2 μέρες στα Βαρδούσια

[kordix]

Η ιδέα μου ήρθε ξαφνικά. Αφού οικογενειακώς τη χαρήκαμε τη θάλασσα και τον ήλιο αρκετά φέτος, δεν θα ήταν ωραία να κλείσουμε το καλοκαιράκι μας με ένα τριήμερο σε κάποιο ορεινό χωριό;

Έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση να κάνουμε τον γύρο των Βαρδουσίων από άσφαλτο και λίγο χώμα αφού θα είχα και συνεπιβάτη τη σύζυγο μαζί. Ετσι την Παρασκευή νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για Αθανάσιο Διάκο από την παλιά εθνική που πάει προς Αράχωβα-Δελφούς. Απότην Αράχωβα ανεβήκαμε στα Λιβάδεια και κάναμε μια μικρή βόλτα στον Δρυμό του Παρνασσού. Όπως γύρναγα στους χωματόδρομους του δρυμού ανακάλυψα τυχαία, την αρχή από ένα ωραιότατο ποδηλατικό – πεζοπορικό μονοπάτι που ξεκινά ψηλά πάνω από τους Δελφούς και καταλήγει εκεί. Η Θέα των Δελφών ακόμα και της Ιτέας από την αρχή του μονοπατιού ήταν ωραιότατη.


Οι Δελφοί από ψηλά

[kordix]

Η Ιτέα όπως φαίνεται από τον δρυμό του Παρνασού

[kordix]

Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας στους Δελφούς κατεβήκαμε στην Άμφισσα και από εκεί καβαλήσαμε την Γκιώνα χωμάτινα προς Καρούτες με προορισμό το Λιδορίκι. Η διαδρομή περίπου 15 χιλιομέτρων διασχίζει ένα ωραιότατο ελατοδάσος αλλά θέλει προσοχή γιατί ανεβοκατεβαίνουν φορτηγά από τα ορυχεία πιο πάνω.

Από την κίνηση των φορτηγών τα δέντρα κοντά στον δρόμο έχουν σκονιστεί. Τον χειμώνα με τις βροχές η διαδρομή αυτή σίγουρα θα είναι πολύ καλή. Έχει και ωραία θέα στον Παρνασσό απέναντι.

[kordix]

Η θέα του Παρνασσού από την χωμάτινη διαδρομή στην Γκιώνα, Αμφισα - Καρούτες

[kordix]

Με τα πολλά αφού βγήκαμε από το χώμα, πετύχαμε πριβέ άσφαλτο για μερικά χιλιόμετρα :wacko: και μετά ξανά χώμα φτάσαμε στο ψιλοερειπωμένο χωριό Καρούτες και από εκεί πέσαμε στη λίμνη του Μόρνου και λίγο παραπάνω στο Λιδορίκι.

Αφού φουλάραμε γιατί παραπάνω ως γνωστόν δεν παίζει βενζινάδικο πουθενά ξεκινήσαμε για τα ωραία...

[kordix]

Κλασσική ταμπέλα μέσα στο Λιδορίκι. Η διαδρομή προς το Λευκαδίτι είναι όμορφη, στο αριστερό χέρι έχουμε φατσα τα Βαρδούσια και το ποτάμι του Μόρνου λίγο πριν ενωθεί με τη λίμνη και στα δεξιά βλέπουμε την Γκιώνα που λίγο παρακάτω μας έκοψε η θέα την ανάσα.

[kordix]

μια πρώτη γεύση από Βαρδούσια

[kordix]

Για το χωριό Συκιά είχα ακούσει για την περίφημη ορθοπλαγιά 2000 μέτρων που κρέμεται ακριβώς πάνω από το χωριό. Δεν είχε τύχει να ξαναπεράσω από κει και πραγματικά το θέαμα είναι εκπληκτικό. Πάνω από το χωριό συναντήσαμε έναν πέτρινο γίγαντα 2.000 μέτρων.

Το όνομα του χωριού Συκιά είναι παράφραση της λέξης Σκιά κατανοητό φαντάζομαι γιατί.

[kordix]

Το χωριό από την απέναντι μεριά.

[kordix]

Μετά το χωριό Συκιά και παντα ασφάλτινα αλλά σε διαδρομή μέσα στα έλατα στριψαμε αριστερά για Μουσουνίτσα και από εκεί ανεβήκαμε στον προορισμό μας το χωριό Αθανάσιο Διάκο ή Ανω Μουσουνίτσα όπως το' λεγαν το χωριό παλιά. Το χωριό είναι ο ορισμός του ορεινου χωριού, απλωμένος σε μια ρεματιά, στην μέση περνά το Αρκουδόρεμα που είχε μπόλικο νερό αν και Αύγουστος, η πλατεία του χωριού είναι κλειστή για τα οχήματα και έτσι εχει γαλήνη και ησυχία. Στη μέση του χωριού η παλιά πέτρινη εκκλησία και γύρω δυο τρία ταβερνεία που τα τιμήσαμε γενικότερα υτές τις δύο μέρες.

[kordix]

Η χιλιοφωτογραφημένη πλατεία του Αθανάσιου Διάκου με την εκκλησία του Αι Γιώργη που είχαμε την ευκαιρία να την θαυμάσουμε και στο εσωτερικό της.

[kordix]

Δίπλα στην πλατεία έχει κάτι σκαλάκια που βγάζουν στο ποτάμι του χωριού, συγκεκριμένο στο αρκουδόρεμα που έχει νερό όλο τον χρόνο και είναι από τα μεγαλύτερα ρέματα του Μόρνου. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη μεσημεράκι αλλά είναι σκοτεινή γιατί μιλάμε ότι τα πλατάνια και οι οξιές εκεί οργιάζουν.

Εχουν φτιάξει και μια πηγή, ένα γεφυράκι γενικώς είναι πολύ όμορφα και δροσεραααα εκεί.

[kordix]

δεν φαίνεται καλά το νερό αλλά είχε μπόλικο για αύγουστο μήνα

[kordix]

Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για τον γύρο των Βαρδουσίων.

Το πρώτο χωμάτινο κομμάτι της βόλτας περίπου 35+ χιλιόμετρα από Αθ. Διάκο προς την Αρτοτίνα είναι από τις καλύτερες υποαλπικές διαδρομές που μπορεί κανείς να διασχίσει στην Ελλάδα.

Ο δρόμος κινείται σε υψόμετρο από 1500μ μέχρι 1750μ. Ο δρόμος ανοίγει αρχές Μαίου και τότε είναι η καλύτερη περίοδος να τον διασχίσει κανείς αλλά αφού δεν μπορέσαμε να πάμε τότε, να δούμε καταπράσινα τα λιβάδια πήγαμε καλοκαιράκι αλλά ακόμα και τώρα μείναμε με το στόμα ανοιχτό από την άγρια ομορφιά του τοπίου.

Ξεκινήσαμε από ένα πανέμορφο δάσος από έλατα για βρεθούμε γρήγορα στην υποαλπική ζώνη και στα μουσουνιτσιότικα λιβάδια.

[kordix]

Το άφρικα ντουί όπως το λέει ένας πακιστανός στη γειτονιά μου