Σελίδα 1 από 2 12 ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 1 έως 15 από 18

Θέμα: Θεσσαλονικη - Κερκυρα

  1. #1

    Post Θεσσαλονικη - Κερκυρα Part 1

    Όλα άρχισαν με την αγορά ενός Transalp 600 (1995) τον Απρίλιο του 2003.
    Άπειρος με μεγάλες μηχανές μέχρι τότε, επιτέλους πραγματοποιούσα σε ηλικία 26 ετών ένα Όνειρο εξαετίας. Την αγορά ενός Τransalp και το ξεχιμα μου στις εθνικές , τα βουνά και τις ραχούλες του τόπου μας.
    Οι καλοκαιρινές διακοπές πλησίαζαν και δεν υπήρχε φράγκο. Η αγορά της μηχανής με είχε βγάλει τελείως εκτός προϋπολογισμού. Μετά από σοβαρή σκέψη όμως κατέληξα στο ότι δεν υπήρχε περίπτωση να φάω το καλοκαίρι μου στον δρόμο Θεσσαλονίκης - Καλλιθέας(Χαλκιδική). Θα πήγαινα λοιπών κάπου ακόμα και αν τον Σεπτέμβρη δεν είχα μια. Η περίπτωση να πήγαινα κάπου χωρίς το "Τ" δεν άξιζε συζήτησης και Έτσι η απόφαση λήφθηκε σχεδόν δικτατορικά. "Θα πάμε Κέρκυρα" είπα στην κοπέλα μου. Θεσσαλονίκη-Ηγουμενίτσα και από κει απέναντι. Με αυτή την επιλογή θα ήμουν ευχαριστημένος και εγώ (θα έκανα τουλάχιστον 2000Κm) και η κοπέλα μου αφού θα ήμασταν μαζί σε ένα ρομαντικό νησί που ήθελε πάντα να πάει. Έτσι το πρώτο ταξίδι θα ήταν γεγονός!!!
    Η μέρες πλησίαζαν και ένα service ήταν επιβεβλημένο. "160"Euro ...τα είχα είδη υπολογίσει!!!. Ο Μηχανικός μου λέει : Φίλε με αυτά τα λάστιχα, Εσύ θα πας Κέρκυρα? Αυτά είναι για πέταμα!!! Κοιτά να τα αλλάξεις το συντομότερο. ...δεν τα είχα υπολογίσει!!! . 210 το μαλλί και βέβαια δεν υπήρχε διαθέσιμο ούτε Εύρο. Λέω... όπως πήγαινα 3 μήνες ας πάω και τώρα. Δεν γινόταν να ακυρώσω την εκδρομή, το Hotel ήταν είδη πληρωμένο. Γυρίζω και βλέπουμε... όλο και κάποια επιστροφή από εφορία θα έρθει τον Σεπτέμβρη. Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσω και το πρόβλημα στην ηλεκτρονική. Όποτε παρουσιαζόταν δεν ήμουν ποτέ κοντά σε συνεργείο να μου πουν τι συνέβαινε. Ως τότε πίστευα πως ήταν βούλωμα του κινητήρα από κάποιο σκουπίδι και ήμουν σίγουρος ων μετά το service όλα θα ήταν οκ. Το είπα στον μηχανικό αλλά δεν βρήκε τίποτα "κάποιο ηλεκτρικό θα είναι εγώ δεν βρήκα τίποτα..." μου λέει, και Έτσι το άφησα.
    Εξοπλισμός... Η μηχανή είχε είδη σιδεριές για "σαμάρια". Όποτε πήγα να αγοράσω. Τη τιμή τη βρήκα υπερβολική και Έτσι αρκέσθηκα σε 3 χταπόδια 1 ιμάντα και δυο τετραγωνισμένα σακίδια(+μια μεγάλη μπαγαζιερα που είχα ήδη). Έτσι μου βγήκε πολύ φθηνότερα.
    Ρούχα: Μη τρελαθούμε θα ήθελα όσα θα μου έβγαιναν όλες οι διακοπές, άσε που το έτερον ήμισυ δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα για άσκοπες αγορές αφού το είχε ήδη μετανιώσει που θα πηγαίναμε με τη μηχανή τόσο μακριά χωρίς λάστιχα. Ως τι τελευταία στιγμή μου έλεγε πως το αυτοκίνητο της ήταν διαθέσιμο όποτε το θέλουμε για να πάμε στην "Κ" χωρίς ταλαιπωρία. εγώ βέβαια ούτε να το ακούσω. Καλύτερα να κάτσω σπίτι μου τις έλεγα.
    Η διαδρομή που προτίμησα για το "πήγαινε" πιστεύω πως είναι γνωστή σε πολλούς. Θεσσαλονίκη-Βέρροια-Γρεβενα-Μηλια-Ιωαννινα-Ηγουμμενιτσα. Το AutoRoute πρόγραμμα οδικών διαδρομών μου έβγαλε πως για να προλάβω το βαπόρι των 13:30 από Ηγ. θα έπρεπε να φύγω από Θεσσαλονίκη 4:00 το βράδυ (με τις απαραίτητες στάσεις φυσικά) και Έτσι έγινε. Το απόγευμα τις προηγούμενης έριχνε καρέκλες και η ανησυχία ήταν έντονη αφού τη πιθανότητα βροχής την είχα αφήσει στον ευκαιρία του Θεού. Δε μπορούσα να φανταστώ πως θα έβρεχε από τα πρώτα μέτρα τις διαδρομής. Η προστασία μας από το υγρό στοιχείο ήταν ΜΗΔΕΝ.
    4:00 Ξαστεριά. Ουφ πάλι καλά... Βράδυ στην Εγνατία το κόκκινο δεν το δίνεις και πολύ σημασία όταν σ’έχει φάει το άγχος για το αν όλα θα πάνε καλά. Όταν έχεις τη τροχαία από πίσω σου και δεν τη βλέπεις είναι ακόμα χειρότερα. Ακόμα δεν ξεκίνησα και οι αναποδιές αρχίσανε. Με αυτά και και μ’αυτά τα παιδία από τη τροχαία μας αφήσανε να φύγουμε κάνοντας απλά έναν έλεγχο στα χαρτιά και λέγοντας μας να είμαστε πιο προσεκτικοί.
