make love, no war...ok...
make love, no war...ok...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Η γέφυρα του στρατηγού Πάτον. Αφιερωμένη στον φίλο Νίκο που πήγε και δεν κατάφερε να βγάλει φώτο με το bike εκεί τριγύρω...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Ξεκινησαμε την επιστροφή μας στο κέντρο. Περπατώντας έπεσε η προσοχή μου σε αυτό το κύριο. Τον πλησίασα και με την βοήθεια του Ντιμα, μιλήσαμε..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Ήρωας του δεύτερου παγκοσμίου λοιπόν. Είχε έρθει με την βοήθεια της εγγονής του, για να αφήσει καποια λουλούδια στην μνήμη των αδερφών συμπολεμιστών του, που έπεσαν στον αγώνα. Ο κύριος αυτός είχε πολεμήσει στην μάχη του Στάλινγκραντ!!! Έφερα στιγμιαία όλες αυτές τις εικόνες από το μουσειο που είχαμε επισκεφθεί. Ένιωθα μια απέραντη ευγνωμοσύνη απέναντι του. Ζήτησα από τον Ντιμα να τον ευχαριστήσει εκ μέρους μου, για όσα έκανε η γενιά του για τις επόμενες.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Περάσαμε και από ένα υπαίθριο μουσειο που ήταν εκεί κοντά, με πολεμικές μηχανές του δευτέρου. Επί πληρωμής, αλλά ρίξαμε ένα τουρ...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Εδώ είσαι...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Υπεραμφίβιο..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Ψηλά τα χέρια..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Τώρα αυτό είναι καλό? Στις ταινίες τα αμερικανάκια όλο το καταρρίπτουν...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Ξεκινησαμε την επιστροφή για το κέντρο λοιπόν. Είχε πέσει και πεινά και ετσι ο Ντιμα μας πήγε συστημένους σε ένα ρεστοράν με μπουφέ. Το αγαπημένο μας!! Πριν μπω, βλεπω μια Αφρικα, ντικα στα στικερ. Πλησιάζω, βλεπω κάτι στικερ rtw, κάτι χάρτες. Αμάν λέω, θα πάθουμε ζημιά εδώ. Ο Βάλερι είναι, μου λέει ο Ντιμα. Γύρισε πριν κάνα μήνα από ένα 12 μηνο ταξίδι....... Καλά λέω, φάτε εσείς. Έστησα καραούλι και περίμενα, αλλά τππ. Ο Βάλερι πουθενά.. Έτσι μπήκα στο εστιατόριο και έσβησα το καημό μου στο φαΐ... Βγαίνοντας όμως, να σου ο Βάλερι δίπλα από την μηχανη να μιλάει σε μια μορφονιά.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Πριν προλάβουμε να συστηθούμε, ακούμε το μπαμ το γνωστό, από μια μηχανη που πέφτει. Γυρνάμε, ξάπλα το Αφρικα. Το σηκώνουμε μαζί και με την βοήθεια ενός περαστικού. Εδώ θα σταθώ λίγο, στον περαστικό. Ήταν ένας νεαρός, ο οποίος, όσο ο Βάλερι ταξίδευε, αγόραζε το περιοδικό με τα αποσπάσματα από το ταξίδι του. Περίμενε πως και πως κάθε μήνα το νέο τεύχος. Τον είχε ως ίνδαλμα και ήθελε και εκείνος κάποτε να κάνει κάτι το ίδιο. Εκείνο το βράδυ ένιωθε πολύ τυχερός, που όχι μόνο συναντήθηκε με το ίνδαλμα του, αλλά τον βοήθησε να σηκώσει την μηχανη του...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Πιάσαμε μονότερμα στις ερωτήσεις τον Βαλερι. Πρώην τραπεζικός, τα άφησε όλα για αυτό το εγχείρημα του. Είχε πρώτα κάνει μερικά μεγάλα ταξίδια, όπως Μαγκανταν. Πλέον δήλωνε δημοσιογράφος και ήθελε να ασχοληθεί με έναν οργανισμό που θα έφτιαχνε, ονόματι, dreams come true. Δλδ να βοηθάει ανθρώπους να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους. Ωραία του λέω, star with us....
το site του..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Λεγε λεγε Βάλερι, μην σταματάς... Που θα πάει, δεν θα το ψήσω το πλάσμα.. Θα έρθει και η σειρά μας...
Me gusta la moto, me gustas tu....
moto.gr
Me gusta la moto, me gustas tu....
Μας ρώτησε αν έχουμε μέρος να μείνουμε, του ειπαμε ότι είμαστε οκ και αποχαιρετιστήκαμε. Ο Ντίμα προσπαθούσε να μας ψήσει για route66, αλλά την επόμενη θα φεύγαμε πολύ πρωί και δεν μας έπαιρνε για ξενύχτι.. Τον ευχαριστήσαμε για όσα έκανε για εμάς, όπως και για τον χρόνο που μας αφιέρωσε. Ειλικρινά τα άτομα αυτά, χωρίς να έχουν καμιά υποχρέωση, ήταν στην διάθεση σου για να σε εξυπηρετήσουν και να περάσεις όμορφα.
Βάλερι και Ντίμα
Me gusta la moto, me gustas tu....
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση