Padonki (Μπάσταρδοι) for ever, ρε...

[Gallos]

Επιστροφή στο Χοτελακι μας.

- Βουνε, πάω να ρίξω καμιά ματιά στις μηχανές. Είναι ικανοί αυτοί οι μπεκρουλιακες οι φύλακες να πίνουν την βενζίνη από τα κάνιστρα...

Το χοτέλ μας..

[Gallos]

Το μενού μας αύριο είχε Κρακοβία.. Πιο συγκεκριμένα θα πηγαίναμε εδω όπου έμεναν οι Πολωνοί που είχαμε συναντήσει Κριμαία. Είχαμε επικοινωνήσει και ρωτήσει αν είναι οκ να περάσουμε από εκεί και να πάμε επίσκεψη μαζί στο Άουσβιτς.. Είχαν απαντήσει ναι, οπότε τα 948κμ μας περίμεναν... Από εκεί Αυστρία με στάση στο κατάλληλο εργοστάσιο και μετά Βενετιά για το Καραβάκι που μας περίμενε.. Ζωάρα λέμε... Κοιμήθηκα για άλλο ένα βράδυ, ευτυχισμένος..:ZZZ: :ZZZ: :ZZZ:

Η είσοδος από το Χοτελ μας..

[Gallos]

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011(ημέρα 26η)

Σηκωθήκαμε νωρίς και ανυπομονούσα να φτάσουμε Πολωνία στους φίλους μας. Η καλή μέρα, από το πρωί φαίνεται λένε. Ανακάλυψα ότι είχα ξεχάσει την ζώνη μου για την μέση, στο καφέ του Σαλβαντόρ. Ξεκινησαμε, βγήκαμε από Κίεβο και μπήκαμε στους δρόμους με τις γνώστες ατελείωτες ευθείες..

Σε κάποια από αυτές και ενώ πηγαίναμε με 90κμ την ώρα, βλεπω να μου κάνει σήμα ένας μπάτσος. Σταματάμε, κατεβαίνω να δω τι θέλουν. Υπερβηκατε το όριο ταχύτητας λένε. Πόσο ήταν?40κμ μου λένε!!! Μάλιστα, πόσο κοστίζει το πρόστιμο?60 ευρώ λέει. Μετα από 5 λεπτά φεύγαμε και αφήναμε πίσω μας ένα εικοσάρικο... Θέλαμε να βγάλουμε χιλιόμετρα και δεν είχα όρεξη να ασχολούμαι περαιτέρω μαζί τους...

Συνεχίσαμε στάση για ανεφοδιασμό, χαβαλέ σχετικά με το σκηνικό και πάμε για άλλα.. Λίγο μετά το Ρίβνε τα αυτοκίνητα από το αντίθετο έκαναν σινιάλο. Μπλόκο σκέφτομαι και κόβουμε. Όντως είχε μια βεβμε περιπολικό στο αντίθετο ρεύμα και κάποιον σταματημένο μπροστά τους. Τους προσπεράσαμε και συνεχίσαμε.. Πέρασε κάνα 20λεπτο και όπως κοιτούσα τον καθρέπτη μου να τσεκάρω για τον Πάνο, βλεπω κάτι μπλε φωτά πίσω του.. Κόβω κοιτώ καλύτερα, μπάτσος!! Περνάει το Βουνό σφαίρα και έρχεται και με κλείνει επικίνδυνα για να σταματήσω... Αυτό ήταν αρκετό για να με νευριάσει... Κατεβαίνουν οι μάγκες από την βεβμέ και λένε σε σπαστά αγγλικά 300 euro you and you.. Να τα λέω!! Τους αρχίζω στο μπιρι μπιρι και τι πόσο είναι αυτό που ζητάς, δεν έχουμε κλπ. Πάει το αρχίδι και βγάζει την κάμερα από το παρμπρίζ και αρχίζει να μας δείχνει σε βίντεο το Πάνο που έκανε προσπεράσεις, ενώ δεν είχε διακεκομμένη λωρίδα και ότι πηγαίναμε με 120 αντί για 90 κλπ. Δεν σχολιάζω το αν ήμασταν παράνομοι.. Αυτοί παιδιά, ήταν πολύ πεινασμένοι. Σκεφτείτε ότι τους είχαμε προσπεράσει πιο πριν και είχαν γυρίσει για να ασχοληθούν μαζί μας.. Ευρώπη σου λέει, θα έχουν φράγκα.. Άρχισαν τα γνωστά ότι δυο μέρες κρατητήριο άμα δεν πληρώσετε και άλλες πίπες. Εγώ και λάθος μου, τους είπα ότι πηγαίναμε Πολωνία και να τα βρούμε να φύγουμε. Με τα πολλά πολλά φάγαμε μιαμιση ώρα με τους καριοληδες και από 600 τους ακουμπήσαμε 150 ευρω. Πολλά λεφτά και για εμάς άλλα και για εκεί. Φεύγουμε με μια διάθεση σκατά. Κάνω και από τα νευρά μου μια σούζα και πήγα να φάω καπάκι. Αποτέλεσμα, γ....α τα ρουλεμάν του λαιμού ετσι όπως έσκασα.