    Το AutoRoute αν και στη τελευταία του έκδοση, αγνοείσαι εντελώς τον νέο δρόμο για Βέροια και εγώ σαν άσχετος ακολούθησα τον παλιό. (Aσχετα αν τη διαδρομή από τον νέο την είχα ξανακάνει σαν συνεπιβάτης σε αυτοκίνητο λίγο καιρό πριν...) αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πηγαίνω με 60-80km πίσω από τρακτέρ και φορτηγά σε οοοολη τη διαδρομή. Σε έναν δρόμο στενό, χωρίς Φώτα και τελείως κακοφτιαγμένο. Ήταν αρκετό για να με βγάλει εκτός προγράμματος μίση ώρα.
    Το ξημέρωμα μας βρήκε στην άνω Βέροια, ήταν τέλειο με θέα όλο τον κάμπο. Καστανιά σου ερχόμαστε !!! φώναξα. (Βουνό που αν θέλεις να βρεθείς στην δυτική Μακεδονία θα το καταπιείς θέλεις δε θέλεις) Πανάγια Σουμελα βοήθεια μας μια ευχή για καλό δρόμο είναι επιβεβλημένη. Τι κρύο ήταν αυτό Ιούλη μήνα Θεμού.... Με τα μπουφάν μας εμείς την είχαμε δαγκώσει στη κυριολεξία. Εκείνες τις ώρες τα πράγματα φαντάζουν διαφορετικά και κάποιοι λευκοί βράχοι στο βουνό μοιάζουν χιονισμένοι. Εδώ πάνω ΧΙΟΝΙΖΕΙ μου λέει η δικιά μου και προς στιγμή την πίστεψα. Σε Κανά 30λεπτο και μετά από αυτή τη τραγική διαδρομή με κρύο και στροφές σε υψόμετρο είχαμε πιαστεί και ξυλιάσει. Σταματάω στην κατάβαση και προσπαθούμε να ζεσταθούμε και να ξεπιαστούμε με κάθε τρόπο. Τρέξιμο, διατάσεις κ.α. Το πρώτο παλούκι το είχαμε φάει. Ήταν όμως η ώρα για ένα ζεστό διπλό espresso στη Κοζάνη. Μπήκαμε στην Εγνατία και ποίος μας πιάνει. 155Κm έγραψε το Transalp υπερφορτωμένο. Νέτο που φτάνουμε Κοζάνη καταλάβαμε πως ήμασταν πίσω μια ολόκληρη ώρα από το πρόγραμμα. Να αναρωτιέμαι μα πως έπεσα τόσο έξω?? Το ερώτημα παραμένει μέχρι και σήμερα... Η μια ώρα στάση στη πόλη έγινε 25 λεπτά και Έτσι ήμασταν και πάλι Εγνατία. Φτάνουμε Γρεβενά και ψάχνουμε πινακίδα για Μηλιά. Το να κάνουμε λίγο περιήγηση στο μέρος δεν μου πέρασε από το μυαλό. Μπαίναμε πλέων όλο και ποίο μέσα στη Πίνδο δε κρυώναμε όμως ο ήλιος είχε ήδη ανέβει αρκετά ψιλά. Κάπου στη Βόλια Καντα (μέρος καταπληκτικό και ίσως το ομορφότερο σε όλη τη διαδρομή) μένω από ατέρμονα. Ούτε κοντέρ, ούτε χιλιομετρητη. Το πρώτο που σκεφτικά ήταν "μάλιστα αρχίζει να διαλύεται..." σκέψη που φανερώνει πόσο εμπιστοσύνη είχα στη μηχανή που αγόρασα. Η συνέπεια όμως αυτού ήταν μεγαλύτερη γιατί ως γνωστόν το 600αρι δεν διαθέτει την "πολυτέλεια" του μετρητή βενζίνης. Και Έτσι έπρεπε να είμαι συνεχεία στον υπολογισμό και στα πρατήρια. Συνεχίσαμε αφού κάναμε μια ακόμα στάση να θαυμάσουμε το τοπίο και να κάνουμε τα αστεία για τις αρκούδες που μπορεί να σου προκύψουν ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένεις. Εδώ Γιάννενα ,εκεί Γιάννενα πουθενά τα Γιάννενα. Βουνά ανεβαίναμε βουνά κατεβαίναμε αλλά αυτά εκεί... Δεν αισθανόμουνα το δεξί μου χέρι. Η κοπελιά είχε αρχίσει να δυσανασχετεί και να μου λέει πόσο καλά θα ήμασταν αν είχαμε πάρει το αμάξι. Επιτέλους η λίμνη φάνηκε και κάπου εδώ πίστεψα πως η διαδρομή τελείωσε. Μπήκα Γιάννενα να βρω τεχνικό για τον ατέρμονα (μέχρι τη Κέρκυρα νόμιζα ότι ήταν νότιζα) αλλά εκείνο το Σάββατο ήταν όλα κλειστά. Όλα είχαν μια ανακοίνωση απ' έξω που δεν μπήκα στον κόπο να τη διαβάσω καθώς δεν υπήρχε χρόνος. Ξεκινήσαμε για Ηγουμενίτσα. 92Κm έγραφε και λέω αεεεερα φτάνουμε. Που να ήξερα πως αυτά τα 92kmθα ήταν μια από τα ίδια: ανέβα-κατέβα βουνό και χωρίς να βλέπεις τίποτα το αξιόλογο από μεριάς τοπίου. Αν δε μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσε το λέει μια παροιμία που εδώ δεν έχει θέση. Είχα πάρει πλέων το "κολάι" και κινιόμουν πιο σβέλτα. Σε 1 ώρα και 25' αυτά τα απαίσια 92Km φαγωθήκανε. Φτάνοντας στην Ηγουμενίτσα ήμασταν πτώματα. Το χειρότερο ήταν το ψυχολογικό. Στα Ιωάννινα νόμιζα πως το χειρότερο πέρασε όμως αυτό που επακολούθησε μου έκοψε τα πόδια.
    13:30 just!! Στο λιμανι. To Autoroute ειχε δικιο. Αν εξαιρέσεις βέβαια ότι σε 9 ώρες ταξίδι αντί για 2 ώρες στάση κάναμε μόλις 45 λεπτά τότε, ΝΑΙ είχε δίκιο....
    Και έτσι οι διακοπές άρχισαν…
    Κέρκυρα + Transalp + Διάθεση = Άψογες διακοπές.
    Εκεί εντελώς τυχαία σε ένα πανηγύρι στις Μπενιτσες βρεθήκαμε με τον Κώστα και την Κωνσταντίνο από το Transalp Club της Θεσσαλονίκης.

    .........σε λιγο η συνεχεια...

  2. #2
    Πω πω πω τι μου κανες τώρα...
    Θα αρχίσω και γω να γράφω για τα ταξίδια μου με το Transalp 650 και τη κοπελιά μου (νυν γυναίκα μου).
    Σημασία δεν έχει ο προορισμός,
    αλλά το ταξίδι...

  3. #3

    Thumbs up

    file apo ARTA? ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΤΟ PART 2 ΚΑΙ ΤΗΑ ΔΕΙΣ!
    ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. τΟ ΑΡΤΑ-ΜΟΥΖΑΚΙ-ΚΑΡΔΙΤΣΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΒΡΟΧΗ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ?
    ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙς ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΤΙΣ ΔΙΑΒΑΣΩ!!

  4. #4
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της milaber
    Εγγραφή
    13/11/2003
    Μηνύματα
    1.011
    Λέτε, λέτε!
    Οι ιστορίες ταξιδιών είναι τα αγαπημένα μου!
    Γρήγορα το δεύτερο μέρος!

  5. #5
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    16/10/2003
    Μηνύματα
    199

    Thumbs up Πωπω φίλε!!!!!

    ...μου θύμισες τις δικες μου διακοπες περυσι (στο λιγότερο τραγικό όμως)........Ήταν και το πρώτο μου ταξίδι με την μοτο...

    Θελουμε το 2ο μέρος πληηηζζζ.......

  6. #6

    ...prosexos...:)))

    ok μετο part2 αλλα εντος των ημερων θελω να διαβασω τις ιστοριεσ σας!!!!!!

    Παρολο τα οσα τραβηξα φετος και θα τα μαθετε συντομα στο δευτερο μερος σκευτομαι το Θεσσαλονικη-Σκοπια-Σερβια-Κροατια-Σλοβενια-Ιταλια και Ηγουμενιτσα νσε 12 μερες. Το εχει κανει κανεις?? Θελω πληροφοριες!!!

  7. #7
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της milaber
    Εγγραφή
    13/11/2003
    Μηνύματα
    1.011
    Eγώ είμαι ένας απλός αναγνώστης...

    Ταξίδια με το παππί δεν έχω πάει!

    Ακόμα!!!

  8. #8

    Θεσσαλονικη - Κερκυρα - Θεσσαλονικη Part 2

    Part 2
    Δε θα πω πολλά για τη διαμονή στο νησί, και ο λόγος απλά ότι από ταξιδιωτικής άποψης είναι κάτι φυσιολογικό. Είναι ένα μεγάλο νησί, όμορφο που το Transalp βρήκε τη πατρίδα του. Εξάλλου σημασία έχει το ταξίδι δε λένε?!!!
    Η επιστροφή.!
    Η ώρα της επιστροφής είχε έρθει και εγώ στο γκαζόν του ξενώνα φόρτωνα τα πράγματα μας. Είχα τη μηχανή δίπλα από ένα "φυσικό" φράχτη που από κάτω του ήταν ο δρόμος. Ο ξενώνας ήταν υπερυψωμένος κατά 4 μέτρα. Πάνω στη φόρτωση και τραβώντας ένα χταπόδι βλέπω το Transalp να γέρνει προς τον δρόμο και να σκάει πάνω στον φράχτη. Το τράβηγμα το δίκοσμου και το μαλακό χορτάρι από κάτω έκαναν καλά τη δουλειά τους. Το μηχανάκι ήταν "κρεμασμένο" πάνω από το δρόμο και χωμένο ανάμεσα στα ξερά χόρτα! Τυχερός γιατί δεν έσκασε στον δρόμο. Άτυχος γιατί κληρονόμησε αρκετές γρατσουνιές και μια μεγάλη χαρακιά στο από το φερινγκ μέχρι το ντεπόζιτο. Fuck(1) ! Άσε τη ρόμπα που έγινα γιατί μάζεψα αλλά δύο άτομα για να τη τραβήξουμε από το φράχτη. Ακόμα δεν είχαμε φύγει και η γκαντεμιά ήταν παρέα μας...
    Στο τσακ ήμασταν στο λιμάνι και μπήκαμε στο καράβι για την Ηγουμενίτσα. Εκεί αποφάσισα πως δεν πρόκειται να ξανάκανα τον δρόμο Ηγ.- Ιωάννινα με τίποτα. Το να πάω από Κατάρα δεν πέρασε από το μυαλό μου γιατί την είχα πλάσει στο μυαλό μου και εγώ δεν ξέρω πως.... ο μαλάκας είχα περάσει δυσκολότερα μέρη κατά τον πηγαιμό αλλά δεν το ήξερα. Χάρτη δεν είχα, τον είχα κάνει δώρο στο συρτάρι του δωματίου που ήμασταν 1 ώρα πριν Fuck(2) . Και τότε στο λιμάνι της Ηπείρου ήρθε η ιδέα. Η πιο ηλίθια και κουτή ιδέα που είχε κατεβάσει ποτέ το μυαλό μου (...δε θέλω γέλιά) "Μαράκι μου δε κατηφορίσουμε προς την Άρτα και από κει πα πεταχτούμε τσακ στην Καρδίτσα? Μαλών αποφεύγουμε όλη τη Πίνδο"(...δε θέλω γέλιά είπα) Η κοπέλα τι να πει ... οκ Ηλία πάμε εσύ ξέρεις. Ως τότε να σημειώσω πως δεν είχαμε φάει τ ι π ο τ α ! Και η πορεία προς τον τρόμο ξεκινά! Ατάκα των 10 πρώτων klm: "Mαράκι για δες άψογος ο δρόμος και φοβερά τοπία! καλά κάναμε και ήρθαμε από δω!" Μετά από δύο ώρες νομίζω πλησιάζαμε 'Άρτα και σταματήσαμε σε ένα πρατήριο για gas "Για Καρδίτσα πως θα πάω ρωτάω?" ,"δεν ξέρω φίλε πρέπει να έχει έναν δρόμο.." "Άσχετος" είπα θα μπούμε στη πόλη και θα ρωτήσουμε". Και πάμε που λέτε πάνω στο γεφύρι για τουρισμό. Ακόμα δεν είχαμε φάει τίποτα γιατί λέγαμε να βγούμε πρώτα στο κάμπο, να είμαστε χαλαροί. Δίπλα στο γεφύρι ήταν κάτι ντόπιοι που πεινάνε χαλαροί τον καφετζούς. "Πως πάμε Καρδίτσα" ρωτάω. " Άσου φίλε μου" λέει ένας ηλικιωμένος "τόχω κάνει 3 φορές στη ζωή μου αυτόν τον δρόμο Fuck(3) "έχει λίγο χώμα αλλά γενικά περπατείται. Ένας άλλος νεαρός μου λέει " θα πάτε προς το Πέττα και μετά προς τη πυγή έχει λίγο στροφές στο δρόμο και χώμα για κανένα τέταρτο και μετά ίσια! αλλά με τη μηχανή εσείς θα πάτε άνετα η διαδρομή είναι 3ώρες" "Οκ ευχαριστούμε " Καλά λέω" -στη δικιά μου "σε 1 1/2 ώρες θα πίνουμε καφέ στα Τρίκαλα". Ξεκινάμε και αρχιζουμέ να ανεβαίνουμε, και ανεβαίνουμε.... και ανεβαίνουμε. Φτάσαμε Πεττα και τραβήξαμε προς Καρδίτσα και ανεβαίνουμε.... και ανεβαίνουμε Ο καιρός είχε αρχίσει να χαλάει και είχε συννεφιάσει για τα καλά Fuck(4) και εμείς ανεβαίναμε και ανεβαίναμε Κρυώναμε, τον είχαμε δαγκώσει για τα καλά. ήμασταν νηστικοί. 147Klm έγραφε νομίζω η πινακίδα και κάτι τεραστία βουνά στο βάθος να τα λούζουν οι αστραπές! "Προς τα κει πάμε?" λέει το Μαράκι."Οχι τι δουλειά έχουμε από κει!" "μετά από αυτό το βουνό θα δούμε τον κάμπο. Και όλο ανεβαίναμε και κατεβαίναμε βουνά χωρίς να έχω ιδέα που πάω χωρίς χαρτί. Και δεν άργησε η ώρα που ανεβαίναμε το βουνό με τις αστραπές. Εκεί άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά πως είχαμε πρόβλημα και μάλιστα χοντρό. Να είμαστε νηστικοί παγωμένοι, και να έχει αρχίσει να ψιχαλίζει (από μέσα μου άρχιζε να με λούζει κρύος ιδρώτας όχι για μένα αλλά για την κοπέλα μου που με τη μαλακία μου την έβαζα σε περιπέτειες. Στη μέση του πουθενά βρίσκουμε ένα σπίτι - ταβέρνα πάνω στο βουνό και σταματάω τουλάχιστον να μη βραχούμε άλλο. Δεν πρόκειται να ξεχάσω τα βλέμματα μας εκείνη την ώρα. Ήταν απόγευμα και δεν θα αργούσε να σκοτεινιάσει. Δεν προλαβαίναμε να φάμε. Έπρεπε να συνεχίσουμε να τελειώνουμε. Η απελπισία άρχισε όταν διαπιστώσαμε πως τη τελευταία ώρα είχαμε κάνει 25 Κλμ Fuck(5) Ήθελα να αποφύγω το βουνό και βρέθηκα στη καρδία του. Άρχισαν να πέφτουν βράχια στο δρόμο και να αστράφτει δίπλα μας. Η κοπέλα μου ήταν ένα βήμα πριν βάλει τα κλάματα. Το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος και μόνο οδηγούσα να φύγουμε από κει. Φτάνουμε σε σταυροδρόμια που δεν αναφέρουν ΤΙΠΟΤΑ. Κάνουμε το σταυρό μας και επιλέγουμε. Στη μέση του πουθενά και κάτω από ψιλή βροχή από απέναντι συναντώ ένα τζιπ της ΔΕΗ. Παίζω τα φώτα μου και κορνάρω να σταματήσει., προσπερνά και κάνω μια επιτόπου στροφή 180 μοιρών στο δρόμο. Η πίσω ρόδα γλιστρά (τα λάστιχα μου ήταν για πέταμα) και ευτυχώς το πόδι της δικιάς μου μας έσωσε από το να μη πέσουμε από το γκρεμό. Το έσωσα και δεν πέσαμε. Το τζιπ είχε σταματήσει και μας λέει "καλά τι γυρεύετε εσείς εδώ πάνω?" Πάμε "Κ" του είπα και μου λέει πως είχαμε πάρει λάθος δρόμο στη τελευταία διασταύρωση. "Τουλάχιστον τελειώνει το βουνό;" τον ρωτάω. Για Μουζάκι έχετε πολύ ακόμα μου απάντησε! Ξεκινάμε τον γυρισμό και αφού βρήκαμε τον σωστό δρόμο σε λίγο μπαίνουμε στον χωματόδρομο. Λάσπη να δεις! κοτρόνες στο δρόμο με σκοτωμένα ζώα από τις πέτρες και τυφλές νερολακούβες! Η βροχή βροχή. Μπαίνουμε σε κάτι τούνελ στον δρόμο θεοσκότεινα και με νερό να τρέχει στα κεφάλια μας εκεί μέσα. Δεν υπήρχε άσφαλτος παρά λάσπη και πέτρες. Η κοπέλα μου με έσφιγγε όσο μπορούσε και άρχισε να τσιρίζει!!!Fuck(6) Μπορώ να πω πως τη ψυχραιμία είχε πλέων χαθεί. Πρόκειται για τρύπες στο βουνό που λες πως κάποιος τις έσκαψε και τις παράτησε. Η πρώτη τελειώνει έρχεται η δεύτερη και μετά η τρίτη. Στο τέλος της είχαν σταματήσει αυτοκίνητα γιατί είχαν κολλήσει στη λάσπη. Ήταν και ένα πυροσβεστικό όχημα εκεί. Λέω ΤΕΛΟΣ αυτό ήταν ως εδώ πάει.

  9. #9

    Θεσσαλονικη - Κερκυρα - Θεσσαλονικη Part 3

    Οι τύποι τσακωνόντουσαν και έβριζαν τους τοπικούς άρχοντες. Σταματώ, βουτάω τα πόδι μου στη λάσπη και προσπαθώ να περάσω το TRANSALP από τον χείμαρρο στο τέλος του δρόμου. Καμία βοήθεια από κανέναν. Πήγα να ρίξω τη μηχανή και η μόνη που βοηθούσε ήταν η καημένη η κοπελιά μου. Τα παίρνω στο κρανίο και ρωτάω αν ο δρόμος από κει και πέρα περπατείται. μου λέει ένας τύπος που το αμάξι του έβλεπε προς εμένα πως ναι αλλά με προσοχή. Χωρίς δεύτερη κουβέντα ξανά ήμασταν πάνω τη μηχανή και στο ίδιο σκατά !! σκηνικό. Τα τοπία εντωμεταξύ ήταν φοβερά αλλά τη να σταματήσεις? να θαυμάσεις τη θέα? nowayyyyy! Σταματάω μπροστά από έναν ακόμα χείμαρρο ο οποίος κατέβαινε από τον ίδιο τον δρόμο και ήταν γεμάτος πέτρες. Σταματώ για μία ακόμα φορά, και λέω στη δικιά μου να κατέβει! Θα δοκίμαζα να τον ανέβω και ήθελα όταν περίπου στη μέση του έπεφτα να ήταν τουλάχιστον κάποιος που θα μπορούσε να τραβήξει τη μηχανή που θα με είχε πλακώσει.Fuck(7) Η κοπέλα μου ΟΧΙ! βρε κατέβα!!! ΟΧΙ ότι πάθουμε ας το πάθουμε μαζί! Δε πάμε καλά λέω και ξεκινώ Κάπου εδώ θα κολλούσαμε και θα μας βρίσκανε σε κάποιες μέρες σακατεμένους συνεργεία της ΕΚΑΜ με ελικόπτερα Αν την είχαμε σκαπουλάρει τι ρόμπα θα γινόμουνα στα δελτία ειδήσεων! Νέος με την κοπέλα του χάθηκαν στα αφιλόξενα βουνά της Πίνδου... Και όμως Την ανέβηκα! I won'a thanks the academy.....! Τα ξύλινα γεφύρια δεν με κώλωναν πια ! Αφού είχαμε φτάσει ως εδώ τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί? Ο δρόμος πλέων είχε γίνει άσφαλτος αλλά τα βράχια πάνω του δεν λέγον να φύγουν. Ομίχλη - Βουνά και κρύος αέρας - υγρασία-πείνα 18 του ΙΟΥΛΗ. Ευτυχώς η βροχή είχε σταματήσει . Περνούσαμε χώρια τελείως απομονωμένα από τον πολιτισμό. Η βενζίνη μου κόντευε να τελειώσει. Κάτι ξεχασμένες γριούλες στο δρόμο τι κάνανε εκεί πάνω? Σαλιγκάρια μαζεύανε; Είχα κάνει μια προσευχή:Άγιε μου Δημήτρη κάνε να φτάσουμε σώοι και θα δεις λαμπάδα που θα σου ανάψω! Τουλάχιστον συναντούσαμε πολιτισμό που και που. Όμως σκοτείνιαζε και η ευχή που είχα κάνει 30 φορές το τελευταίο τρίωρο "Θεέ μου ας είναι το τελευταίο βουνό! Ας δω τον κάμπο!" δεν έπιανε. Σε λίγο είχα αρχίσει να κατεβαίνω - να κατεβαίνω..... Το κατέβασμα κράτησε πάνω από μισή ώρα και η πινακίδα WELCOME TO MOUZAKI έμοιαζε μαγική!!!! Μπαίναμε στο χωρίο γεμάτοι συγκίνηση και ανακούφιση. Σταματάω στο πρώτο βενζινάδικο που βρίσκω. Η κοπέλα μου έτρεξε να πάρει τους δικούς της στο τηλέφωνο μιας και είχαμε σήμα πια. Από που έρχεστε? με ρωτά ο βενζίνας "από Άρτα του λέω" Α... μια χαρά" "ΤΙΙΙΙΙΙ?????????? μια χαρά????" Που το βλέπεις το μια χαρά? ¨ξέρεις τι γίνετε εκεί πάνω?@!@@!#$!@%$^%^^%#^ Να μην τα πολύ λέω του έβαλα τις φωνές του ανθρώπου στα καλά καθούμενα. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και ξεκινήσαμε για Τρίκαλα. Αρχίζει να βρέχει για τα καλά!!!!!! Φτάνουμε και ψάχνουμε ξενοδοχείο. 30 λεπτά στο ψάξιμο και το μόνο που βρήκαμε ήταν 60,70 και 75 ΕΥΡΟ τη βραδιά.Fuck(8) Δε σφάξαμε!!! Στη Κέρκυρα έδινα 40 και είχα τη θάλασσα και το φεγγάρι στα πόδια μου, και θα δώσω εδώ τόσα? Σε αυτό συμφωνούσε και η κοπέλα μου και έτσι ξεκινήσαμε για Σαλλονικα!! Βρεγμένοι ώς το βρακ....ι και κάτω από μια φοβερή μαυρίλα και καταιγίδα πηγαίναμε προς Λάρισα. Αρχίζει μια βροχή που δεν είχα ξαναδεί!! Να βλέπω στη Εθνική μόνο τα φώτα του μπροστινού μου και τίποτα άλλο. Να μην μπορώ να δω ούτε με το κράνος ανοιχτό! Σκατά!Fuck(9) Δεν πήγα από αρκούδα και από γκρεμούς θα πάω από νταλίκα στην Εθνική. Κ Ρ Υ Ο , Κ Ρ Υ Ο , Κ Ρ Υ Ο Τι θέλαμε και δεν σταματήσαμε Τρίκαλα? Τη ματζιριά μας έπιασε? Ήταν τόση η επιθυμία μας να επιστρέψουμε που μας θόλωσε το μυαλό. Μετά από λίγο καιρό έμαθα πως ήταν μια από τις μεγαλύτερες καταιγίδες που είχαν πέσει τα τελευταία χρόνια. Στη Θεσσαλονίκη εκείνη τη μέρα είχε πέσει χαλάζι. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν τρώγαμε εμείς εκείνο το χαλάζι... Που λέτε δεν πήγαινε άλλο σταμάτησα κάτω από ένα πρατήριο εκεί στις αντλίες. Όχι βέβαια ότι προστατευόμασταν αλλά μαλών χειρότερα γιατί με το που κατεβήκαμε παγώσαμε στη κυριολεξία! Πάμε να μπούμε στο περίπτερο του βενζινάδικου και ο τύπος κλείνει τη πόρτα και μας λέει φεύγετε κλείνω! Δίπλα είχε κάτι σαν ταβέρνα που είχε λίγο φως "κλείνω" μας λέει και κει ο τύπος με τη δικιά του και μι βρισκόμαστε κάτω από το στέγαστρο παγωμένοι. Όση ώρα ήμασταν εκεί οι τύποι ήταν μέσα και μας κοιτούσανε. Όποιος και να μας έβλεπε θα μας λυπότανε και τουλάχιστον θα μας έλεγε να μείνουμε μέσα να μην κρυώνουμε τουλάχιστον. Αυτοί τίποτα!!@$$%$ ακόμα του καταριέμαι! του μαλάκες! Η βροχή κόπασε και ξαναξεκινάμε δειλά, δειλά αλλά σε 2 λεπτά μας είχε ξαναπιάσει το δεύτερο μπουρίνι. μόνο που αυτή τη φορά δεν είχα μπροστά μου κάποια φώτα να ξέρω που πάω σε 2 Κlm κόβω δεξιά προς ένα περίπτερο που είχε ανοιχτά τα φώτα. Από τη λάσπή απορώ πως δεν έπεσα πάνω του. Και να ήμαστε παρέα ο περιπτεράς εγώ , η κοπέλα μου ,και 3 Αλβανοί να κάτω από τη τέντα. Μείναμε πάλι Κανά 20λεπτο ως που να κοπάσει και ξανά στον δρόμο! Η γκαντεμιά δεν άργησε. Το μπουρίνι ξαναξεκινά και καταλάβαμε πως είχε συγχρονιστεί σχεδόν απόλυτα μαζί μας. Αυτή τη φορά κόβω σε ένα άλλο πρατήριο αριστερά και μπαίνω βουρρρρ κάτω από ένα γιαπί που είχε ακριβώς από δίπλα του. Ρίχνω ένα καυγά με έναν ακόμη φιλόξενο Μαλάκα της περιοχής ο οποίος πειράχτηκε γιατί του χαλούσαμε το μηχανακι μου το fenk soui του ανάμεσα από τα τούβλα που καθότανε . $#@#$^%%$ οι άνθρωποι μπορεί να είναι πολύ παράλογοι μερικές φορές. Μπαίνουμε αυτή τη φορά στο πρατήριο, που είχε διαμορφωθεί σε ταβέρνα, μούσκεμα και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα τρώγαμε ! Δεν είχαμε στεγνά ρούχα και ήπιαμε ένα ουζακι μπας και ζεσταθούμε. Σε καμία ώρα ήμασταν και πάλι στο δρόμο και χωρίς βροχή φτάσαμε Λάρισα. 12:00am μπαίνουμε σε ένα "οικογεννιακό"ξενοδοχείο με 25 εύρο. Ξεφορτώνω το Transalp και εκεί καταλαβαίνω βλέποντας τη μές στη λάσπη πως πρόκειται για ΣΚΥΛΙ!!!!!! Δεν ξέρω αν κάποια άλλη μοτο δε θα κώλωνε σε όλη αυτή τη διαδρομή . Μας έφερε ως εκεί έχοντας πρόβλημα με την Ηλεκτρονική το οποίο ευτυχώς δεν έβγαλε, για όλα αυτά μα μιλιά!! Φτάνουμε στο δωμάτιο 2Χ2 βάζουμε το air-condition στο ζεστό και απλώνουμε τα ρούχα μας στον χώρο. Την Επόμενη μέρα 12:00 το μεσημέρι ξεκινάμε για Σαλονικα. Με μια στάση στα Τέμπη για ένα κεράκι φτάνουμε Salonika city στις 15:00. Και η περιπέτεια τελείωσε.
    Από τότε όποτε θυμάμαι τις διακοπές μου έρχονται στο μυαλό το πήγαινε - έλα στη Κέρκυρα παρά οι 9 μέρες εκεί. Είναι φυσιολογικό αυτό? Δεν με νοιάζει πια γιατί τελικά η διαδρομή μετράει!!!!!!!! και όχι το τέλος. Επέστρεψα έτοιμος οδηγός. Από γκαβάδι ώριμος πλέων... Έβλεπα γυαλιστερές Varadero και Africa στην διαδρομή Λάρισα - Θεσσαλονίκη και έλεγα Δεν είναι οι θέσεις τους μπροστά από το in cafe της παραλιακής αλλά έξω.... Καπου εκει έξω...
    Καλό δρόμο και δυνατές εμπειρίες για ολους!!!!!!!!!!

