Στην έξοδο της πόλης φουλάρουμε με φρέσκα μετρητά σε βενζινάδικο που δέχεται και κάρτες, όπως διαπιστώσαμε καθυστερημένα, οπότε παίρνω πίσω τα περί τουρισμού.... Το πέρασμα από την πεδιάδα μετά τον Δούναβη είναι γρήγορο. Ο δρόμος στενός και άσφαλτος μόνο για on-off, αλλά ευθείες μεγάλες. Τα χωριά είναι αραιά και ακριβώς στην ίδια κατάσταση, όπως τα άφησα πριν τριάντα χρόνια πίσω. Με μία διαφορά. Τώρα μάλλον έχουν νερό μέχρι μέσα στα σπίτια τους, κρίνοντας από το ότι εξαφανίστηκαν δημόσια πηγάδια και αντλίες, που πριν πάντα μάζευαν κόσμο. Και λίγο καλύτερη άσφαλτος στον κύριο δρόμο, γιατί οι κάθετοι? Παρέμειναν χωμάτινοι. Τα κάρα είναι τα ίδια, οι τσιγγάνοι λιγότεροι. Άλογα και κάρα ως εργαλείο όμως πιο συχνά από τρακτέρ. Ι.Χ. πολλά και παντού.