Στάση σε βενζιναδικο..

[Gallos]

Άλλη μια προσπέραση σε μια νταλίκα από τις τόσες. Άλλος ένας τυπικός έλεγχος στον καθρέφτη, ότι ο Πάνος είναι πίσω. Κοιτώ, τπτ... Κόβω λίγο, τσεκάρω...Τπτ... Σταματώ με αλάρμ στην άκρη του δρόμου.. Το βλέμμα μου, έχει καρφωθεί στον καθρέφτη... Παρατηρώ ότι η νταλίκα που είχα περάσει, είναι ακινητοποιημένη!!! Ο Πανούλης πουθενά... Η καρδιά έχει αρχίσει να ανεβάζει χτύπους...

Έλα ρε, δεν γίνονται αυτά, ηρέμησε... Περνάνε ακόμα δευτερόλεπτα, λεπτά? Δεν ξέρω.. Παίρνω όπως όπως την διαχωριστική και κατευθύνομαι προς τα εκεί.. Η καρδιά μου, ανεβάζει ποιο γρήγορα στροφές από την μηχανη που απαιτούσα να με πάει όσο πιο σύντομα εκεί...

Όταν πλέον είχα πλησιάσει αρκετά, έβλεπα την σιλουέτα μιας μηχανής ξαπλωμένης...

Όσο φρέναρα, το μάτι μου έψαχνε να βρει μια ανθρώπινη σιλουέτα, ξαπλωμένη, με κράνος....

Σταματώ, και όπως είμαι πάνω στη μηχανη, ψάχνω... Ο Πάνος πουθενά... Πλέον δακρυσμένος, στρέφω το βλέμμα μου στις ρόδες του Φορτηγού..

Ξαφνικά όμως, πέφτει το μάτι μου στον Πάνο. Είναι όρθιος!! Χωρίς κράνος!!! Για αυτό δεν τον έβρισκα!!!

ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΡΕ?? Φωνάζω με όλη μου την δύναμη.. Πετάω κράνη, τρέχω του μιλάω, τον ακουμπάω...

Πάνο? Είσαι καλά?

Τίποτα, δεν μου απαντάει, απλά με κοιτάει...

Το μάτι μου πλέον κάνει εξονυχιστικό έλεγχο στο κορμί του...

[Gallos]

Κοιτώ και βλέπω αίμα μόνο στα γόνατα...
Πανο μίλα ρε. Πες κάτι? Έλα, οκ είμαι, λέει και ξαναχάνεται το βλέμμα του. Τα αμάξια παίρνουν δίπλα μας χωρίς να σταματάνε και ο ήχος από τα σπασμένα κομμάτια της μηχανής που πατάνε, με νευριάζει.. Σε κλάσματα, καταλαβαίνω ότι κάτι έχει γίνει με την νταλίκα και θέλω να βουτήξω τον οδηγό και να τον σαπίσω στο ξύλο. Δεν με ενδιαφερει ποιος φταίει... Συνέρχομαι όμως και λέω, Δημήτρη, ασθενοφόρο, νοσοκομείο.. Να βεβαιωθούμε ότι ο Πάνος είναι οκ... Ρωτώ όποιον περνάει για αγγλικά, μάταια... Προσπαθώ απελπισμένα για 5 λεπτά να σταματήσω κάποιον.. Βγάζω το τηλέφωνο και μαθαίνω πως λέγετε το ασθενοφόρο στα ουκρανικα...

Αρχίζω πλέον και όποιο αμάξι περνάει του λέω την λέξη ασθενοφόρο, έχοντας το ένα μάτι πάντα, στον Πάνο.... Κάποιος σταματάει και επιτελούς κάνει το τηλέφωνο...

Δέκα λεπτά αργότερα το ασθενοφόρο είναι εκεί, παίρνει το Πάνο και φεύγουν...

[Gallos]

Περνώ στην απέναντι μεριά του δρόμου και κάνω τρία τηλεφωνήματα σε δικούς μου ανθρώπους..

Ειρήνη..
Παναγιώτης...
Μιχάλης...

Αρχίζω και μαζεύω όλα αυτά που έχουν σκορπίσει στο οδόστρωμα... Πέφτει το μάτι μου σε ένα περίεργο αντικείμενο. Κοιτώ καλύτερα και είναι η δεξιά βαλίτσα του Πάνου... Μα τι στο καλό?

[Gallos]

Αρχίζω σιγά σιγά να ενώνω τα κομμάτια του παζλ... Βγάζω το κινητό μου και σημειώνω τις πινακίδες από τα δυο φορτηγά που είχαν σταματήσει και πίστευα ότι έχουν εμπλακεί... Βλέπω αυτήν την τεράστια τρύπα στο διάζωμα και είναι φανερό ότι έχει γίνει από τον Παναγιωτη..

[Gallos]

Αρχίζω και παρατηρώ καλύτερα και βλεπω ότι ο δρόμος είναι γεμάτος πατάτες... Τι έγινε λέω? Έπεσαν οι πατάτες από το φορτηγό και τις πάτησε ο Πάνος.. Ο θυμός είναι έτοιμος να με κυριεύσει.. Τότε νιώθω ένα χέρι στον ώμο να με σφίγγει.. Γυρνώ και βλεπω κάποιον ντυμένο στα δερμάτινα.. Are you ok, ρωτάει. Ναι του λέω. Μιλάς αγγλικά? Θα με βοηθήσεις? Ναι λέει, μην ανησυχείς, πάω να κάνω την μηχανη μου στην άκρη και έρχομαι... Επιστρέφει και μου λέει με λένε Βίκτωρ, του εξηγώ και λέει οκ κάτσε να πάρουμε την αστυνομία... Αρχίζει μια δυσκοίλια γραφειοκρατία με το ποιος θα πάρει την μηχανη, τι έγινε, κπλ. Οι πραγματογνώμονες αποφασίζουν ότι το φορτηγό με τις πατάτες, πήγε να προσπεράσει την νταλίκα, ενώ ο Πάνος είχε βγει για προσπέραση. Αποτέλεσμα? Ο πράσινος λεβιές που ανοίγει την πόρτα της καρότσας καρφώνεται στην πλαϊνή βαλίτσα του Πάνου, φεύγουν και οι πατάτες.. Μπορείτε να δείτε την τρυπά στην φώτο με την βαλίτσα.. Τα υπόλοιπα τα φανταζεστε..

[Gallos]

Σηκώνω το Ντακαρ καθώς, δεν αντέχω να το βλεπω ετσι ξάπλα..

[Gallos]

Ο Βίκτωρ μου λέει, ο φίλος σου τον εξέτασαν και είναι οκ.. Μονο εγκαύματα έχει.. Που το ξέρεις λέω? Είναι η κοπέλα μου μαζί του. Μπήκε στο ασθενοφόρο μαζί του.. Θα πάνε σπίτι μου μετά!!!!

Τι μου λέει αυτός?Ποια κοπέλα, ποιο σπίτι?

Έρχεται ο γερανός, φορτώνει και το πάμε στο αστυνομικό τμήμα.... Οι ώρες περνάνε και αυτοί με κουράζουν με ερωτήσεις μαλακισμένες, ενώ τους λέω, ήμουν μπροστά, δεν ξέρω τι έγινε... Μου ζητάνε να τους πληρώσω λεφτά για να την φυλάξουν το βράδυ.. Θυμάμαι τους άλλους τους πούστηδες, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και του λέω. Λεφτά? Πήγαινε στην Ριβνε, τα έχουν τα φιλαράκια σου. Ανένδοτος αυτός, λεφτά, λεφτα..Οκ του λέω, one moment, i call embassy..

