Κώστας.
Κώστας.
Ειρήνη
Γίαννης - Σωτήρης
Σωτήρης και λίγο Γιάννης.
Δεν ήμουν ο μόνος που έκανε αθλοπαιδιές.
Κοιτάξτε πόσο πυκνό είναι το δάσος...
Στο παρατηρητήριο.
Ψάχνοντας βουνά και ιστορικές αναφορές.
Το κοντινότερο σημείο στην Αλβανία που έφτασαν τα μηχανάκια.
Βοσκοτόπια Γράμμου 1.
Βοσκοτόπια Γράμμου 2.
Μια τελευταία της Μάρας.
Και σας αφήνω με μια που τράβηξε ο Κώστας εμένα.
Άντε και στις επόμενες να είμαστε περισσότεροι!
παντα τετοια
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΣΕΝΤΟΝΙ ALERTNo2
Είχα επικοικωνήσει με τον Γιάννη και μου είχε πει ότι είχε στο πρόγραμμα ένα 5ήμερο ταξιδιωτικό. Ηθελα πάρα πολύ να το ακολουθήσω όλο αλλά...
...τα γνωστά, οικονομικά και οικογενειακά κολλήματα δεν μου το επέτρεψαν. Αλλά επειδή πια στην οικογένεια έχουν πάρει χαμπάρι την μούρλια που κουβαλάω με τα βουνά, εφάρμοσα εναλλακτικό σχέδιο για να μπορέσω να ακολουθήσω έστω ενα κομμάτι της βόλτας.
Ετσι αφού έβγαλα υπηρεσίες babysitting σε γιαγιάδες και παππούδες, την έκανα με ελαφριά πηδηματάκια τα ξημερώματα της Πέμπτης ώστε να φτάσω έγκαιρα Μέτσοβο και να βολτάρω παρέα με τα παιδιά.
Πρώτη φορά χάρηκα που σταμάταγα σε διόδια γιατί ξύπναγα με την κουβεντούλα και ξάφνιαζα ευχάριστα τους ταμίες. Ειδικά στα διόδια της Αττικής Οδού η κοπέλα ταμίας "κουφάθηκε" που με είδε με εντουράδικη αμφίεση και φορτωμένο το άφρικα ντουί με σαμάρια και λουκάνικο στις 3 το πρωί. Που πας ρε Καραμήτροοοοο;
Γενικά μου αρέσει να ταξιδεύω βράδυ. Ομως αυτή τη φορά από τον Δομοκό και μετά άρχισε να ζορίσει έντονα το κρύο αφού έκανα τη μαμακία και φόραγα εντουράδικο παντελόνι. Ελεγα άντε λίγο ακόμα υπομονή να κατηφορίσουμε στον κάμπο προς Καρδίτσα μπας και σπάσει λίγο το κρύο αλλά τελικά το δάγκωσα αγρίως μέχρι να φτάσω Μέτσοβο. Το ξημέρωμα με βρήκε μετά τα Τρίκαλα προς Καλαμπάκα. Λόγω συνθηκών μου φάνηκε αυτή τη φορά πως το Μέτσοβο ήταν πολυυυυ πιο μακριά από την Καλαμπάκα.
Κάποια στιγμή έφτασα νωρίς το πρωί και όταν ξεκαβάλησα και έβγαλα το κράνος ένιωθα σα ζόμπι από το ξενύχτι, το κρύο και τον αέρα. Μετά το πρώτο καφεδάκι της ημέρας (και την έκθεσή μου στον ήλιο για ξεπάγωμα) και αφού βρήκα τα παιδιά συνήλθα και ακολούθησα την εκδρομή κανονικά και με μεγάλη ευχαρίστηση αφού η κούραση με έπιασε πια στο βραδινό φαγητό μετά την 2η μπύρα (μόνο).
Οι διαδρομές που κάναμε με τα παιδιά τις επόμενες 3 μέρες ήταν ονειρικές. Ήμασταν πολύ τυχεροί που πετύχαμε τόσο καλό καιρό γιατί συνήθως στα μέρη αυτά ο καιρός είναι από βροχερός εως πολύ βροχερός. Πέρσι που είχα ανέβει ξανά στον Γράμμο έκανα όλη τη βόλτα με βροχή που δεν έλεγε να σταματήσει με τίποτα.
Γενικά είχαμε πολύ καλό ρυθμό και τα χιλιόμετρα βγήκαν ευχάριστα. Ακόμα και η βραδινή περιπέτεια της προτελευταίας μέρας δεν μας έριξε το ηθικό αλλά αντίθετα το ευχαριστηθήκαμε όσο δεν πάει. Θα μου μείνει αξέχαστη η θέα στον ουρανό όταν κάποια στιγμή σβήσαμε τα μηχανάκια και τα φώτα. Μιλάμε για πολλααααααα αστέρια σκέτη μαγεία. Νιώσαμε για λίγο Μικροί Πρίγκιπες (και Πριγκηπέσες βλέπε Ειρήνη).
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τα παιδιά για την παρέα και το χάβαλο και ειδικά τον Γιάννη + τον ρουφιάνο του, για την οργάνωση και την πλοήγηση που ήταν σούπερ.
-Ειρήνη να το χαρείς όσο γίνεται περισσότερο το 640 σου.
-Βασίλη και Σωτήρη θα τα πούμε σύντομα από κοντά σε κάποια χωμάτινη βόλτα.
-Γουστάρω τρελά το μηχανάκι μου.
Τέλος Γιάννη είμαι σίγουρος ότι κάποιες παλιές, ταξιδιάρες ψυχές, θα ταξιδέψουν ξανά μέσα από το κείμενό σου, είτε είναι κοντά μας είτε μας κοιτούν από ψηλά.
Και ναι είναι μεγάλη αλήθεια το «ζήσε σήμερα σα να είναι η τελευταία μέρα της ζωή σου» .
Αρκεί κανείς να το πιστέψει πραγματικά…
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση