Είχαμε όμως και δυο ευτράπελα σε αυτή τη διάσχιση, ας πούμε ότι πήραμε μια γεύση περιπέτειας.
Μετά την διασταύρωση που πάει προς τα ορειβατικά καταφύγια μας την έπεσαν 5 αγριεμένα τσοπανόσκυλα. Ευτυχώς εκεί δίπλα ήταν ο βοσκός και αφού έσβησα το άφρικα και το άφησα να ρολλάρει περπατούσε δίπλα μου για να μην μας ορμήξουν τα σκυλιά και πιάσαμε κουβέντα.
Λοιπόν το παληκάρι - δυστυχώς δεν ρώτησα το όνομά του - ήταν φοιτητής στην Πάντειο και το καλοκαίρι ανέβαζε τα πρόβατα της οικογένειας στα Μουσουνιτσιότικα λιβάδια. Τον χειμώνα μας είπε ότι μεταφέρουν τα ζωντανά σε στάβλο στο Περιστέρι!!! και συνεχίζει κανονικά τις σπουδές του.
Λίγο παρακάτω όμως μας την έπεσαν πολλά τσοπανόσκυλα και χωρίς τσοπάνη αυτή τη φορά. Το τερέν εκεί ήταν ψιλοχάλια, ήμουν και δικάβαλος οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να γκαζώσω και να φύγουμε. Ασε που είμασταν σε λιβάδια και εύκολα καβαλούσαν τις πλαγιές και μου έσκαγαν πάλι μπροστά. Κλασσικά έσβησα και άρχισα να σέρνω το δικάβαλο άφρικα και προσπαθούσα να κοιτάω μπροστά και να κάνω μαλακές κινήσεις. Τα διαολεμένα μας ακολούθησαν κάμποση απόσταση και όπως είναι φυσικό τα φτυσα. Ευτυχώς που δεν είχε ανηφόρα αλλά ίσιωμα και ψιλοκατηφορίτσες, διαφορετικά ακόμα εκεί θα είμασταν.
Λίγο παρακάτω συναντήσαμε ξανά έλατα, σημάδι ότι κατεβαίνουμε και ότι πλησιάζουμε στην Αρτοτίνα. Μου έκανε εντύπωση ότι στην διαδρομή υπήρχαν πολλά νερά.
Στάση για ξεκούραση και ανασυγκρότηση μετά το ντου από τα τσοπανόσκυλα.
Τα τελευταία 10 χιλιόμετρα πριν την Αρτοτίνα ήταν μια διαδρομή πνιγμένη στα έλατα. Λίγο πριν φτάσουμε στην Αρτοτίνα περάσαμε εύκολα το καναβόρεμα αφού αυτή την εποχή δεν ειχε και πολύ νερό και ανηφορίσαμε απέναντι προς την Αρτοτίνα των Καπεταναίων.
Στην πλατεία - μπαλκόνι της Αρτοτινας ήπιαμε το καφεδάκι μας να ξεκουραστούμε και λιγάκι από το κοπάνημα του χωματόδρομου. Τα δύο χωριά, Αθ. Διάκος και Αρτοτίνα χρόνια τώρα ¨τρώγονται" για την καταγωγή του Αθανάσιου Διάκου. Μάλιστα οι κάτοικοι της Αρτοτίνας κάνουν καλαμπούρι στους κατοίκους του Αθ. Διάκου όταν τους λένε "ρε σεις βάλατε το άγαλμα στην πλατεία σας να κοιτά προς την Αρτοτίνα την πραγματική του πατρίδα". Και οι δύο πλατείες πάντως το έχουν το άγαλμα του αγωνιστή.
Η θέα από την πλατεία της Αρτοτίνας προς τις κορυφές των Βαρδουσίων είναι φοβερή.