No,no embassy, go, go...

Βάζουμε το ντακάρ στο ''πάρκινγκ'' με τα χίλια ζόρια, καθώς το μπροστινό δεν υπάρχει...

Πάμε μου λέει ο Βικτωρ, ο φίλος σου είναι σπίτι μου...

[Gallos]

Ξεκινάμε για την πόλη του Λβιβ η Λβοβ , το ατύχημα έχει γίνει 60κμ πριν.. Μπροστά ο Βίκτωρ, πίσω εγώ... Σκέφτομαι γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο.. Οι σκέψεις χιλιάδες... Παρατηρώ το πίσω λάστιχο του Βίκτωρ και του κάνω νόημα να σταματήσει... Τσεκάρουμε και βλέπουμε ότι χάνει... Μα τι σκατά γίνετε σήμερα ρε πούστη μου?? Του ρίχνω μακαρόνι και συνεχίζουμε... Φτάνουμε σπίτι του και ανεβαίνω με αγωνιά να δω τι κάνει ο Πάνος. Φαίνεται οκ, πονάει, αλλά είναι οκ..

[Gallos]

Φεύγουμε και πάμε να αφήσουμε, αρκετά χιλιόμετρα πιο μακρυά τις μηχανές στο παρκιν του... Μαρτσουσκα και πίσω στο σπίτι... Χαζεύω από το τζάμι και αναρωτιέμαι τι κάνω εγώ μέσα σε μια Μαρτσουσκα στο Λβιβ? Κρακοβία πήγαινα σήμερα, στο Κριστόφ. Οι ίδιες σκέψεις, τριγυρνουσαν στο μυαλό μου, μέχρι που αποκοιμηθηκα αργά το πρωί..

[Gallos]

Είχα αποφασίσει να περιγράψω και τις υπόλοιπες μέρες στο Λβίβ μέχρι το πρωινό της 30 Σεπτεμβρίου... Όμως δεν το έχω....Σας λέω μόνο, ότι μάταια προσπαθούσαμε να βρούμε άκρη για την επιστροφή της μηχανής, η οποία είχε βγει ολική καταστροφή.. Σε όλο αυτό το ταξίδι, ανταλλάσσαμε καθημερινά μηνύματα με τον PanVas και ακόμα περισσότερα εκείνες τις τελευταίες μέρες. Την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου το πρωί μου ήρθε ένα μήνυμα..

- Πες στο Βουνό, ότι ξεκινώ απόγευμα με το Tράνσιτ και αύριο το πρωί είμαι εκεί να το φορτώσουμε. Ο ivo είναι ψημένος..


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Παναγιωτη μου, την Κυριακή που μας πέρασε, στάθηκα στο μνήμα σου για πρώτη φορά μόνος. Είχα έρθει να σου αραδιάσω πολλά, αλλά, μου κόπηκε η μιλιά... Θα στα πω εδώ λοιπόν.... Εδώ, το μέρος που αγαπάμε να μισούμε και οι δυο... Θέλω αυτό το αντίο που θα σου γράψω, να είναι τόσο κάλο, όπως σου άξιζε.. Δεν ξέρω όμως αν θα τα καταφέρω...

- Θα φορτώσω και την αυστριακή αποβολή σου? Είπες και γελούσες..

Δεν έφτασες όμως.... Μας άφησες εδώ, μόνους, να τριγυρνάμε στα γραπτά σου, στις φωτογραφίες σου, στις αναμνήσεις και να ψαχνόμαστε για λίγο Παναγιωτάκη.. Σταματώ να γράφω, δεν βγαίνει τπτ. Δεν έχει νόημα να το ζορίζω. Έτσι και αλλιως δεν έχω σκοπό να καταπλήξω κανένα. Μας λείπεις και σ αγαπάμε πολύ, ρε.... Κλείνω, λέγοντας το εξής στους φίλους μας, ξέρεις εσύ...

Γράφε, γράφε, γράφε ρε...Μα πάνω από όλα, ΞΕΚΟΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, ταξιδιωτικό, is good for the eyes...

[mikes]

αυτο ηταν τελος???

δλδ για να καταλαβω.... ο panvas σκοτωθηκε ερχομενος να μαζεψει εσας????

[Gallos]

Ναι, ετσι σκληρό όπως ακούγετε..