Έχει έρθει η ώρα να φύγουμε...με τόσα όμορφα έχω ξεχάσει το θέμα παρατημένη μηχανή και ελπίζω να τη βρω ακόμα εκεί...που και βέβαια τη βρίσκω...και τα κράνη και όλα...another myth busted!!!! Έχουμε αποφασίσει να επισκεφτούμε τη Lucca και να φάμε εκεί...η πόλη που γεννήθηκε ο συνθέτης Τζιάκομο Πουτσίνι,μικρή πανέμορφη πόλη με τεράστιους προμαχώνες του 16ου αιώνα από κοκκινότουβλο...
Η πόλη αποδεικνύεται πανέμορφη και πέρα από τις προσδοκίες μας...ο βενζινάς που μας ρώτησε άμα θα πάμε είπε πως θα τρελλαθούμε κι είχε δίκιο...στα σοκάκια ένα ατελείωτο παζάρι από αντίκες,έργα τέχνης,παλιά έπιπλα και τραπεζαρίες, ό,τι μπορεί να φανταστεί ο καθένας,κάτι σαν το δικό μας Γιουσουρούμ...Χανόμαστε στα σοκάκια και ρουφάμε εικόνες...
Χορτασμένοι από εικόνες και εμπειρίες παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού...έχουμε πει να πάρουμε επαρχιακό δίκτυο και ακολουθούμε τις πινακίδες για Pistoia αλλά ξάφνου δια μαγείας εξαφανίζονται...περνάμε μέσα από χωριά με δρόμους που χωράει ίσα ίσα ένα αυτοκίνητο...αρχίζουμε κι ανησυχούμε...σε ένα χωράφι βλέπουμε κάτι μπαρμπάδες σε μια βρύση και ακολουθεί ελληνοαγγλικοιταλικός διάλογος με τους μπαρμπάδες να μιλάνε μόνο ιταλικά...με τη διεθνή γλώσσα του σώματος τους ρωτάμε άμα είμαστε στο σωστό δρόμο...ο ένας λέει όχι κι ο άλλος ναι,τί στο καλό...αρχίζουν να τσακώνονται μεταξύ τους μέχρι που πιάνω τον ένα να λέει στα ιταλικά "μοτοτσικλέτα",από τον τρόπο που το είπε καταλαβαίνω πως είμαστε στο σωστό δρόμο απλά ο άλλος διαφωνούσε πως ο δρόμος είναι μικρός και στενός και περνάει μέσα από χωράφια,ενώ ο άλλος του έλεγε πως δεν υπήρχε πρόβλημα αφού είμαστε με μοτοσυκλέττα Τους χαιρετάμε,ανταποδίδουν και συνεχίζουμε...
Έχοντας βρει το σωστό δρόμο πλησιάζουμε κοντά στο ξενοδοχείο..έχω αναφέρει πως βρίσκεται σε ένα δρόμο με υπέροχο στροφιλίκι και φύση,σε μικρή απόσταση από την πίστα του Mugello...παθαίνω παράκρουση...από το αντίθετο ρεύμα δεκάδες μοτοσυκλέτες,κυρίως SS λυσσάνε...παθαίνω τενοντίτιδα από τη χαιρετούρα...ώσπου ξαφνικά ένας αντί να με χαιρετήσει μου κάνει σινιάλο να κόψω ταχύτητα...λέω ή έχει γίνει ατύχημα ή έχει μπατσικό...και όντως!!! Ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο έχει μπλόκο με ραντάρ...με τη Μαρίνα καθόμαστε και χαζεύουμε, οι ταχύτατοι Ιταλοί πάνε σαν τις κότες,οι δε SS...
ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ:ΣΙΕΝΝΑ
Ημέρα Κυριακή,η Μαρίνα έχει την ονομαστική της εορτή και έχουμε αποφασίσει να πάρουμε το λεωφορείο πάλι για Φλωρεντία και να πάμε το πρωί στην ελληνορθόδοξη εκκλησία της πόλης να ανάψουμε ένα κεράκι στη χάρη της Αγίας Μαρίνας και μετά για ψώνια...Ο καιρός πάλι με μαύρα σύννεφα και απειλητικός...θα συνεχίσει η εκδρομή να κηρυχτεί στεγνή;;; Χτες το γλυτώσαμε αλλά μοιάζει σήμερα απίθανο...Άσε που έχει και MotoGP σήμερα...Κυριακή όμως και παρά το ότι έχει δρομολόγιο,λεωφορείο πουθενά.Αλλαγή σχεδίων στη στιγμή,εξοπλισμός κι απόφαση για Σιέννα...βγαίνουμε στο δρόμο...τα σύννεφα όλο και βαραίνουν αλλά σαν ξόρκι σκέφτομαι ότι έχω μαζί μου αδιάβροχα...το ξόρκι πιάνει και εκεί που λέμε τώρα θα γίνει ο κατακλυσμός,τα σύννεφα δε φέρνουν βροχή παρά μόνο κρύβουν τον ήλιο και μας δροσίζουν...Ευχαριστώ για άλλη μια φορά καλέ μας Θεέ!!!!! Παίρνουμε τον S222 αν δεν κάνω λάθος και παθαίνω παράκρουση!!!! Δρομάρα!!!! Άσφαλτος!!!! Τοπία!!!!! Τραγουδάω από την κάβλ@ μέσα από το κράνος!!!!!Τί όμορφα που νοιώθω Θεέ μου,τί τυχερός που αισθάνομαι που το ζώ αυτό...φτάνουμε στη Σιέννα,την αιώνια αντίπαλο της Φλωρεντίας. Η πόλη συναγωνιζόταν τη Φλωρεντία αλλά το 1348 η πανούκλα που έπεσε σαν κατάρα στην πόλη αποδεκάτισε όλο σχεδόν τον πληθυσμό και η πόλη μαράζωσε.Η Φλωρεντία άρχισε να ακμάζει και να διακοσμείται με μεγαλοπρεπή μαρμάρινα μνημεία και κτίρια αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής,ενώ η Σιέννα δίχως χρήματα παραμένει μια γοτθική πόλη...ευτυχώς για εμάς...