Τα δυστοπικά μέλλοντα Νικολή είναι απολαυστικά όταν δίνονται επιδέξια και όχι υπερβολικά πχ: Τα Mad Max 1 & 2 ήταν γοητευτικά,το 3 με την Τίνα Τούρνα μια πατάτα και μισή,το δε 4...άντε να μην πω.
Το 'the Rover' με τον Γκάι Πιρς καλό,ενώ το 'the book of Eli-ο εκλεκτός' παρότι ξεκίνησε καλά με κάποιο σασπένς,εξελίχθηκε κατόπιν σε αχταρμά,αν και στελεχωνόταν από πρωτοκλασσάτους ηθοποιούς.