα σε αυτό)... να δείχνει 1,5° C... .. βγάζω κλειδαριές , απενεργοποιώ συναγερμό, ξεκλειδώνω τιμόνι και την αφήνω 2 λεπτά για να βάλω μπαλακλάβα και κράνος.
Ε λοιπόν στα δύο αυτά λεπτά πρόλαβε και πάγωσε η κλειδαριά με αποτέλεσμα , ούτε να κλειδώνει το τιμόνι , ούτε να μπορώ να την βάλω μπροστά μιας και δεν το είχα αφήσει στο ΟΝ!! Το ωραίο ήταν λοιπόν πως με πλήρη εξοπλισμό (κράνος, κουκούλα, μπουφάν, γάντια κτλ κτλ.. ) μπουκάρω φουριόζος σε παρακείμενο κατάστημα cafe,...
Εκεί αφού πρώτα οι ιδιοκτήτες συνήρθαν απο το σοκ και δεν έπαθαν καρδιακό βλέποντας με να σκάω με το κράνος μέσα και να βλέπουν μόνο μάτια μέσα απο αυτό λόγω μπαλακλάβα.. μου δίνουν ενα μπρικάκι με ζεστό νερό και ρίχνω στην κλειδαριά.. Μετά λοιπόν απο 5 secs, ο πύρος εντός αυτής λειτούργησε σωστά..
Πάω να κάτσω στην σέλλα.. ήταν λές και καθόμουν πάνω σε παγόκυβο απο αυτούς που έδιναν παλιά σε παγοπωλεία. Οι δέ ανάσες σε χρόνο dt θολώσαν ζελατίνα , όπου φυσικά την άνοιξα για να προχωρήσω και έτσι ο κρύος άερας, με έκανε να κλαίω λες και καθάριζα κρεμμύδια για στοιφάδο και να έχω καταρροή στην μύτη λες και είχα τραβήξει σκόνες περιέργες πριν.
Φτάνω στο γραφείο... είναι ώρα για κατούρημα φυσικά μετά απο το κρύο της διαδρομής... το διαπιστωθές είναι βέβαια οτι 1) θες τσιμπηδάκι για την "σαύρα" για να βγεί έξω .. 2) τα δάχτυλα είναι τόσο παγωμένα που δεν έχεις αίσθηση καθόλου... οπότε με μέγιστη προσοχή να μην λερώσουμε και κανά παντελόνι ... και φτιάχνω καφεδάκι (αφου τα έχω πλύνει τα χέρια για τους περιέργους).. με λίγο ουίσκυ που είχε ξεμείνει απο την συγκέντρωση της πίττας την προηγούμενη.
Τώρα μετά απο τόσες ώρες στην ζέστη του γραφείου , σκέφτομαι πως θα φύγω πάλι... σαν να γεράσαμε μου φαίνεται και δεν αντέχουμε ούτε μια τόσο δα ψυχρούλα... ρε γμτ..