Το σημείο αναφοράς ήταν οι πινακίδες στο πλακόστρωτο που επισήμαναν να μήν ταΐζουμε τα αγριογούρουνα!
Δεν είδα κανένα βέβαια, αλλά οι πινακίδες ήταν αρκετά διασκεδαστικές.
Εδώ μια με ενα αγριογούρουνο που "ανήκει" σε ενα ξενοδοχείο και φυσικά κινείται ελεύθερα παντού.
Να επισημάνω εδώ, πως σε όλους τους παραλιακούς δρόμους των νησιών και γενικώς των παραλιακών δρόμων της Β. Γερμανίας η βλάστηση των δέντρων ήταν σχεδόν υπερβολική... υπήρχε λόγος, που σε πολλά σημεία συναντούσες αυτές τις πινακίδες.
Επόμενη στάση το Peenemunde.
Ένα μικρό λιμάνι με 2-3 καντίνες που πρόσφεραν σάντουϊτς με θαλασσινά.
Σημείο αναφοράς, το ρώσικο υποβρύχιο με είσοδο 6€.
Δέν μπήκαμε, έχω ξαναμπεί σε υποβρύχιο, κάποια στιγμή θα παρουσιάσω φωτογραφίες.
Αλλοίμονο να μην έβγαζα φωτογραφία του υποβρυχίου με την "ναυαρχίδα" μου.. χεχεχε
Και μία χωρίς την "ναυαρχίδα"..
Αφού πάρκαρα μετα την μηχανή στο πάρκινγκ (εκεί που ήταν απαγορευόταν) και πεταχτήκαμε να φάμε κάτι, στην επιστροφή, συναντήσαμε κάποιες μηχανές που του κρατούσαν παρέα..
Ακόμη μία απο το λιμανάκι... και προχωράμε για το Wolgast.
To Wolgast, μια μικρή γραφική πόλη/λιμάνι.
Στην είσοδο της μια μεγάλη γέφυρα που υποθέτω σηκώνεται για την είσοδο διαφόρων γιώτ.
Μερικά μέτρα μετά την γέφυρα, στα δεξιά, υπάρχει το πρώτο Ελληνικό στοιχείο.. το εστιατόριο "Jorgos" (Γιώργος).
Φυσικά και έσπευσα να το επισκεφθώ..
Πήγα λοιπόν την μηχανή σε κοντινό πάρκινγκ να κάνει παρέα στο :a19: μοντέλο CBR 1000, μέχρι να επιστρέψουμε.
Μπήκα φουριόζος μέσα στο εστιατόριο που ήταν άδειο... ακόμη καλά καλά δεν είχαν ανοίξει και άρχισα να φωνάζω!
"Κάνας Έλληνας εδώ"?!!
"Κάνας Έλληνας λέμε"!!
Βγήκε βιαστικά βιαστικά μια γυναίκα με γλυκύτατο χαμόγελο και μου λέει στα Γερμανικά να περιμένω να φωνάξει τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου.
Έτσι λοιπόν, γνώρισα τον Γιώργο.
Ο Γιώργος, ένας μετανάστης στην βορειοανατολική Γερμανία απο τον περήφανο Πόντο!
8 χρόνια στην Γερμανία, 8 χρόνια που συχνά μετανοιώνει.. παράγγειλα ενα αναψυκτικό και μου είπε την ιστορία του..
52 ετών, πρώην μαρμαράς (έπρεπε να βλέπατε τα χέρια του) που πήγε στην Γερμανία για ένα "καλύτερο" μέλλον.
"Οι δουλειές φέτος δεν πάνε καλά, ο τουρισμός στην περιοχή έχει πέσει κατακόρυφα. Δέν υπάρχουν πλέον λεφτά σε αυτό το νησί.. όλοι περνάνε, φωτογραφίζουν.. φεύγουν".
Τον ρώτησα για τον "πόλεμο" που δεχόταν απο τους Γερμανούς πελάτες στο εστιατόριο του.
"Λέγανε και λέγανε και λέγανε... μέχρι που κουράστηκαν να λένε, πλέον δεν μιλάνε.. Ακόμη και αν ξεκινήσουν, τους υπενθυμίζω την ιστορία της Ελλάδας... μετά δεν μιλάνε.. απλά ακούνε".
Πιστέψτε με, ο άνθρωπος γνωρίζει πολύ καλά την ιστορία του τόπου του!
Μιλήσαμε για την Τουρκία, την Κύπρο, τα νησιά μας, την κουλτούρα μας, την μικρασιατική καταστροφή, τους Σκοπιανούς και άλλα πολλά..
"Στο καλό να πάς παλληκάρι μου.." ήταν τα τελευταία του λόγια, τα αναψυκτικά κερασμένα, δεν σήκωνε κουβέντα.
Αν ποτέ περάσετε απο το Wolgast, περάστε απο το εστιατόριο του να του πείτε μια "Καλημέρα".
Αυτός ο Έλληνας θα την εκτιμήσει..
Να είσαι πάντα καλά Γιώργο!
Προχωρήσαμε με τα πόδια παραλιακή βολτούλα όπου είδαμε απο κοντά μια οικογένεια Κύκνων με τα "ασχημόπαπα" μικρά τους... δεν βγήκε άδικως το παραμύθι.. παιχνίδια της φύσης.. τι να πείς.
Μία ακόμη στα παράλια..
Πολλοί δρόμοι/σοκάκια πλακοστρωμένα, κάτι όχι και τόσο κατάλληλο για sport-touring μηχανές.
Ο δρόμος μου άφηνε την εντύπωση πως οδηγούσα κομπρεσσέρ!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση