Padonki (Μπάσταρδοι) for ever, ρε...

[Gallos]

Ε ρε φίλε σου λέω.. Ρώσικα σύνορα... Έπρεπε να είσαι εκεί να γελάσεις.. Ξεκινάμε με το μαρτύριο ότι έπρεπε να ανεβούμε σε μια ράμπα, με της μηχανές σβηστές. Δλδ φοβόντουσαν ότι με τις μηχανές αναμμένες θα κάνουμε άλμα πάνω από τα συρματοπλέγματα??? Κλείνω το μάτι στο κυνηγό και κάθομαι από πίσω του, σαν τσούλα στην φυλακή. Αυτός εδώ θα μας σώσει, λέω.

Μας δίνουν από ένα πάκο χαρτουρα στο καθένα, εννοείται μόνο στα ρωσικά(εκτός απο την immigration card) και μας αφήνουν να τα κοιτάμε.. Τα κοιταγαμε τα κοιτάγαμε, αλλά τα κενά δεν γέμιζαν... Είχε περάσει ένα τέταρτο και εμείς είχαμε μείνει στο κοίταγμα.. Οι από πίσω με τα αυτοκίνητα τους είχαν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους. Οι υπόλοιποι συνοριοφυλακες, μας κοίταγαν, αντάλλαξαν δυο κουβέντες και γέλαγαν πονηρά.. Τότε όμως, βλεπω το φίλο μου το κυνηγό που είχε ξεμπερδέψει μπαμ μπαμ με όλα αυτά, να ψιθυρίζει στο αυτί ενός αξιωματικού και παράλληλα να μας δείχνει... Λες λέω? Έρχεται ο αξιωματικός προς το μέρος μας, παίρνει τα χαρτιά και κάθεται μαζί μας ένα μισάωρο χωρίς να μιλάει γρι αγγλικά. Λίγο από εδώ λίγο από εκεί, βγάλαμε άκρη, γράφοντας στα Ρωσικά τα στοιχειά μας. Εννοείται ότι άπλα αντιγράφαμε χαρακτήρες από την βίζα μας. Μας ψαξανε και μας στειλανε στα γραφεία μεταναστών που είναι πιο κάτω. Πληρώσαμε ένα αντίτιμο 5 ευρό η μηχανη, δηλώσαμε σε ποια πόλη πάμε και ήμασταν οκ. Ένας Μολδαβος μου περίμενε στην ουρά μαζί μας, μου είπε, μην κάνεις το λάθος και χάσεις την πράσινη κάρτα του οχήματος. Εσυ θα μπορείς να βγεις από την χωρα ,αλλά αυτό όχι..

Τα γραφεία μεταναστων και στο βάθος ο έλεγχος διαβατηρίων..

[Gallos]

Πλέον ρολάραμε στην Ρωσία…

Αλλά? Πολύ πολιτισμός. Που είμαστε ρε μαλακά? Εγώ στις αμερικάνικες ταινίες τους Ρώσους τους ξέρω ως παρακμιακους, άσε που πάντα χάνουν...

Ωραίοι δρόμοι, χωριά υπέροχα, αμάξια υπερσύγχρονα, όλα οργανωμένα.. !!! κτλπ.

Διαλέξαμε το σύντομο δρόμο και αποδείχτηκε οκ και ατελείωτη ευθεία.Τα 200κμ μέχρι το Κρασνοντάρ λοιπόν, βγήκαν άνετα.

[Gallos]

Στο Κράσνονταρ βεβαία, η ανεύρεση ξενοδοχείου αποδείχτηκε δύσκολη. Ψάχναμε μιάμιση ώρα στους δυο κεντρικούς τεράστιους(σε μήκος) δρόμους και δεν είχα δει ούτε μια πινακίδα από Χοτελ. Ψιχάλιζε, σκοτεινιάζε και είχα αρχίσει να φορτώνω.

Βλέπω ένα τροχονόμο, σταματώ του λέω Χοτελ? Μου δείχνει στα δεξιά μου ένα θηρίο 30 ορόφων.

Ε ρε Μέρφι, πόσα ήξερες...

100 ευρώ η νύχτα παρακαλώ και ο Βουνός νόμιζε ότι με αυτό το πόσο θα έχουμε ειδική μεταχείριση. Αλλάξαμε παρηγορησα το αγόρι που δεν έγινε αυτό που νόμιζε και βγήκαμε για βραδινό. Όλη μέρα νηστικοί και πρώτη μέρα στην Ρωσία. Το τράβαγε το Mc Donanld...:rotflmao: :rotflmao:

Δεξιά σε πρασινακι το Χοτελ μας

[boynos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από boynos
Χωματόδρομος χωρίς ίχνος πέτρας !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μαγεία :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

Πάρτε και μια φώτο με τον dakaratora

[Gallos]

Επιστροφή στο ξενοδοχείο για νανι και χώνεψη του Ρωσικού Bigmac.


Κμ ημερας 220 με θερμοκρασία στους 22


Το Θέατρο του Κρασνοντάρ

[Gallos]

Τελείωσε η Βότκα, σταματάει και το γραψιμο.. Αύριο όμως έχουμε καλό πράμα..

Πάρτε μια μικρή γεύση για αύριο..

[MikeG]

Είπαμε, Σχόλια-Κους Κους εδώ: http://www.moto.gr/forums/showthread...5&pagenumber=1


Moto.GR Moderation Team

[Gallos]

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011(ημέρα 11η)

Το ημερολόγιο μου ξεκινάει με την λέξη ευτυχισμένος για την περιγραφή εκείνη της ημέρας και κλείνει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Αυτή τη φορά, τον ανήσυχο ύπνο που κάνω συνήθως πριν ξεκινήσω το ταξίδι, τον έκανα εκείνο το βράδυ. Είχα πλάσει τόσες πολλές εικόνες για αυτό το μέρος που θα πηγαίναμε σήμερα και φοβόμουν μην με απογοητεύσει. Όπως και να έχει, από την στιγμή που πρόβαλε ο Ήλιος δεν έμεινα και πολύ στο κρεβάτι..

- Βουνέ σήκω ρε, ξημέρωσε..

[Gallos]

Ξεμπερδέψαμε με το πρωινό μας και 8 και μίση βρισκομασταν σε μια απολαυστική κίνηση πρωινής Δευτέρας. Το τζιπιες όπως είπαμε γιοκ. Έδειχνε μόνο του κεντρικούς δρόμους και προσπαθούσα έχοντας βγάλει όσο ζοομ μπορώ να βλεπω άμα κατευθύνομαι σωστά προς το δρόμο που πάει Σταυρουπολη.

Μετά από μίση ώρα τα είχαμε καταφέρει και κατευθυνόμασταν προς Σταυρούπολη. Οι δρόμοι εξακολουθούσαν να είναι πολύ ευρωπαϊκοί για τα δικά μας γούστα. Βγάλαμε μερικές φώτο σουβενίρ και συνεχίσαμε..

[Gallos]

Τα 325κμ που έπρεπε να διανύσουμε μέχρι και Σταυρουπολη ήταν όπως είπα αδιάφορα. Στρίβοντας όμως αριστερά στην Α154 ο δρόμος αρχίζει και σου δείχνει την ηλικία του και το πόσο ταλαιπωρημένος είναι. Ακόμα και οι οδηγοί αλλάζουν πλέον συμπεριφορά. Προσπεράσεις που κάνουν οδηγοί από το αντίθετο ρεύμα, σε αναγκάζουν να βγαίνεις εκτός δρόμου. Αυτό όμως που δεν περιμένεις σε καμιά περίπτωση είναι το τοπίο που θα ακολουθήσει σε λιγο. Η αλλαγή γίνετε τόσο σύντομα που αναρωτιέσαι τι έγινε. Κοιτούσα ποσά κμ είχαμε διανύσει για να σιγουρευτώ. Έγραφε 25 από Σταυρούπολη ο χιλιομετρητής..

Φαντάσου μια ευθεία μεγάλη. Τώρα φαντάσου άλλη μια ίδια. Ένωσε τες. Τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα θεώρησε τα μια ευθεία γραμμή και αυτά χωρίς ίχνος λόφου η καμπύλης.

Να για παράδειγμα κάπως ετσι..

[Gallos]

Τσακο μερικές

[Gallos]

Απόλαυση για τον οφθαλμό..

[Gallos]

Μόλις περασαμε και από το φυλάκιο(είπαμε Russian Federation) στο οποίο σταματάς τυπικά χωρίς ελέγχους κτλπ, ήμασταν πλέον επίσημα στην Δημοκρατία της Καλμίκιας.
Τα χιλιόμετρα μέχρι την Ελιστα μειωνόντουσαν από τριπλό σε διψήφιο αριθμό. Διψήφιο αριθμό, είχα δει κάθε φωτογραφία του Google Earth σχετικά με την Ελίστα. Μιλάμε για κάψιμο. Κάποιες στιγμές από την λαχτάρα και ετσι μόνοι όπως ήμασταν στο δρόμο πήγαινα κάτι 160αρες. Να προλάβω να φτάσω μέρα ήθελα. Βεβαία όταν έκοβα και περίμενα το Βουνό μου έκανε κάτι αγγλικές χειρονομίες και συμμαζευόμουν.

Πλέον ήμασταν εκεί..

Βουνε, βγάλε με ρε μια φώτο. Ξέρεις, ε, να φαίνομαι δήθεν...

[Gallos]

Αυτήν την φορά όμως δεν χρειαζόταν να στείλω σμσ και να περιμένω στην είσοδο της πόλης όπως συνηθίζαμε, Βουρ για την πόλη. Είπαμε, πολύ κάψιμο. Πήγαμε κατευθείαν στο Golden Tample. Το μεγαλύτερο βουδιστικό ναό στην ηπειρωτική Ευρώπη.. Φτάσαμε και με το ζόρι
έστειλα ένα σμς στο Ντίμα να του πω που ήμαστε. Πλέον ζούσα στο ντελίριο μου.

[Gallos]