Αρχή του έτους είχα ένα πάρα πολύ δύσκολο κάταγμα να χειρουργήσω. Η κυρία 60 ετών έκανε ένα άσχημο υπερδιακονδύλιο κάταγμα μηρού [άνω μέρος γόνατου]. Αυτό από μόνο του είναι δύσκολο. Εδώ όμως είχε την ιδιαιτερότητα, ότι είχε και άλλο ένα κάταγμα, το οποίο έφτανε μέχρι την ολική αντικατάσταση του γόνατος, που έκανε η κυρία τριετία πριν στο Βέλγιο. Τα περιστατικά αυτά είναι λίγα, σπάνια τέτοια σύμπτωση και δεν υπάρχει manual τι κάνεις. Αναγκαστικά θα πρέπει τα συναρμολογείς αυτοσχεδιάζοντας. Η κυρία όμως πήγε περίφημα. Το κάταγμα κόλλησε, ξανά περπατάει.... και ο γιός της, είναι..... ας πούμε Γιάννης
Πρόσφατα επέστρεψε από κάποια πρεσβεία και είναι ένας νέος διπλωμάτης καριέρας. Όχι παλιός, νέο παιδί είναι, νομίζω ότι είναι αυτή την εποχή στην διπλωματική υπηρεσία του γραφείο του πρωθυπουργού. Καλώ το τηλέφωνο. Αλλά δεν απαντάει. ΟΚ, τελευταίο τσιγάρο και πάμε. Εκείνη την στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο, ένας αριθμός για μένα άγνωστος, αλλά περίεργος, πολλά νούμερα στην σειρά. Είναι ο Γιάννης από ΗΠΑ. Ναι, το ξέχασα, ότι ο Παπανδρέου πήγε εκείνη την εβδομάδα στην Washington. Του εξηγώ την κατάσταση. ΟΚ, μου λέει, στείλε μου να μην ψάχνω με sms τα τηλέφωνα και τα ονόματα ανθρώπων που μίλησες στην πρεσβεία και το πρωί βλέπουμε. Το πρωί να βγάλεις το χαρτί από την ρουμάνικη αστυνομία! Ελπίζω ότι θα έχουμε κάποιον πίσω μας που θα ισοφαρίσει για εμάς όποια κακή εντύπωση μπορεί να προκαλέσουν δύο μηχανόβιοι, άπλυτοι, πεινασμένοι, κουρασμένοι.