καπου στο 1998, ειμαι 2α λυκειου και φυσικα παω φροντιστηριο σαν καλος και σοβαρος νεος που θελει να περασει στο πανεπιστημιο για να γινω αργοτερα ενας ανεργος με πτυχιο...
εγω σαν γνησιος καγκουρας που ειμαι εχω μαθει να οδηγω την διχρονη βεσπα του πατερα μου δειλα δειλα απο την 1η λυκειου (περιπου στα 15,5)...
βεσπα παλια 200αρα με ταχυτητες στο χερι, μονοπαντα το μοτερ γιατι απο την αλλη επαιζε ρεζερβα, καφασι φρουτων προσαρτημενο στην σχαρα για να φορτωνονται εργαλεια και οτι αλλο ηθελες και τα μυαλα στα καγκελα... (για τους νεους αυτα που μπορει οταν γραφω βεσπα να νομιζουν τιποτα beverly και λοιπες αηδιες)...
το φροντιστηριο καπου στα 2χλμ απο το σπιτι, και το περπατημα βαρετο. οποτε δεν ηθελε ο κακομοιρος ο πατερας μου την βεσπα ή την ειχε αραγμενη εξω απο το σπιτι και αυτος ελειπε, την τσουρνευα και πηγαινα φροντιστηριο. δεν μπορουσε να ακολουθηθει η ιδια διαδικασια και το πρωϊ για το σχολειο γιατι ο μπαρμπα Γιαννης πηγαινε με βροχες-κρυο-χιονοθυελλες με το βεσπικο στην δουλεια...καταρα να μην εχω ροδα σε καγκουροσχολειο των Δυτικων προαστειων...ΕΙΔΙΚΑ οταν εδιναν και επαιρναν τα GLX, τα Astrea Grand και τα TDR...
φυσικα ουτε λογος για κρανη και λοιπο προστατευτικο εξοπλισμο...
τα βιβλια και τα τετραδια λοιπον στο καφασι και βουρ για φροντιστηριο...
απογευμα ξεκινουσαν τα μαθηματα και κλασικα βραδιαζε (χειμωνας γαρ) μεχρι να παω σπιτι...
τοτε εντελως τυχαια με ειχαν βαλει σε ενα τμημα με 7 κορασιδες και εγω μονος μου. οχι δεν ημουν 3η δεσμη. 4η ημουν αλλα απλα εκατσε το τμημα να ειναι με τετοια συνθεση...
ξετσουτσουνευαμε τοτε (αργα σε σχεση με σημερα), αλλα επαιζαν και οι πανελληνιες και επρεπε να ειμασταν και αφοσιωμενοι στον στοχο γιατι τα "οικονομικα ΑΕΙ" ειχαν ψηλα την βαση :emoticon me moutza:
μου αρεσε λοιπον (κλασικα) ενα κοριτσακι απο το τμημα. η Ριτσα. απο το Γρηγορια...ελα ομως που αυτη δεν με γουσταρε αλλα με γουσταρε η κολλητη της που καθοντουσαν και στο ιδιο θρανιο αλλα εγω ουτε που να την φτυσω (ουτε που θυμαμαι πως την ελεγαν)...
αφου κανουνε τον γνωστο χαβαλε για το καφασι που ειχε η βεσπα και λαχανεμπορο με ανεβαζαν φρουτεμπορα με κατεβαζαν, ερχεται η στιγμη να φυγουμε...
κλασικα εγω με περισσια χαρη, και υφος "δε μπα να λετε οτι γουσταρετε, εγω εχω ροδα και κινουμαι", βαζω μπροστα μανιβελατα (η μιζα ηταν αγνωστος ορος για μενα), σκαω και 2-3 κουφιες, ετσι για να ακουσουν ολη τον βρυχηθμο του τερατος και παω να ξεκινησω...
κατεβαινω πεζοδρομιο και παω να περασω την Τζων Κεννεντυ καθετα για να χαθω πισω απο το γηπεδο του Ατρομητου, σαν αλλος ατρομητος καβαλαρης...
κοζαρω την Ριτσα να με κοιταει που περναω το πρωτο ρευμα και φτανω στην κομμενη διαχωριστικη νησιδα...
τωρα θα δεις (λεω απο μεσα μου) και χουφτωνω την γκαζιερα σαν αλλος Ροσσι, αφηνοντας ατσαλα τον συμπλεκτη για να επιτευχθει το επιθυμητο αποτελεσμα...η σουζα...
παρενθεση εδω...μικρες σουζιτσες εκανα αθελα μου στα πρωτα μου βηματα με τον συμπλεκτη που τον αφηνα αγαρμπα και λογω του διχρονου ξεσπασματος, τιναζονταν ο εμπρος τροχος και προσγειωνοταν το ιδιο αγαρμπα...κλεινει η παρενθεση
ελα ομως που εγω ο τιτανοτεραστιος ηθελα να κανω μεγαλυτερη σουζα γιατι τα κοριτσια (ως γνωστον) δεν εντυπωσιαζονται ευκολα...
αφηνω συμπλεκτη, γκραου λαμπαδα το βεσπικο...βρισκει ο λασπωτηρας πισω, τρομαζω εγω απο το υψος που πηρε και το χρα-χρα του λασπωτηρα στην ασφαλτο, με παιρνει μονοπαντα δεξια λογω του μοτερ και παω και σκαω πανω σε κατι μαυρες σακουλες που ειχαν κλαδια απο τα δεντρα που ειχαν κλαδεψει η κηπουροι του δημου και τα ειχαν αφησει διπλα απο τους καδους σκουπιδιων...
βεσπα, Σταυρος, σκουπιδια, τετραδια, κλαδια, βιβλια...ενα κουβαρι και το μισο φροντιστηριο (μαζι με την Ριτσα) να κοιταει αποσβολωμενο...
κανω να σηκωθω και βλεπω εντρομη την γειτονισσα μου (κακια μαγισσα που με ειχε στο ματι επειδη επαιζα με φυσοκαλαμα και της κολλουσα στοκο τα παραθυρα) να με κοιταει και να κουναει υποτιμιτικα το κεφαλι της...
λεω τωρα την γ@μησαμε...τα ειπε ολα στο μπαρμπα Γιαννη και αντε να ξαναδω βεσπα...
οποτε σηκωνω και το μηχανακι, καθομαι και βαζω το κεφαλι αναμεσα απο τα χερια και ολα μαζι πανω στο τιμονι και κανω οτι κλαιω, μπας και με λυπηθει...(και τωρα που το σκεφτομαι γελαω ρπμ...:rotflmao
ερχονται τα κοριτσια και εχουν παθει κοκομπλοκο που με βλεπουν ετσι... νομιζουν οτι εχω χτυπησει πολυ και πανε να με παρηγορησουν....
με το που σηκωνω το κεφαλι και με βλεπουν να γελαω, βαζουμε ολοι μαζι τα γελια και εχουμε να το λεμε το σκηνικο και να γελαμε για τα υπολοιπα 2 χρονια (μεχρι που δωσαμε πανελληνιες και κοψαμε)...
η γειτονισσα τελικα τα ειπε τα μαντατα αλλα τα ειχα προλαβει εγω στον πατερα μου και ουτε γατα ουτε ζημια...