  10. #10
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της milaber
    Εγγραφή
    13/11/2003
    Μηνύματα
    1.011

    Thumbs up

    Σε ευχαριστώ φίλε που βραδυάτικα μου κράτησες παρέα!!!...

    Μετά την όλη εμπειρία...

    ...λέω τώρα...

    ...για Ντακάρ το σκέφτηκες καθόλου;

    Για πρωτάρης και δικάβαλο πρέπει να είσαι ταλέντο!

    Πάντως αν ξεκινήσεις για την έρημο να μην ξεχάσεις να πάρεις και το Μαρακι σου μαζί!

    Αν δεν σε χώρισε μετά από αυτό το ταξίδι...

    ...μάλλον θα παντρευτείτε!!!

  11. #11

    Wink ....:))

    Φιλε μου μετά απο κάτι τέτειο θα περίμενα τουλαχιστον ένα συκτηριασμα η έναν χωρισμό. Δεν με κατηγόρισε ούτε μια φορα γιαυτό που περάσαμε και γλυτώσαμε. Και αποτι μάντεψες θελει να περάσει τη ζωήτης παρέα με έναν τρελαμένο!!!
    Καλά να περνάς και ελπίζω να έχω να πω πιο ήρεμες ιστορίες στο μέλλων. Όσο για Ντακαρ αν όχι έτοιμος τουλάχιστον μπορώ να πω πως έκανα μια καλη προπώνηση έστω και άθελά μου. Και βέβαια όσο για τη λαμπάδα την άναψα!!!!!

  12. #12
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της milaber
    Εγγραφή
    13/11/2003
    Μηνύματα
    1.011
    Μια τέτοια γυναίκα είναι η ολοκλήρωση των ονείρων ενός μοτοσυκλετιστή!
    Συγχαρητήρια τυχερέ!

    Αν η ιστορία σου γίνει πολύ γνωστή βλέπω το δρομολόγιο να καθιερώνεται για rally πάντως!

  13. #13
    Καλά ρε ομόσταυλε...
    ...δεν ήξερες, δε ρώταγες?
    Από το δρόμο ’ρτας - Καρδίτσας βρήκες να πας?
    Το δρόμο ’ρτας - Τρικάλων δε στον είπε κανείς?
    Το καλοκαίρι που μας πέρασε πήγα από ’ρτα στη Λίμνη Πλαστήρα στη Καρδίτσα με τη κοπελιά μου (νυν γυναίκα μου). Αποφασίσαμε να πάμε από το δρόμο που ακολούθησες και εσύ, ο οποίος λέγεται από τους ντόπιους Πήγες, λόγω του ότι το τελευταίο χωριό που συναντάς στο νομό ’ρτας (και γενικά το τελευταίο μέχρι Μουζάκι, γιατί τα άλλα φαίνονται για χωριά αλλά δεν είναι) είναι οι Πηγές, και βλαστήμισα την ώρα και τη στιγμή που το κάναμε. Ατελείωτες ανηφόρες - κατηφόρες, απίστευτες στροφές, χάλια οδόστρωμα και αφού διασχίζεις ΟΛΗ τη Πίνδο, σε αποζημιώνει (?) η θέα που βλέπεις από τη κορυφή του βουνού όλο σχεδόν το Θεσσαλικό Κάμπο. Εξάλλου αυτός ήταν ο λόγος που πήγαμε από κει (να δούμε αυτό το θέαμα!!!). Αυτό που είδαμε όταν κατεβήκαμε στον Αχελώο, με τις απίστευτες γεμάτες κοτρώνες, όχι απλές πέτρες, χωρίς φωτισμό, με υγρασία και γλίτσα σήραγγες, μας έκανε να πιστέψουμε ότι δε βγούμε ζωντανοί από τα μπουντρούμια. Γιατί για μπουντρούμια θα τα περνούσε κάθε λογικός άνθρωπος. Σήραγγες αποκλείεται... Πραγματικά απορούσα πως θα περνούσε κάποιος από εκεί αν είχε αυτοκίνητο. Καλά εμείς με το ΤΑ δε κολώσαμε πουθενά αλλά ο υπόλοιπος κόσμος? Και να σκεφτείς ότι εμείς περάσαμε μια κανονική καλοκαιρινή μέρα. Οχι με βροντές και αστραπές που περάσατε εσείς.
    Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι ο δρόμος ’ρτας - Τρικάλων είναι σαφώς πιό βατός, από αυτόν που κάνατε εσείς, από πολλές απόψεις. Βασικά γιατί είναι ο πιό σύντομος για τη Θεσσαλία, αλλά και γιατί δε χρειάζεται να ανέβεις όλα αυτά τα βουνά, απλά να περάσεις το φαράγγι της Μεσοχώρας (το λέει και το όνομά της εξάλλου). Αν εξαιρέσεις ότι έχει καμιά δεκαριά χιλιόμετρα χωματόδρομο ο οποίος είναι πατημένος καλά και δεν έχεις πρόβλημα, σε βολεύει απίστευτα να ακολουθήσεις αυτή τη διαδρομή. Ειδικά εσείς που θέλατε να πάτε στη Θεσ/νικη και να βγείτε στην Εθνική Οδό Τρικάλων - Λάρισας, θα γλυτώνατε πάρα πολλά χιλιόμετρα και φυσικά ταλαιπωρία. Ο δρόμος αυτός είναι πιό οργανωμένος από τον άλλον που βγαίνει Καρδίτσα. Εχει σήμανση και δε χάνεσαι σε σταυροδρόμια. Από τον άλλο δρόμο έγινε το εξής κουφό. Μόλις περάσαμε τα σύνορα του νομού ’ρτας και πατήσαμε Θεσσαλικό έδαφος, τσουπ, ως δια μαγείας οι πινακίδες χάθηκαν! Ακόμη και με το χάρτη που είχαμε δε μπορούσαμε να βγάλουμε άκρη. Ευτυχώς όλο και κάποιο παππούλη ή κάποια γιαγιάκα θα συναντήσεις και θα σε βοηθήσει στο να ξαναβρείς το δρόμο σου (να'ναι καλά ο κοσμάκης που ζει στις ερημιές). Και φυσικά αν διαλέγατε τον άλλο δρόμο θα βλέπατε και κάτι τοπία απίστευτης ομορφιάς και αγριότητας συνάμμα, αλλά και σε ολόκληρη τη διαδρομή υπάρχουν μεγάλα χωριά, τα οποία κατοικούνται ακόμη και το χειμώνα, και τα οποία είναι πολύ οργανωμένα. Εχουν από ταβέρνες με πολύ καλό φαγητό μέχρι ξενοδοχεία να μείνεις, σε πολύ λογικές τιμές. Από την άλλη μεριά ειδικά το χειμώνα δε πρέπει να έχει ούτε λύκους!!! Η Απόλυτη Ερημιά!!! Πάντως, πέρα από το ταξιδιωτικό μέρος της υπόθεσης, να δώσεις πολλά πολλά συγχαρητήρια στη κοπελιά σου, που φέρθηκε όπως φέρθηκε. Αν ήταν η γυναίκα μου στη θέση της, θα είχα ακούσει τα χίλια μύρια... παρόλο που λατρεύει και αυτή τη μηχανή, όπως και γω.
    Λοιπόν, ομόσταυλε...
    ...πιστεύω ότι πρέπει να γράψουμε κάπου τις ιστοριούλες μας από τα ταξίδια με τα μοτό, και να τις δημοσιεύσουμε στο site ώστε να τις διαβάσουν όλοι, γιατί πιστεύω ότι αξίζουν...
    Εγώ προσωπικά που με τις μηχανές έχω γυρίσει σχεδόν ολόκληρη την Ελλάδα, έχω πάρα πολλά να γράψω. Αν και πιστεύω ότι σε λίγο καιρό που θα κάνουμε με τη Λέσχη της πόλης μου, το γύρο της χώρας σε ένα τριήμερο (!!!), θα έχω ακόμη περισσότερες εμπειρίες να αναφέρω.
    Εν αναμονή λοιπόν του τολμηρού αυτού εγχειρήματος, θέλω απλά να αναφέρω ότι οι μηχανή που διάλεξες και διάλεξα, πέρα από ότι έχουμε ακούσει κατά καιρούς από διάφορους, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ!!!
    Είναι πραγματικά ταξιδιάρα ψυχή και ας λένε ότι θέλουν.
    Ας έχει 600 ή 650 κυβικά. Ας βγάζει 50 - 55 άλογα. Ας τη λένε φλώρικη. Ας μην έχει μεγάλη τελική. Ας βγαίνουν τώρα κάτι άλλες με παραπάνω άλογα στη κατηγορία. Αυτή η μηχανή θα είναι πάντα ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Ξέρω πολύ κόσμο που έχουν κάνει απίστευτα ταξίδια και όχι βέβαια Ελλάδα, χωρίς να τους βγάλει το παραμικρό. Και μιλάμε για τεράστιες αποστάσεις και χιλιάδες χιλιόμετρα. Εμένα αυτή η μηχανή με έχει αποζημιώσει πάρα πολύ. Κάνουμε άνετα ταξίδια με τη γυναίκα μου χωρίς να κουραζόμαστε παραπάνω από κάποιους άλλους με μηχανές μεγαλύτερου κυβισμού. Και το βασικότερο είναι ότι της μηχανής, προσωπικά της βγάζω το λάδι, μιας και δουλεύει μαζί μου. Κάθε μέρα, μιας και είναι η φύση της δουλειάς μου τέτοια, κάνει πάρα πολλά χιλιόμετρα μέσα στη πόλη. Και μετά έχω και την απαίτηση να με πάει και διπλό και φορτωμένο στην άλλη άκρη της Ελλάδας ταξιδάκια. Και ΦΥΣΙΚΑ το ΤΑ δε μασάει τίποτα!!!
    Είμαι και πρέπει να είσαι πολύ μα πολύ ευχαριστημένος από την επιλογή μας...
    Λοιπόν εις το επανειδείν και...καλά ταξίδια όσο πιό μακριά γίνεται.
    Και ποτέ να μη ξεχνάς το ΤΑ δε μασάει πουθενά...!!!
    Σημασία δεν έχει ο προορισμός,
    αλλά το ταξίδι...

  14. #14
    Παλαιό μέλος
    Εγγραφή
    16/10/2003
    Μηνύματα
    199

    Thumbs up Δυναμις...

    ...χωρις υπερβολες, μας ταξίδεψες..
    Τα περιεγραψες τόσο δυνατα και εντονα που ηταν σαν να ήμασταν και εμεις εκει..

    Στο μελλον σου ευχομαι να έχεις πιο ήρεμα ταξιδακια αν και...τα "περίεργα" ειναι αυτα που μας μενουν αξέχαστα τελικα..


    Υ.Γ.: Οταν λεω "περιεργα" εννοώ παρόμοια με τα δικα σου. Με ευτυχές τέλος. ΠΑΝΤΑ!!!


    Σου εύχομαι ΚΑΛΕΣ ΒΟΛΤΕΣ και να εισαι καλα εσυ και το ταιρι σου να τα θυμαστε και να γελατε

  15. #15
    μια σκιά μ' ακολουθάει Το avatar του/της cityfly
    Εγγραφή
    07/05/2003
    Μηνύματα
    3.700
    καλά ταξίδια να χεις.
    όπως λέει κι η ελεύθερη ψυχή λίγο πιο πάνω μας ταξίδεψες.
    Ταλαιπωρία αλλά είμαι σίγουρός όταν τα διηγείσε θα είσαι με το χαμόγελο μέχρι τ αυτιά.
    Εμένα με το μικρούλι μου στα νησάκια περισσοτερο θυμάμαι τα περίεργα παρά τα συνηθισμένα.

    Μια μέρα 1η μάη βρέθηκα Τήνο με την κοπέλα μου και εκεί που έκανα βόλτες στην τύχη είδα μια ταμπέλα προς παραλία Αγίου Ιωάννη (αν θυμάμαι καλά) και λέμε δεν πάμε;
    όπως πήγαινα συναντάω διχάλα, ένας δρόμος ελαφρώς ανηφορικός και άσφαλτος και ένας άλλος κατηφορικός και με νερό (και βέβαια καθόλου άσφαλτος).
    Κι εκεί που σκεφτόμουνα πού να πάω περνάει ένα αμάξι με τοπικές πινακίδες και πάει από τα νερά. Ε λέω για να πάει από εκεί κάτι θα ξέρει. Τον ακολουθώ λοιπόν από μακρυά. Το δρομάκι όσο πήγαινε και βάθαινε και χάλαγε το έδαφος, εκτός από χωματάκι και πέτρα σε κάποια σημεία είχε και άμμο. Εννοείται ότι πήγαινα πολύ σιγά και προσεκτικά αλλά ώρες ώρες νόμιζα ότι θα βρεθώ μέσα. Και κει που πηγαίναμε βλέπω τον τύπο με το αμάξι να μπαίνει σε ένα σπίτι από μια ράμπα. Χωρίς να σκεφτώ ή ρωτήσω ή οτιδήποτε, μπάινω και γω μέσα σταματάω δίπλα του, καλημερίζω και ρωτάω. Και απαντώντας μου ευχαριστώντας τον και φεύγοντας ίσια πίσω από τον ίδιο "δρόμο" συνειδητοποιώ την πραγματικότητα, ο "δρόμος" ήταν ρέμα και ο τύπος είχε απλά χτίσει μέσα στο ρέμα.
    Μετά που βγήκαμε στην άσφαλτο στρίψαμε σωστά και βρεθήκαμε στα 5 λεπτά στην παραλία. Αργότερα περπατώντας στην παραλία βρηκαμε και το τελείωμα του ρέματος που μπήκαμε πριν. Αν το συνεχίζαμε θα μας έβγαζε κατετυθείαν στη θάλασσα, στο μισό μέτρο βάθος. Ήδη στο πήγαινε μπαίναμε 10 με 20 πόντους κατά διαστήματα μέσα στο νερό.
    Αλλά το χάρηκα, πρέπει να ομολογήσω το ευχαριστήθηκα, αφού τώρα που γράφω και το φέρνω στο μυαλό μου θέλω να φύγω και να πάω βόλτα

Σελίδα 1 από 2 12 ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. Αθήνα - Θεσσαλονίκη by night
    από mbouclas στο forum Πληροφορίες
    Απαντήσεις: 1
    Τελευταίο μήνυμα: 11/08/2004, 12:26
  2. Απαντήσεις: 8
    Τελευταίο μήνυμα: 26/04/2004, 18:15
  3. Θεσσαλονίκη 25-28 Μαρτίου
    από Wizard13 στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 4
    Τελευταίο μήνυμα: 09/03/2004, 00:06
  4. Απαντήσεις: 0
    Τελευταίο μήνυμα: 12/02/2004, 23:08
  5. Θεσσαλονικη Απογευμα !!!
    από ntamigio στο forum Off topic
    Απαντήσεις: 0
    Τελευταίο μήνυμα: 08/11/2003, 19:40

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF