Η θέα από το κάστρο είναι μαγευτική και αποτελεί καλή επιλογή για πρωινή βόλτα. Από ότι αποδείχθηκε την ίδια ιδέα με μας είχαν και αρκετοί ντόπιοι με τις οικογένειες τους. Μπορείς να περπατήσεις σε παραποτάμιους πεζόδρομους ή και να κάνεις τον γύρω του κάστρου με τα μουσεία και τους πλανόδιους πωλητές. Εγώ με τον πρόεδρα το ρίξαμε στο real estate και εντοπίσαμε το σπίτι που θα αγοράσουμε με το εφάπαξ στον καιρό της σύνταξης.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Η θέα από το κάστρο με τα πρώτα κτίσματα του Petrovaradin και την γέφυρα που ενώνει τα δύο κομμάτια της πόλης.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Το κάστρο διαθέτει και ξενοδοχείο για κάπως πιο ρομαντικές βραδιές. Ευτυχώς κατά την διάρκεια του πρόσφατου πολέμου και τον βομβαρδισμό (Μάρτιος-Ιούνιος 1999) των «συμμάχων» η περιοχή του Petrovaradin την σκαπούλαρε σε αντίθεση με τις 3 γέφυρες που συνέδεαν τα δύο κομμάτια της πόλης. Το Novi Sad έχει το παρατσούκλι «η Σέρβικη Αθήνα» για να τονίσει την έντονη πολιτιστική προσφορά στην Σερβική κουλτούρα. Έχει αναδείξει πλήθος καλλιτεχνών μια πόλη που δεν ξεπερνά τους 300.000 χιλιάδες κατοίκους.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Όταν αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής συναντήσαμε δίπλα στις παρκαρισμένες μας μηχανές τους «συντρόφους» Σλοβένους με μια ιδιαίτερη κλίση προς τα Ιταλικά παρτάλια.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Και μια που μιλάμε για «παρτάλια» ας βάλουμε και δυο τελευταίες αναμνηστικές φωτό από την Σέρβικη πόλη. Ιαπωνικό παρτάλι:
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Γερμανικό αγέρωχο άτι κάνει παρέα με αραχτό μεσήλικα:
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Η ώρα είχε πλησιάσει επικίνδυνα το μεσημέρι και εμείς έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο για την Ουγγαρία. Στην έξοδο της πόλης συναντήσαμε μια τεράστια λαϊκή αγορά και στο ρεύμα εισόδου της πόλης επικρατούσε πραγματικό πανδαιμόνιο. Στα φανάρια πεταγόντουσαν διάφορα τσιγγανάκια με σακούλες και στόματα γεμάτα φρούτα και «ψάρευαν» υποψήφιους αγοραστές. Με πλήρη εξάρτηση και πιεσμένο χρονοδιάγραμμα αποφασίσαμε ότι θα ήταν πιο σοφό να προς – περάσουμε. Λίγα αυτοκίνητα μπροστά μας, ακούγονται κορναρίσματα και το προπορευόμενο όχημα κάνει ελιγμούς μέσα στον δρόμο για να εμποδίσει το αυτοκίνητο που ακολουθουσε να τον προσπεράσει. Έχοντας φτάσει μπροστά στο σκηνικό ο οδηγός του πρώτου αυτοκινήτου κατεβαίνει για να λύσει τις διαφορές του με τον από πίσω όπως μόνο οι άντρες ξέρουν. Ο σβέρκος του πρέπει να ήταν διπλάσιος σε διάμετρο από τον κύλινδρο της BMW. Χωρίς πολύ σκέψη αποφασίσαμε ότι θα ήταν πιο σοφό να ξανά μανά προς – περάσουμε. Τα σύνορα της Subotica ήταν ούτος ή άλλος κοντά αλλά το να τα διασχίσουμε μόνο εύκολο δεν ήταν. Οι Ούγγροι τελωνιακοί έψαχναν όλα τα αυτοκίνητα και αυτό δημιουργούσε μεγάλες ουρές. Ο πρόεδρας είχε την ιδέα να πάει για βινιέτα όσο θα περιμέναμε για να κερδίσουμε χρόνο και κατάφερε το εξής απίθανο: να με αφήσει καμία 3/4 με τίγκα ζέστη να μετακινώ δυο μηχανάκια στην ουρά και να βγάλει βινιέτα για 4 μέρες ενώ θα ξαναπερνούσαμε από την Ουγγαρία σε 5. Είναι μεγάλος άνθρωπος όμως και έχω μεγάλο σεβασμό προς την τρίτη ηλικία. Απλά σε επόμενο ταξίδι καλό θα ήταν να μην φέρει μαζί του την υποφαινόμενη κυρία:
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Η μηχανότρατα μου πήρε τα αυτιά σε όλο το ταξίδι. Αλλά τουλάχιστον πλησιάζαμε προς την λύτρωση και να περάσουμε τα σύνορα. Δεν αξίζει τον κόπο να βγάλετε βινιέτα πριν τα σύνορα. Στα πρώτο βενζινάδικα η διαφορά στην τιμή είναι ελάχιστη και μπορείς να την πληρώσεις και με κάρτα (αν δεν έχεις φιορίνια). Πλέον είχαμε μπει στον αυτοκινητόδρομο της Ουγγαρίας και ο μόνος λόγος για να σταματήσουμε ήταν για να ποζάρουμε στην πρώτη ταμπέλα που θα βρίσκαμε με την χιλιομετρική απόσταση για την Βουδαπέστη. Λίγο όμως η γκαβομάρα μας και λίγο ότι όταν σταματήσαμε έσκασε μύτη κατευθείαν η ουγγρική highway patrol, πήραμε την φώτο μας αλλά χωρίς την πόζα.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού με στοίχειωνε η ιστορία του Νώντα. Όχι τόσο το γεγονός πως ένας έμπειρος αναβάτης βρέθηκε στο λάθος σημείο την λάθος ώρα, όσο στο τραγικό της όλης υπόθεσης – Ήταν η αρχή της καινούριας τους ζωής με τον άνθρωπο που επέλεξε να το περάσει, πόσο πιο ειρωνικό να στο «σχεδιάσει» κάποιος. Σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού μας, αυτή η σκέψη υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Ίσως για αυτό και να ήμουν ιδιαίτερα προσεκτικός στην οδήγηση μου, μέχρι σε σημείο κότας θα έλεγα. Την μοναδική φορά που αφέθηκα στην ασφάλεια του Ουγγρικού αυτοκινητόδρομου, ακολούθησα (σε απόσταση αναπνοής) προπορευόμενη νταλίκα που προσπερνούσε λεωφορείο. Μάλιστα «σφήνωσα» ανάμεσα στην νταλίκα και τον πρόεδρα, που ήταν ήδη στην δεξιά λωρίδα και ήδη εξέταζα την σκέψη να χωθώ ανάμεσα στα δυο προπορευόμενα μεγαθήρια. Σε κλάσματα του δευτερολέπτου (έτσι όπως πάντα συμβαίνει) ακούστηκε ένας εκκωφαντικός κρότος και κομμάτια ελαστικού από την νταλίκα άρχισαν να εκσφενδονίζονται αριστερά και δεξιά του δρόμου. Εκείνη την ημέρα, έκτος από σώβρακο άλλαξα και κάλτσες.
Στην Βουδαπέστη φτάσαμε γύρω στις 18:30 και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης, που ήταν και το Lord Apartments. Καλό, καθαρό και σε νορμάλ τιμή αν και λίγο στριμόκωλο. Με υπόγειο παρκινγκ παρακαλώ για τις μοτόρες – Μια θέση στάθμευσης για τις δυο μοτοσικλέτες. Ακολουθησαν τα γνωστά μποτέ των αλητήριων μηχανόβιων και βουρ στην Βούδα για τουρισμό. Η γειτονιά μας είχε ενδιαφέροντα κτήρια:
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Αλλά και ολίγη από την Βασιλική του Αγ. Στέφανου. «Έλα πρόεδρε στήσου, σε παίρνω» (μαζί με όλους τους 800 εκατομμύρια τουρίστες)
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
«Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» Καθόλου μετριοπαθείς δηλώσεις στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, κεφάλαιο ιδ’, εδάφιο 6.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Στην Βασιλική του Αγ, Στεφάνου δεν μπήκαμε και έτσι δεν μπορώ να σας μεταφέρω εντυπώσεις από το εσωτερικό της ή από τον τρούλο που μπορείς να τον επισκεφτείς. Υπάρχει ένα μπαλκονάκι περιμετρικά του τρούλου που (υποτίθεται) έχει τρομερή θέα της πλατείας, του Δούναβη και της Πέστης. Εγώ ξέρω ότι περιμετρικά της πλατείας έχει αρκετά μπαρ, καφετέριες και εστιατόρια με τσιμπημένες τιμές. Κατηφορίσαμε προς το ποτάμι για να συναντήσουμε το κοινοβούλιο της Ουγγαρίας. Στον δρόμο μας συναντήσαμε ένα παραλληλόγραμμο σιντριβάνι που πετούσε νερό από το πλακόστρωτο προς τα πάνω κατά μήκος κάθε του πλευράς. Κυλιόμενα άφηνε μια «πόρτα» που δεν πετούσε νερό και έτσι κάποιοι τολμηροί περπατούσαν μέσα στην καρδιά του σιντριβανιού.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Εντύπωση μας έκανε το γεγονός ότι αρκετός κόσμος έψαχνε στα σκουπίδια για χρήσιμα υλικά. Όχι οι παραδοσιακοί τσιγγάνοι που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα με τα αυτοσχέδια καροτσάκια τους, αλλά και ούτε κάποιου είδους μετανάστες. Ούτε καν για ρακοσυλλέκτες δεν τους έκανες. Ήταν οι κλασσικοί homeless της Μ. Βρετανίας και οι clochard της Γαλλίας. Άνθρωποι αξιοπρεπέστατοι κάποτε που η τύχη (ή η ατυχία καλύτερα) τους έφτασε στην εξαθλίωση. Δίπλα στο κοινοβούλιο είχε ένα παρκάκι τα γρασίδια του οποίου θα φιλοξενούσε 4 άνδρες. Προτίμησα να φωτογραφήσω την σημαία:
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Το κοινοβούλιο είναι χτισμένο πρώτο τραπέζι Δούναβης. Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις και σαν beach front villa. Έχει δωμάτια που κοιτάνε στην πλατεία αλλά τα ακριβά κοιτάνε στην πισίνα:
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Ιδιαίτερα το σούρουπο η πόλη ντύνεται με μαγικά χρώματα. Και όλα της τα φώτα καθρεπτίζονται στο ποτάμι. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι τουρίστες ήταν ερωτευμένα ζευγάρια (και ξέμπαρκοι Ασιάτες). Με είχε συνεπάρει η ατμόσφαιρα που πήγα να θωπεύσω το μπούτι του πρόεδρα αλλά συγκρατήθηκα
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση