Ψάχναμε, ψάχναμε αλλα τπτ. Βασικά ο Κριστόφ έψαχνε, γιατί εγώ δεν είχα ιδέα με τι μοιάζει, τι μέγεθος έχει κλπ. Είχα έρθει σε έκσταση, καθώς οδηγούσα σε μια φύση, πρωτόγνωρη για μένα.
Δεν υπήρχε όριο στο μάτι, ούτε όριο για τις ρόδες σου. Χάραζες την πορεία που εσύ διάλεγες.
Είχε περάσει καμιά ώρα ψαξίματος άλλα τπτ. Αργότερα βρήκαμε κάποιο χωματόδρομο όπου και συναντήσαμε τις καστανές κυρίες, που όντως σε κοιτούσαν με το βλέμμα της αγελάδας.
Πηγές με λάσπη ζεστή ζεστή γιοκ...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Αφού δεν τις είχε βρει ο Κριστόφ εδώ και 3 μέρες δεν θα άλλαζε κάτι σήμερα σκέφτηκα. Έξαλλου ήμουν ήδη ευτυχισμένος που βρισκόμουν εκεί. Κάποια στιγμή θυμάμαι ότι είδα μια αντανάκλαση στον ορίζοντα. Κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί και έβγαλα μια φώτο με το ζουμ για να καταλάβω τι βλεπω. Ναι είναι άνθρωποι. Τελικά χάρη σε αυτούς, επιτελούς βρίσκαμε της πηγές.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Μέχρι να φτάσουμε εκεί, αυτό το τσούρμο είχε εξαφανιστεί πίσω από κάτι λόφους
Στο βάθος διακρίνεται μια από τις πολλές πηγές.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Σαν άλλος Νιλ Αρμστρονγκ, πατούσα και εγώ το πόδι μου...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Στήθηκα μισή ώρα για να καταφέρω να βγαλω μια μπουρμπουλήθρα.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Και τελείωσα την μνήμη της φωτογραφικής βγάζοντας σε κάθε πιθανή γωνιά της μηχανές..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Επιστρέψαμε στο χοτελ καθώς οι Πολωνοι είχαν σκοπό να αναχωρήσουν αργά το απόγευμα. Έτσι και αλλιώς η αποστάσεις που κάλυπταν καθημερινώς ήταν τον 90 150 κμ και δεν τους απασχολούσε το να φύγουν νωρίς το πρωί. Είχαν ένα μηνά που τριγυρνουσαν στην Κριμαία και έπρεπε να επιστρέψουν στο Σβιετοχλόβιτσε. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα καθώς ήταν πολύ πιθανό να τους ξαναβλέπαμε στην επιστροφή μας από Πολωνία.
Ανοίξαμε τον χάρτη της Ρωσίας με το Βουνό για να βγάλουμε πορεία. Είχαμε απορρίψει το να πάμε Βόλγκογκραντ από τον επάνω δρόμο(μέσο Οδησσού). Διάβαζα ότι ήταν αδιάφορος. Άσε που είχα ανακαλύψει στο google earth την Ελιστα και είχα ξελογιαστεί. Ήταν βέβαια λίγο εκτός από Μόσχα και Βόλγκογκραντ. Για αυτό όμως βρισκόμασταν στο Κερτς, να κάνουμε την υπέρβαση και να πάμε εκεί. Τα βάλαμε κάτω λοιπόν και είδαμε ότι βγαίνει και όχι μόνο αυτό. Θα κάναμε μια προσπάθεια να ανεβούμε μέχρι το Καζαν. Στην τελική αυτό ήθελα φέτος. Να έχω ένα γενικό πλάνο στο μυαλό μου και να βγαίνει πορεία καθ οδόν..
Το δίκτυο ύδρευσης στην Ουκρανία..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011(ημέρα 10η)
Αντιγράφω από το ημερολόγιο
Σήμερα μπήκαμε Ρωσία. Βρίσκομαι στον 6 όροφο του Hotel Intourist στο Κράσνονταρ. Τα φωτά που περνούν από το βρεμένο τζαμί, κάνουν περίεργα σχήματα στις λεύκες σελίδες του ημερολογίου μου. Πέρασαν οι μέρες που ονειρευόμασταν πότε θα πάμε Ρωσία. Ορίστε σήμερα είσαι εδώ. Και? Είναι αστείο, άλλα το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι αυτή τη στιγμή, είναι το επόμενο ταξίδι. Λες και την κατέκτησα αυτή την αχανές χώρα. Όταν ξαναδιαβάσεις όμως αυτές τις γραμμές είμαι σίγουρος ότι θα αναπολείς τις στιγμές που ήσουν στην Ρωσία. Τελικά είναι μαζοχισμός. Πας εκεί, σκέφτεσαι άλλα. Γυρνάς πίσω, σκέπτεσαι το που ήσουν.
Τελικά, μετά από τόσο καιρό. Καλά τα είχα γράψει...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Σήμερα λοιπόν ξυπνήσαμε στις 5:30 και 6:00 ήμασταν στο πορθμείο του Κέρτς. Παρκάραμε μπροστά από το μοναδικό αυτοκίνητο που περίμενε και έκανα μια ανεπιτυχή πρώτη προσπάθεια για να πάρω εισιτήρια.
Η ταμίας δεν μιλούσε αγγλικά, εισιτήρια δεν μου έδινε, ενώ της έδειχνα το αντίτιμο των 175λεβα που κόστιζαν. Μιλούσε ακατάπαυστα στα Ουκρανικά και μου έδειχνε το μέρος που είναι οι μηχανές. Ε ρε μπουστη πρωί πρωί. Γυρνώ απογοητευμένος πίσω στο Βουνό και ρωτω το λιμενικό που είχε εκεί, μπας και βγαλω άκρη. Αγγλικά δεν μιλούσε ούτε αυτός βέβαια. Ο οποίος στην προσπάθεια μου, να μάθω κάτι, μου έδειξε το ταμείο
Η πύλη η αδιάβατη..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Βουνέ λέω, αραξε μέχρι να μπει το πρώτο αμάξι και βλέπουμε.. Κάτσαμε σε πλαστική καρέκλα μέχρι που το ρολόι έδειξε 8. Η ταμπέλα όμως έγραφε αναχώρηση στης 7:30. Όσο δεν είχε μπει όμως, κάποιο από τα αμάξια της τεράστιας πλέον ουράς, δεν ανησυχούσα ιδιαίτερα.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Όσο περιμέναμε, μας γυρόφερνε και μια μοσχαροκεφαλή Ουκρανική, ο οποίος τελικά έψαχνε πελάτες για συνάλλαγμα στην μαύρη. Κατά τις 8:30 ήρθε ένα πάπιος με ένα κύριο ντυμένο παραλλαγή έτοιμο για το καρτέρι.
Πάνω σου το λέω… Αλλα δεν μιλαγε αγγλικά..
Μου έκανε νόημα να περιμένω και κέρασε καφέ. Είχε έρθει για κυνήγι Κριμαία με το πάπιο και επέστρεφε στο Κράσνονταρ. Εσένα, σκέφτηκα από μέσα μου, πρέπει να σε γνωρίσει ο πατέρας μου, τώρα που του πήρα παπάκι. Έβγαλα τον χάρτη μου και του έκανα ερωτήσεις σχετικά με την διαδρομή καθώς είχε ένα δρόμο( επιλογη Α και επιλογη Β ) που ήταν πιο σύντομος αλλά δεν ήξερα άμα είναι χώμα η διάδρομος απογείωσης. Η ώρα πέρασε και βγήκε ο Λιμενικός με ένα μάτσο πλαστικοποιημένες κάρτες που έγραφαν Ρωσία. Άρχισε να τις μοιράζει και οποίος την έπαιρνε έτρεχε, στην κυριολεξία, προς το ταμείο. Βουνέ τσίμπα το τανκ μπακ σου, κλειδιά και τρέχα μαζί μου. Κάτι ξέρουν αυτοί που τρέχουν.
Βγάλαμε τα εισιτήρια μας με κόστος 145 λίβα και το τρέξιμο μας βγήκε σε κάλο, καθώς είχε 60 70 άτομα στην ούρα. Επιστρέψαμε και η μπάρα άνοιξε. Περάσαμε και σταματήσαμε για τον έλεγχο των διαβατηρίων. Βγήκαν οι συνοριακοί, πήραν τα διαβατήρια από όλους και εξαφανίστηκαν κάπου. Ωραία έλεγα. Πέρασε άλλη μια ωρίτσα. Αργότερα επέστρεψαν για έλεγχο στις αποσκευές και ρωτούσαν αν έχουμε ναρκωτικά. Νιετ έλεγα εγώ, ντα ντα έλεγαν αυτοί. Η ώρα πλέον είχε πάει 12:30 και επιτέλους παίρνουμε τα διαβατήρια και την άδεια να ανεβούμε στην παντόφλα.
ΤΣΙΤΣΟΟΟ το λιμάνι φεύγει!!!!(ετσι μου έλεγε ο Παππούς μου, στην κλασική διαδρομη Πέραμα Παλούκια)
Me gusta la moto, me gustas tu....
20 λεπτά έκανε να περάσει απέναντι. Είχαμε περάσει κοντά 6 περίμενε για 20 λεπτά παντόφλας. Βέβαια ξέχασα την άρτια οργάνωση των Ουκρανων Συνοριοφυλακων...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Είμαι σίγουρος τώρα που το σκέφτομαι, ότι αυτός ο Κυνηγός τελικά, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη Ρωσική πλευρά.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Η πρώτη μας εικόνα από την Ρωσική πλευρά..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Αρχικά δημιουργήθηκε από Gallos
Ψάχναμε, ψάχναμε αλλα τπτ. Βασικά ο Κριστόφ έψαχνε, γιατί εγώ δεν είχα ιδέα με τι μοιάζει, τι μέγεθος έχει κλπ. Είχα έρθει σε έκσταση, καθώς οδηγούσα σε μια φύση, πρωτόγνωρη για μένα.
Δεν υπήρχε όριο στο μάτι, ούτε όριο και για τις ρόδες σου. Χάραζες την πορεία που εσύ διάλεγες.
Είχε περάσει καμιά ώρα ψαξίματος άλλα τπτ. Αργότερα βρήκαμε κάποιο χωματόδρομο όπου και συναντήσαμε τις καστανές κυρίες, που όντως σε κοιτούσαν με το βλέμμα της αγελάδας.
Πηγές με λάσπη ζεστή ζεστή γιοκ...
Χωματόδρομος χωρίς ίχνος πέτρας !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μαγεία :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση