Τέλειωσα Peaky Blinders. Σεναριακά δε με εντυπωσίασε, μια επανάληψη του ίδιου μοτίβου σε κάθε σεζόν, αλλά ισχύει ό,τι έγραψα παραπάνω. Είναι τόσο καλογυρισμένο, με τόσο δυνατούς χαρακτήρες και άψογες ερμηνείες, που χαίρεσαι να το βλέπεις ακόμα κι όταν δε συμβαίνει απολύτως τίποτα στην οθόνη. Οι ερμηνείες και οι προφορές μοιράζουν εκατοντάδες λίβρες class κάθε δευτερόλεπτο.
Έπιασα τη νέα σεζόν Daredevil. Αφού είδα το πρώτο επεισόδιο, κατάλαβα ότι δεν κατάλαβα τίποτα. Έψαξα να βρω πώς έφτασε στο σημείο που έφτασε. Ανακάλυψα ότι συνεχίζει από το τέλος του Defenders. Οπότε είδα το Defenders. Μέτριο προς βλακειούλα. Μετά τέλειωσα το Daredevil. Αργεί λίγο να πάρει μπρος, αλλά δεν απογοητεύει τελικά. Και ο τρόπος με τον οποίον ο Kingpin ανακτά την εξουσία του σιγά-σιγά είναι για σεμινάριο.
Μετά έπιασα να δω Jessica Jones, που δεν είχα δει ποτέ, γιατί πίστευα ότι είναι χαζομαρούλα. Αλλά, βλέποντας το Defenders, ήταν ο μόνος χαρακτήρας, εκτός του DD, που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον. Οι άλλοι 2 δεν κάνουν ούτε για κομπάρσοι. Και, γενικά, αγαπάμε ταινίες με υπερήρωες, οπότε ξεκίνησα να το βλέπω. Και το τέλειωσα. Καλό. Με εξέπληξε - ευχάριστα - το γεγονός ότι είναι τόσο μαύρο, σχεδόν σκατόψυχο σε σημεία. Δεν υπάρχει κάτι πολύ σπουδαίο στη σειρά, αλλά είναι δυνατή.
Δεν ξέρω τι θα δω μετά...
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από BLiTzER
