Λίγο αργότερα εμφανίστηκε ένα Κ7 gsxr. Το οδηγούσε ο Γιουντα, φίλος του Ντιμα. Τον ακολουθήσαμε για να συναντηθούμε με το Ντιμα. Βγήκαμε λίγο εκτός από την πόλη και φτάσαμε στην κατοικία του Ντιμα. Άνοιξαν δυο μεγάλες σιδερένιες πόρτες και παρκάραμε μέσα.
Πλέον ήξερα ότι έρχομαι σε φίλο και δεν υπήρχε το παρά μικρο ίχνος ανασφάλειας. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού, είχε επικοινωνήσει ο ψυχάκιας με το φωσφόριζε, όπως λέει και jimmys5 (Σεργκει), λέγοντας μας ο Ντιμα σας περιμένει.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Με συνοπτικές διαδικασίες βρεθήκαμε στο σαλόνι και με ένα τσάι στο χέρι ο καθένας μας. Ο Ντιμα την αγγλική δεν την κατείχε, αλλά βοηθούσε λίγο ο 13 χρόνος γιος του Πητερ και ο Γιουντα. Είχε 4 παιδιά, 20(δεν τον γνωρίσαμε),13(Πητερ),12 (Η Βίκα)και τον μικρο Μακάρ 3. Σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται ένας ένας οι μηχανόβιοι φίλοι του για να γνωριστούμε και μέσα σε μίση ώρα είχαν μαζευτεί 10 άτομα. Αλεξιπτωτιστής επί CCCP Ο Ντιμα και ζήταγε από τους φίλους βοήθεια για να μας μεταφράσουν τις ιστορίες του. Λίγο αργότερα ήρθε και η σύζυγος του Μάρθα, η οποία μας ειδοποίησε ότι το δείπνο είναι έτοιμο. Παράλληλα με ρώτησε άμα έχουμε άπλυτα ρούχα. Είχα πάθει πολιτισμικό σοκ που λένε. Ήταν αλληλεγγύη μηχανόβιων? Ήταν αυτοί οι άνθρωποι τόσο ανοιχτοί στους φιλοξενούμενους και επισκέπτες? Σίγουρα ήταν ένα μείγμα των παραπάνω και άλλων πολλών. Έμενα πάντως, τέτοια υποδοχή, από ανθρώπους που μόλις γνώριζα, δεν είχα τύχει άλλη φορά. Τα βρακιά μου τα Μινέρβα όμως, κατάφερα και αντιστάθηκα να μην τα δώσω μαζί με όλα τα άλλα άπλυτα. Δεν έκανα όμως και το ίδιο για το υπέροχο τραπέζι που μας είχε ετοιμάσει.
Ο μικρός Μακάρ..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Μπήκαμε σπίτι καθώς όλη αυτήν την ώρα, βρισκομασταν σε άλλο χώρο εκτός της κύριας κατοικίας. Βγάλαμε τα παπούτσια μας και ένα υπέροχο δείπνο μας περίμενε. Μπουρέκι λεγόταν αυτό που κατασπαράζαμε ο Βουνος και εγώ(κιμάς τυλιγμένος σε πάστα, σαν τορτελινια). Οι μερίδες που μας είχε βάλει ήταν μεγάλες, ακόμα και για τα δικά μας δεδομένα. Βεβαία δεν χρειάστηκε να μας πιέσουν πολύ. Ετσι νηστικοί όπως ήμασταν, τα ρουφήξαμε σε Delonghi style. Η παρέα στο τραπέζι όλο και μεγάλωνε. Ξεχώρισε όμως ο Βάλερι, καθώς είχε κοινό πάθος με το Βουνο.
Ο Ντίμα, που είναι το υποκοριστικό του Ντιμιτρι. Κοινός και εμένα Ντίμα με φώναζαν.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Χρειάζεται να σας πω ποιον έχει αγκαλιά ο Βουνος? Τον Βάλερι είπαμε, ο άνθρωπος του.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Αγαπημένη μου Κυρία Μάρθα. Λάθος παιδιά διάλεξες, για μεγάλες μερίδες.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Καθώς έπεφτε τοπική παντόφλα, βγήκαμε όλοι παρέα έξω για να φουμάρουν οι καπνίζοντες. Μας είπαν ότι αύριο καποιος φίλος του είχε γενέθλια και θα πηγαίναν μια βόλτα όλοι μαζί στα 100km(από τον ίδιο δρόμο που είχαμε έρθει) και αν θέλαμε να τους κάνουμε παρέα.
Όταν προηγουμένως τον έχεις ρωτήσει για κάποιο Χοτελ και σου λέει δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθείς άλλου. Όταν τρως αυτό το υπέροχο φαΐ ανάμεσα στους δικούς τους ανθρώπους σαν μια οικογένεια. Πως μπορεί να αρνηθείς σε αυτόν τον άνθρωπο κάτι. Ναι ρε Ντιμα, για πάρτι σου γίνομαι και Βουδιστής. Αρκεί να μου φέρνεις Μπουρέκι...
Γεια σου Ντίμα ψυχάρα...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Έφυγε ο Βάλερι με την σκουτερια του για να επιστρέψει λίγο αργότερα με ένα Τούαρεγκ. Ξεκινήσαμε οι 4 μας, Βάλερι,εγω, Ντίμα και Βουνός για μια βραδινή εξόρμηση στο κέντρο.
Εγώ Ρωσία πήγαινα σε ορθόδοξους, δεν είχα κάνει την ερευνά μου για τον Βουδισμό. Επίσης δεν φανταζόμουν πόσο έντονο είναι το στοιχείο αυτό εκεί. Λέω οκ, έχει ένα μεγάλο ναό, έχει Μογγόλους κλπ. Αμ δε όμως φίλε μου. Όπου πήγαινες συναντούσες χώρους προσευχής..
Ένας από τους πολλούς..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Γυρνάμε γύρω του 3 φόρες για καλή τύχη(ίσως και κάτι άλλο, κάρμα κλπ)
Me gusta la moto, me gustas tu....
Το ίδιο και εδώ. Τρεις φόρες γύρω από το Βούδα. Κατεβαίνουμε τις σκάλες χωρίς να γυρνάμε την πλάτη στο Βούδα και κοιτώντας τον. Ο Ελληνάρας όμως, ρίχνει κλεφτές ματιές. Μην σαβουριαστουμε και βραδιάτικο.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Επιστρέψαμε προς το αμάξι με κατεύθυνση την Chess city
Me gusta la moto, me gustas tu....
Παγκόσμιο κέντρο για το σκάκι. Θα επανέλθω επί αυτού.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Επισκεφτήκαμε και ένα ακόμα χώρο προσευχής
Me gusta la moto, me gustas tu....
Έπειτα από παρότρυνση του Ντιμα, σταθήκαμε μπροστά μια βιτρίνα, κλείσαμε τα μάτια και κάναμε μικρές κινήσεις φέρνοντας το κεφάλι μπρος και πίσω, εναλλάξ
- Νιώθετε την θετική ενεργεία που σας κατακλύζει, είπε ο Βάλερι?
- Βουνε εγώ νιώθω τα Μπουρεκι, να χορεύουν καρσιλαμά στο στομάχι μου. Εσύ?
Αστειεύομαι σαφώς, η αλήθεια είναι ότι ένιωθες μια απέραντη γαλήνη. Τουλάχιστον αυτό ένιωσα στιγμιαία εγώ.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Το εσωτερικό του χώρου προσευχής/διαλογισμού
Me gusta la moto, me gustas tu....
Επιβιβαστήκαμε στο τετρακίνητο θεριό και επιστρέψαμε κάνοντας μια δυο στάσεις πρώτα.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση